Τις νύχτες
Που οι ανταύγειες των τρεμάμενων κεριών
Χύνονται από τα χρωματιστά παράθυρα
Των ναών του Ναζωραίου
Για να ενωθούν
Με τα σκληρά πολύχρωμα φωτάκια
Που απεριφράστως και τελεσιδίκως
Δηλώνουν
Την είσοδο των σημερινών μπουρδέλων
Εγκαταλείπεις
Τη λογική και τις μεθόδους της
Για να εισέλθεις σε προγενέστερες
Και ήδη εγκαταλειφθείσες αγωγές
Που ήταν άλλοτε πολύ δημοφιλείς
Στις αγορές της Δαμασκού και της Σιδώνος.
Να συγκριθούμε το λοιπόν με τον εγκέφαλο
Με των Κελτών και των Τευτώνων τις ολιγωρίες
Εμείς
Που πήραμε ελληνική αγωγή απ’ τα σπίτια μας
Εμείς
Οι χούλιγκανς του ιπποδρομίου
Έτσι κι αλλιώς
Στη Βαβυλώνα βρίσκεται το πατρικό μας
Στους κήπους της Αστάρτης
Χίλια κορίτσια περιμένουν την επιστροφή μας
Δασκαλεμένα
Να μας υποδεχτούν με το κορμί τους.
Έτσι κι αλλιώς
Στη Βαβυλώνα βρίσκεται το σπίτι μας.
Νίκος Χειλαδάκης
από τη συλλογή ΥΚΣΩΣ ή ΙΞΩΣ, 1993
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
10 σχόλια:
Έτσι κι αλλιώς
Στη Βαβυλώνα βρίσκεται το σπίτι μας.
Παντού μια Βαβυλώνα..
Την καλημέρα μου Τόλη!
Πολύ ωραίο ποιημα!
ωραίο ποίημα...
σε μερικά σημεία όμως
"απεριφράστως και τελεσιδίκως"
επικινδύνως...
Καβαφίζει...
Χαίρομαι πολύ όταν ανακαλύπτω έναν καλό νέο ποιητή, Στρατή μου. Όπως τον Νίκο Χειλαδάκη. Ίσως όχι τόσο νέο σε ηλικία, πάντως άγνωστο ως τώρα, τουλάχιστον σε μένα. Αυτή είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές και μια ανταμοιβή στην περιπέτεια που αποτελούν οι θεματικές ανθολογίες.
Καλή σου μέρα.
Ε, τι να κάνουμε, Νίκο μου, αυτό είναι περίπου αναπόφευκτο και από τη θεματολογία του. Ανακαλύπτουμε κάποτε τη δική μας φωνή μέσα από τη φωνή των σπουδαίων ποιητών που μας σφράγισαν. Το θεωρώ σαφώς προτιμότερο από την ακατάσχετη μοντερνίστικη μπουρδολογία των ημερών μας.
Τόλη μου, αναρωτιέμαι έχεις ανακαλύψει κάποιον που Νικηφορίζει;
Θα ήταν πολύ υπεροπτικό να πω κάτι τέτοιο, Ουρανία μου. Ίσως στην επόμενη δική μου μετενσάρκωση.
"Ίσως στην επόμενη δική μου μετενσάρκωση."
Λες Τόλη μου να είμαστε και πάλι τότε όλοι παρέα και να διαβάζουμε όμορφους στίχους;;; Ελπίζω εκείνα τα χρόνια να μην έχουν τόση πίκρα όση τα σημερινά για την κατά τα άλλα πολιτισμένη ανθρωπότητα. Ίσως και να συναντηθούμε σε ένα μακρινό αστέρι πολύ πολύ μακριά από εδώ όπου όλα θα είναι όμορφα και ουτοπικά ποιός ξέρει.....
Για τα τωρινά και γήινα, ορίστε το μικρό ταξίδι μου στην Μακεδονική γη και λίγες όμορφες εικόνες.
http://tasosv.blogspot.com/2010/04/blog-post_21.html
Πραγματικά πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου, Τάσο μου. Έχει η Ελλάδα ομορφιές ...
Όσο για την επόμενη ζωή, κατά την οποία ίσως μιμούμαι τον τώρα εαυτό μου, δεν αποκλείεται τίποτα. Ας πιστέψουμε το καλύτερο σενάριο. Την ουτοπία.
Καλό βράδυ.
Γλυκιέ μου Τόλη,πόσο σε θαυμάζω!
Δεν μπορώ να κοκκινίσω γιατί είμαι ήδη κόκκινος από παλιά. Ε, να μην έχω κι εγώ κάτι από τον ουρανό;
Δημοσίευση σχολίου