Η ομορφιά των γυναικών που άλλαξαν τη ζωή μας
βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις
δεν χάνεται, δεν σβήνει με τα χρόνια
όσο κι αν φθείρονται οι φυσιογνωμίες
όσο κι αν αλλοιώνονται τα σώματα.
Μένει στις επιθυμίες που κάποτε προκάλεσαν
στα λόγια που έφτασαν έστω αργά
στην εξερεύνηση δίχως ασφάλεια της σάρκας
στα δράματα που δεν έγιναν δημόσια
στα καθρεφτίσματα χωρισμών, στις ολικές ταυτίσεις.
Η ομορφιά των γυναικών που αλλάζουν τη ζωή
μένει στα ποιήματα που γράφτηκαν γιʼ αυτές
ρόδα αειθαλή αναδίδοντας το ίδιο άρωμά τους
ρόδα αειθαλή, όπως αιώνες τώρα λένε οι ποιητές.
Τίτος Πατρίκιος
από τη συλλογή Λυσιμελής πόθος, 2008
Αναρτήσεις
14 σχόλια:
Ωραίο ποίημα. Η ομορφιά, ο έρωτας, η αγάπη είναι οι ορατές και αόρατες δυνάμεις- που είτε το θέλουμε είτε το κρύβουμε- καταλυτικά μας κυβερνούν.Με τις δυνάμεις που μας κυβερνούν πρέπει να είμαστε συμφιλιωμένοι, αν θέλουμε να ζούμε γαλήνια με τον εαυτό μας.
Γειά σου Τόλη
Ένας Εγγλέζος είχε μεγαλώσει, λέει, ένα τιγράκι και το είχε ελεύθερο να κυκλοφορεί στο σπίτι του. Πάντα όμως είχε κι ένα γεμάτο περίστροφο πάνω στο τραπέζι του.
Θέλω να πω, Αλεξάνδρα μου, ότι καλά με την ομορφιά και την αγάπη αλλά με τον έρωτα πώς να ζήσεις γαλήνια; Αφού τρέφεται με το αίμα μας. Ή, αν θέλεις, είναι από τη φύση του αναρχοαυτόνομος εμπρηστής και τρομοκράτης.
Καλή σου μέρα.
Το έχω ξαναδιαβάσει αυτό το ωραιότατο ποίημα..
Η ομορφιά που δεν χάνεται όσο κι αν αλλοιώνονται τα σώματα.Η εσωτερική ομορφιά,που σμιλεύεται με την αγάπη και τον έρωτα.
Καλημέρα..
Ακριβώς. Νομίζω ότι οι άνθρωποι που γνώρισαν την ερωτική εκπλήρωση, οι άνθρωποι που αγάπησαν και αγαπήθηκαν βαθιά, έχουν μια λάμψη, μια διαφορετική ακτινοβολία. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Οι γυναίκες με τις αφοσιωμένες ζωές τους κι ένα φως αφιερωματικού χαρακτήρα που διαχέεται
προστατευτικός πάνω στην καθημερινότητα.
Φροντισμένα τρυφερές, μειλίχιες, αθώες:
μάνες που μας μεγάλωσαν να γίνουμε από παιδιά πάλι παιδιά.
Συνθέτουν εκείνο που είμαστε και καμαρώνουν
που ναυαγούμε αφημένοι άοπλοι μέσα στην αγκαλιά τους,
μετά.
Και προσδοκούν ένα φιλί σαν ρόδο που ανάβει
αισθανόμενες τον έρωτα σαν ρίγος
που το κορμί τους περνά.
Τόλη, εμπρηστής, τρομοκράτης, τίγρης ο έρωτας, πολύ σωστά. Όμως έρως ανίκατε μάχαν.Θέλω να πω ότι γαληνεύεις αν παραδεχθείς ότι χωρίς τον έρωτα η ζωή είναι ανούσια.
Καλησπέρα.
Αυτός είναι ο λόγος, Στρατή, που φρόντισα να διανυκτερεύει το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου. Για να μην χάνεται τις νύχτες στο Λιβάδι η λάμψη και το άρωμά τους, η ομορφιά τους.
Το θεωρώ αυτονόητο, Αλεξάνδρα μου. Η ποίηση και όλη η καλλιτεχνική δημιουργία είναι ένα ερωτικό φαινόμενο. Όπως και η ίδια η δημιουργία του κόσμου. Χωρίς τον έρωτα, η ζωή θα ήταν ανούσια και ανεόρταστη, μια έρημος χωρίς όαση. Αν καν υπήρχε.
Στην υγειά της ομορφιάς των γυναικών,που αλλάζουν τη ζωή τους για να ζήσουν τον έρωτα χωρίς αερόσακους και ζώνες ασφαλείας!
Υπέροχο ποίημα,πάλι διάλεξες Τόλη μου!
Με φιλί σε καληνυχτώ!
Στην υγειά τους, Ουρανία μου. Αυτό το ποίημα μου το έστειλε η Τζούλια και φυσικά συμφώνησα με την επιλογή της.
Καλή σου μέρα.
Υπέροχο ποίημα, Τόλη μου. Οι γυναίκες που αγαπήθηκαν πολύ, όσο κι αν φθείρει ο χρόνος τα χαρακτηριστικά τους, διατηρούν την ομορφιά στη λάμψη των ματιών τους. Οι μεγάλες αγάπες δεν χάνονται ποτέ. Ζουν μέσα στα ποίηματα που γράφτηκαν , στις μουσικές που αφιερώθηκαν, στις ζωγραφιές που χαρίστηκαν. Τυπώνονται στ΄αστέρια και πλανιούνται αιώνια στο Σύμπαν. Σας φιλώ.
Κι εγώ που είμαι ένας αδύναμος και ατελής θνητός και γνώρισα αλλά δεν χάρηκα αυτή τη μεγάλη αγάπη, μήπως μπορώ να την περιμένω σε μια επόμενη ζωή; Της έγραψα ποιήματα, της έγραψα διηγήματα και μυθιστορήματα, την ύμνησα όσο καλύτερα μπορούσα. Μήπως μπορώ λοιπόν να ελπίζω ότι κάποτε θα κατεβεί απ' τ' αστέρια στην ταπεινή μας γη για ν' ανεβάσει εμένα στον ουρανό;
Η μεγάλη αγάπη βρίσκεται κλεισμένη μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό. Είναι αγάπη για την ίδια τη ζωή. Βρίσκει διόδους και εξωτερικεύεται, όταν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες (ένας άνθρωπος που μας εμπνέει, κάποιες συγκυρίες, ορισμένες επιθυμίες μας). Τόλη μου, μην ψάχνεις στα αστέρια. Και η γη μας από ψηλά σαν αστέρι μοιάζει.
Σχήμα λόγου, Μαρία μου. Αυτά που λες τα πιστεύω κι εγώ. Είμαι πολύ γήινος, σε διαβεβαιώνω. Και αχόρταγος όμως. Έτσι, το ανεκπλήρωτο αποτελεί ένα διαρκές κίνητρο και ερέθισμα γραφής. Μην ξεχνάς ότι το αρχικό μου ψευδώνυμο στο διαδίκτυο ήταν utopia.
Δημοσίευση σχολίου