Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
13 σχόλια:
Πρόσεξα την κατάταξή τους στη "μοναξιά". Τι άλλο να προσθέσω..
Όλα του μου αρέσουν πολύ!
Χρόνια πολλά Τόλη μου
Θεώρησα ότι ο ευνουχισμός, η προδοσία και ο αργός θάνατος μιας ανούσιας ζωής υποδηλώνουν μοναξιά. Πολλά ποιήματα βέβαια, Margo μου, θα μπορούσαν να ενταχθούν σε περισσσότερες της μιας ενότητες. Πρώτη μου σκέψη ήταν η Κοινωνία και Επανάσταση αλλά σκέφτηκα μετά τον αφορισμό της μεταπολίτευσης «εκτός από τον ιμπεριαλισμό, υπάρχει και η μοναξιά». Και φοβάμαι ότι στο μέλλον αυτή θα κυριαρχεί στην κοινωνία της κατανάλωσης και της αποξένωσης.
Χρόνια πολλά, Margo μου.
Μια παρέα
μια ζεστή καρδιά
στου Ντορέ την αγκαλιά.
Χαϊκού από Μαρία, Δημήτρη και κορίτσια. Φιλιά στη Σοφία.
Ο Δημήτρης και η Μαρία
μετάγγισαν τη γλύκα τους
στην Αθηνά και τη Λυδία.
Δεν ξέρω αν είναι χαϊκού
το λέει όμως η (Σ)σοφία.
Κρατάω μόνο τα όμορφα,τη μετάγγιση της γλύκας,την ομορφιά της ψυχής των ανθρώπων της όμορφης παρέας, και με μια αγκαλιά χρωματιστά λουλούδια από τη φύση παρμένα, τρυπώνω στο Δημαρχείο της Πυλαίας!
Τόλη μου,να ζήσουν τα παιδιά!
Σήμερα γάμος γίνεται...
Στέλνω τις ομορφότερες ευχές μου με όλη μου την αγάπη, για το νεο ξεκίνημα του μονάκριβού σου Νικόλα με την αγαπημένη του!
Να είστε πολύ καλά, και να τους καμαρώνετε!
Δώσε από μένα εκλεκτό φιλί στη Σοφία μας!
Έχετε και τις ευχές του Κώστα.
Φιλιά πολλά και άπειρη θετική σκέψη στέλνουμε!
Με το καλό!
Μόλις προλαβαίνω να σας πω ένα θερμό ευχαριστώ, Όλγα-Ουρανία μου και Κώστα. Και εκ μέρους του Νίκου και της Υπαπαντής. Μόλις μπήκα στο διαδίκτυο και όπου να 'ναι έρχεται ο Νίκος να μας πάρει για το δημαρχείο της Πυλαίας όπου γίνεται ο γάμος στις 12.30. Σε πολύ στενό κύκλο φυσικά. Σας θεωρούμε παρόντες, όπως και μερικούς ακόμη εκλεκτούς φίλους.
Πάνω στο μήνυμα ήρθε ο Νίκος και ρωτάει «είστε έτοιμοι;». Τα φιλιά μου και την αγάπη μου. Να είστε καλά.
Έληξε λοιπόν η σεμνή τελετή. Είδαμε το μωρό μας γαμπρό. Τι άλλο θέλουμε; Εγώ τίποτα. Το παρκάκι της γειτονιάς όμως διαμαρτύρεται γιατί περιμένει, λέει, να πηγαίνω εκεί βόλτα το εγγονάκι. Ακούς, Ουρανία μου;
Tόλη μου,να ζήσουνε με υγεία αγάπη και χαρά!
Με το καλό να έρθει και το εγγονάκι!
Τι παρκάκι μου λες;
Ολόκληρο λιβάδι περιμένει το μωρό μας!
Συγκινήθηκα πολύ!
Είναι ευλογία για τους γονείς να ζουν τέτοιες στιγμές... το μωρό να ντύνεται γαμπρός!
Ακούω Τόλη μου, και παρακούω, και με δάκρυα στα μάτια εύχομαι να έρθει γρήγορα η στιγμή που θα γεμίσει το λιβάδι παιδικές φωνούλες!
Φιλάκια αγαπημένε φίλε!
Nα σας ζήσουν Τόλη..εύχομαι να έχουν πολλές ευτυχισμένες στιγμές και να σου χαρίσουν και εγγονάκια..
Καλό βράδυ.
Η ανθρώπινη γλώσσα είναι πεπερασμένη, όπως και όλα τα ανθρώπινα, Ουρανία μου. Κι όμως έχει μια λέξη για το κάθε τι. Όταν ανακαλύψεις αυτή τη λέξη-καλούπι, τι άλλο να πεις; Απλώς την επαναλαμβάνεις αυθόρμητα σε κάθε περίπτωση. Η δική σου λέξη λοιπόν είναι:
μ π α χ τ σ έ ς
Σ' ευχαριστώ θερμά, Έλενα. Μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι θα αξιωθώ μια τέτοια ευτυχία. Να είσαι καλά.
Ευτυχισμένα τα παιδιά σου Ποιητή μου!!Με πολλή αγάπη γύρω τους και εσείς με υγεία να χαίρεστε με την ευτυχία τους!Πάντα χαρές!
Σε ευχαριστώ θερμά, Πέλα μου. Ό,τι επιθυμείς.
Δημοσίευση σχολίου