Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Αντιφάσεις

Χάνω νικώντας
πετώντας συντρίβομαι
γράφοντας σβήνω.


Ο φυγάς

Είμαι το λάθος
που ποτέ δεν θα βρείτε
στα κείμενά σας.


Δίλημμα

Βρήκα μια πόρτα
στο τέρμα της λογικής.
Να την ανοίξω;

Χάρης Μελιτάς
από τη συλλογή Πατέ στρουθοκαμήλου,
41 Χαϊκού με τίτλο, 2008

7 σχόλια:

Alexandra Bakonika είπε...

Βρήκα μια πόρτα
στο τέρμα της λογικής.
Να την ανοίξω;

Καταπληκτικό χαϊκού.Μετά το τέρμα της λογικής αρχίζει η καταβύθηση στην άβυσσο του ένστικτου, των σκοτεινών επιθυμιών και φόβων.Μετά το τέλος της λογικής αρχίζουν τα όσια και ιερά, το στροβίλισμα των παθών και η φλόγα τους που μας κατακαίει.

Poet είπε...

Πολύ ωραία τα λες, Αλεξάνδρα μου, έτσι είναι. Μερικές φορές η πόρτα αυτή ανοίγει μόνη της, από μέσα. Και τότε τη λογική την παίρνει ο άνεμος. Κι εμάς μαζί.

Alexandra Bakonika είπε...

Ωραία το έφερες Τόλη μου, γι' αυτό το λόγο το στοιχείο πέρα από τη λογική, το διονυσιακό στοιχείο που φωλιάζει μέσα μας, οι διάφορες και ποικίλες εξουσίες το φοβούνται και το καταπνίγουν. Το διονυσιακό στοιχείο είναι επικίνδυνο, κατακαίει, όμως είναι αυτό που φέρνει και την έκσταση.

Alexandra Bakonika είπε...

Ωραία το έφερες Τόλη μου, γι' αυτό το λόγο το στοιχείο πέρα από τη λογική, το διονυσιακό στοιχείο που φωλιάζει μέσα μας, οι διάφορες και ποικίλες εξουσίες το φοβούνται και το καταπνίγουν. Το διονυσιακό στοιχείο είναι επικίνδυνο, κατακαίει, όμως είναι αυτό που φέρνει και την έκσταση.

Poet είπε...

Φυσικά, όλα πρέπει να βρίσκονται υπό έλεγχο. Και η ίδια η φύση μας. Με νόμους, διατάξεις, κοινωνικές συμβάσεις.

Το φοβόμαστε όμως κι εμείς οι ίδιοι. Χαρακτηριστική του ανθρώπου αυτή η αντίφαση. Να φοβάται κανείς τις παρορμήσεις του, μην τον κάψει η φλόγα που τον σαγηνεύει. Αν αφεθεί, αν βυθιστεί μέσα της, «τι θα γίνει η ακριβέστατα ρυθμισμένη του ζωή;»

Καλή σου μέρα, Αλεξάνδρα.

kanella16 είπε...

Καταπληκτικό το χαϊκού "Αντιφάσεις" όπως και το "Δίλημμα". Χαίρομαι Τόλη που άνοιξες μια όμορφη πόρτα στα χαικού! Τη καλημέρα μου και Χρόνια πολλά.

Poet είπε...

«Η ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή», όπως λέει ο Γιώργης Παυλόπουλος στο ωραίο ποίημά του, Ευγενία μου. Έτσι και το Λιβάδι.

Καλημέρα και χρόνια πολλά.