Θυμάσαι, φίλε, φοιτητές στη Σαλονίκη,
τότε που κρύβαμε τον ήλιο στις ματιές
εσύ την Άννα αγκαλιά κι εγώ τη Νίκη
στο ταβερνάκι στις Σαράντα Εκκλησιές
εκεί που πίναμε κρασί απ' τις καρδιές.
Τα μεσημέρια σαν ερχόταν Κυριακή
στο Καυτανζόγλειο να δούμε Ηρακλή
κι ύστερα πρέφα δυο δεκάρες το καπίκι
χόρευαν τ' άστρα λες και γιόρταζαν τη νίκη
γελούσε η Άννα, γελούσε η Νίκη.
Θυμάσαι, φίλε, μια βραδιά στη Σαλονίκη
με το πτυχίο ξεκινήσαμε γι΄αλλού
πώς 'ξαργυρώσαμε την Άννα και τη Νίκη
σ' ένα ταμείο κάποιου μέλλοντος θολού
μη με ρωτάς το 'χω ξεχάσει προ πολλού.
Τώρα στρωμένοι στο ψητό της Κυριακής
ούτε ρωτάμε πόσο ήρθε ο Ηρακλής
για τουρισμό μονάχα στη Θεσσαλονίκη
για μια επείγουσα δουλειά - για κάποια δίκη
καημένη Άννα, καημένη Νίκη.
Χάρης Μελιτάς
από τη συλλογή Η νύχτα στο πιάνο,
22 + 1 μουσικά ποιήματα, 1995
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
11 σχόλια:
Αυτό το απλό, παραδοσιακό ποίημα με συγκίνησε. Όπως η εποχή της αθωότητας και της ελπίδας.
Τόλη μου, πολλοί περάσαν ώς φοιτητές από τη Σαλονίκη. Δεν είναι ώρα να αραδιάζω ονόματα τόσα και τόσα. Το βασικό είναι ότι τους έχει μαγέψει. Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού είναι ένα κομμάτι από την εποχή της αθωότητάς τους.
Έτσι είναι, Ντίνο. Πρόσωπα και στιγμές που αναδύονται μέσα σπό τη σκόνη του χρόνου. Οδυνηρά.
Kαι δικαίως σε συγκίνησε Τόλη..
Ένα μίγμα νοσταλγίας της φοιτητικής ζωής,μαζί με μια μεταμέλεια για επιλογές που ίσως δεν θα έπρεπε να έχουν γίνει..
Σου εύχομαι και από εδώ Καλή Ανάσταση...
Μια Άννα ή μια Νίκη, κάποιος άλλος για εκείνες, μεταμέλεια ή αμφιβολία, πάντα υπάρχει το ερώτημα «κι αν είχε πάρει έναν άλλο δρόμο η ζωή μας;» Κι είναι στιγμές που μας βασανίζει. Στην ουσία όμως, πιστεύω ότι θα θέλαμε να ξαναρχίσουμε τη ζωή μας απ' την αρχή. Και πάλι με κείνο το ξεχασμένο ηδονικό άρωμα.
Καλή Ανάσταση, Έλενα.
Για τουρισμό άλλων γνώρισα εγώ τη Σαλονίκη, που με συγκίνησε με τις ομορφιές της τότε και εξακολουθεί να με συγκινεί με τα λόγια και τις ζωγραφιές σας, αγαπημένοι μου φίλοι.
Κι αν είμαι σιωπηλή τον τελευταίο καιρό, σας παρακολουθώ και σας διαβάζω κάθε μέρα, όταν έρχομαι εδώ για να ξεφύγω από την κούραση της μέρας μου.
Σας στέλνω την αγάπη μου και τις ευχές μου από την υπέροχη κι αυτό το Πάσχα Άνδρο.
Καλή Ανάσταση!
Καλωσόρισες και πάλι, Αγγελικούλα μας, από την ωραία Άνδρο. Χαίρομαι που περνάς καλά και εύχομαι να είναι τόσο καλός ο καιρός ώστε να κάνεις και τις βουτιές σου.
Και ... η Θεσσαλονίκη σου είναι πιστή. Θα σε περιμένει να επανέλθεις με την παλιό σου κέφι.
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα.
Και μένα με συγκίνησε Τόλη με την απλότητα κι αυθεντικότητά του.Θερμές ευχές για το Πάσχα.
Για μια φορά ακόμη συμφωνούμε, Γιάννη μου. Χρόνια πολλά.
"Τα μπλε παράθυρα" μου θύμισες εκεί στις 40Εκκλησιές δίπλα στο γήπεδο του Ηρακλή και ναι! αγάπες που πέρασαν και φύγαν...Ωστόσο μας έχουν χαράξει αγαπητέ Χάρη, γιατί είχαν μεσα τους την αθωότητα, δε τις ξεχάσαμε, τις αναπολούμε πότε πότε..Αυτό δέιχνει και το ποιημα εξάλλου, αυτή τη γλυκειά αναπόληση!
Εγώ έχω την παρόρμηση να πω πικρή. Καταλήγω όμως στη γλυκόπικρη, Ευγενία μου.
Δημοσίευση σχολίου