Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Ποιήματα (27)

Εμείς των αιρέσεων οπαδοί και φίλοι
Μειοψηφούντες κοινωνικά
Περίοικοι της πολιτείας
Ανίκανοι να ενταχθούμε στους μηχανισμούς
Παρίες
Ωστόσο
Συγκαταλέγονται ανάμεσα στους οπαδούς μας
Η ευωδία του πρωινού ανοιξιάτικου αγέρα
Οι αριστεροί που θλίβονται για την κατάντια τους
Η πανσέληνος ασημένια και μυστηριακή
Οι ανιόντες αστοί,
Και οι μπεκρήδες εργάτες των μηχανουργείων.
Γιατί,
Εμείς μπορούμε να κατανοήσουμε
Τη θλίψη της πόρνης που συλλάβανε
Σαββατόβραδο στην οδό Αθηνάς
Την αίσθηση του μηχανόβιου νεαρού προλετάριου
που σκοτώθηκε από έρωτα
στην ταχύτητα διαφυγής του
Την πίκρα της πραγματικότητας όταν τελειώνει η
ηρωίνη τον κύκλο της
Την ανέραστη μοναξιά της γυναίκας
Το οιδιπόδειο σύμπλεγμα.
Εμείς οι των αιρέσεων οπαδοί και φίλοι
Ανεπίστρεπτα δοσμένοι οπαδοί των παραδόξων
Μειοψηφούντες κοινωνικά
Περίοικοι της πολιτείας
Ανίκανοι να ενταχθούμε στην παραγωγή
Παρίες !


Νίκος Χειλαδάκης
από τη συλλογή Ποιήματα, 1986

12 σχόλια:

το πετάλι είπε...

εγώ,
"ο των αιρέσεων οπαδός και φίλος"
φανατικός...

με ενθουσιασμό και ανακούφιση
μελέτησα
τούτα τα λόγια...

Poet είπε...

Η λέξη «παρίες» θα μπορούσε να αντικατασταθεί από τη λέξη «ποιητές», Νίκο μου. Ή αμετανόητα ρομαντικοί, απόβλητοι και αποσυνάγωγοι. Είναι η αίσθηση της εξορίας του κάθε γνήσιου ποιητή.

Ο στίχος που με εκφράζει πιο οδυνηρά είναι : «οι αριστεροί που θλίβονται για την κατάντια τους».
Κι ύστερα, παρήγορα, θυμάμαι τον Ανέστη Ευαγγέλου : «είναι πολλά τα αδέρφια μου, δεν είμαι μόνος».

Καλή σου μέρα.

Alexandra Bakonika είπε...

Στη σκληρή χώρα που λέγεται Ελλάδα οι ευαίσθητοι είναι μειοψηφία, περιθώριο- ο ποιητής το λέει παρίες. Η πλειοψηφία λατρεύει το χρήμα, τη φιγούρα, τον εαυτούλη του.Δεν μεμψιμοιρώ, όμως το βλέπω στην καθημερινότητά μου.Καλή Πρωτομαγιά.

logia είπε...

Ανίκανοι να ενταχθούμε στην παραγωγή, παρίες!
κι αν η μη ένταξη προκύπτει από επιθυμία και όχι από ανικανότητα;
από συνειδητή επιλογή και όχι ως απόρροια;

λόγος κοφτερός σαν τους κυνόδοντες!!!!

καλημέρα και καλό μήνα

Poet είπε...

Έτσι είναι χωρίς καμία αμφιβολία, Αλεξάνδρα μου. Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι θα είναι πάντα. Υπάρχει μια νομοτέλεια στο φαινόμενο αυτό. Και δεν πρόκειται για μεμψιμοιρία αλλά για αποστροφή. Αηδία για τη χυδαιότητα που κυριαρχεί και θριαμβεύει.

Δεν είναι αργία, είναι απεργία.

Poet είπε...

Πρόκειται για μία από τις εγγενείς αντιφάσεις της ανθρώπινης ζωής, Νέλλη μου. Ο άνθρωπος είναι πλάσμα αγελαίο (στην εξευγενισμένη του έκφραση, κοινωνικό). Λαχταράει να ανήκει στην αγέλη, να αισθάνεται γύρω του το ζεστό χνώτο των άλλων. Την αποδοχή και τον έπαινό τους.
Όταν όμως το τίμημα για αυτή την ένταξη είναι πολύ ακριβό, όταν η ευαισθησία και η δωρεά συνδυάζονται με την αξιοπρέπεια και το άτομο αποστρέφεται το κυρίαρχο κοινωνικό πρότυπο, όταν πρέπει να ισοπεδωθεί, να γίνει τζουτζές για να ανήκει, τότε επιλέγει συνειδητά την απομόνωση.
Είναι ένας αυτοεξόριστος, όπως όσοι ζήσαμε τα χρόνια της δικτατορίας στο εξωτερικό. Ξένος στην ίδια του την πατρίδα. Αυτός και τα λίγα αδέρφια του θλιμμένοι αλλά και περήφανοι.

Καλημέρα και καλό μήνα.

ξωτικό είπε...

O στίχος που σε εκφράζει πιο οδυνηρά ....εμπεριέχει ίσως όλη την ουσία ..τόσο που ...δύσκολα αγγίζεται ...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !!

Poet είπε...

Ένα στοιχείο αισιοδοξίας για μένα είναι ότι δεν είμαι απλά θλιμμένος, δεν είμαι παραιτημένος, είμαι εξοργισμένος κυριολεκτικά για την κατάντια της αριστεράς, ιδίως με τη σημερινή κρίση. Και δεν φοβάμαι να αγγίσω την πληγή,
δεν φοβάμαι να καταδικάσω ανοιχτά αυτούς που βγαίνουν στις τηλεοράσεις, την ώρα που καίγεται το σπίτι μας, για να παπαγαλίσουν
τα συνθήματά τους και να κάνουν επαναστατική γυμναστική. Χωρίς να έχουν τίποτα, μα τίποτα απολύτως να προτείνουν.

Καλό μήνα, καλό μου ξωτικό, και ... ρίξε και καμιά ματιά στα εισερχόμενά σου.

Dinos-Art είπε...

Ποια αριστερά;
Καλή εβδομάδα.

Poet είπε...

Έχεις ακούσει εκείνο που λένε «έγινε της συνιστώσας»; Αυτή.
Και τα κόκκινα γεράνια στο μπαλκόνι μου.

Αγγελικούλα είπε...

Μ' αρέσουν τα ποιήματα του Χειλαδάκη. Όπως είπε και μια φίλη του λιβαδιού, έχουν μια θελκτική επιθετικότητα!

Την καλημέρα μου στην παρέα.

Poet είπε...

Και μόνο που σε έκανε να ξαναεμφανιστείς στο Λιβάδι, Αγγελικούλα μας, ευλογημένος να είναι ο Νίκος Χειλαδάκης και η θελκτική επιθετικότητά του.

Πήγαινε τώρα στον αδιαίρετο πόθο της αμαρτίας πιο πάνω που εκφράζει μια θελκτική σεξουαλικότητα. Από τη φύση της επιθετική.

Καλημέρα σε σένα και στη φίλη του Λιβαδιού.