Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

γυναίκα


κάθε μικρή σου υποταγή
μειώνει τη δική μου ελευθερία
εμένα ταπεινώνει
κάθε χαμένο σου δικαίωμα
πληγώνει τη δική μου αξιοπρέπεια
κάθε παραπανίσιο σου φορτίο
έχει σε μένα ρίζες προγονικές
κάθε σε βάρος σου αδικία
είναι μια στυγερή κλοπή
απ’ το παγκάρι της δικής μου εκκλησίας
κι όταν εσύ λιποψυχείς
εγώ είμαι ο αληθινός προδότης

στέκεσαι δίπλα μου
στο σπίτι, στη δουλειά ή στο οδόφραγμα
και με τα ίδια μάτια
ελεύθερα ατενίζουμε τον ήλιο
περήφανοι
ασυμβίβαστοι
ωραίοι μέσα στα τόσα ελαττώματά μας
εμείς που η φύση έταξε σε σάρκα μία

Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Το μαγικό χαλί, 1980

15 σχόλια:

Poet είπε...

Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας σήμερα και θα μου επιτρέψετε και πάλι να αναρτήσω αυτό το ποίημα. Για το πιο πολύτιμο πλάσμα της ζωής μου με κάθε ιδιότητα. Για το πιο αδικημένο, στερημένο, καταπιεσμένο, βασανισμένο, βιασμένο, δολοφονημένο ανθρώπινο πλάσμα ανά τους αιώνες αλλά και σήμερα. Ως ελάχιστη ένδειξη αγάπης και αλληλεγγύης.

Dinos-Art είπε...

Διαχρονικό το ποίημά σου Τόλη.
Όποτε το ξαναδιαβάζω συνειδητοποιώ για μια ακόμη φορά πόσο δένει με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

ξωτικό είπε...

Ενα πολύ μεγάλο και βαθύ ευχαριστώ !!!!
κάτι τέτοιες κουβέντες μας κάνουν να αντέχουμε.....
(ή αλλοιώς με κάτι τέτοια μας τουμπάρετε χαχα)

Να σε χαίρεται η τυχερή σύντροφός σου !!
Μακάρι να μην υπάρχει τέτοια μέρα στις επόμενες γεννιές !!!
Ανοιξιάτικο χαίρε
από μια.....
καρέτα καρέτα !!!!

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Πολύ όμορφο ποίημα γεμάτο αγάπη για τη γυναίκα ( θα τολμήσω να πω ότι είναι και ολίγον απολογητικό ως προς τη συμπεριφορά του αντρικού φύλου για πλείστες περιπτώσεις)
Ευχαριστώ ως γυναίκα..
Καλό απόγευμα

Poet είπε...

Αν και δεν τρέφω αυταπάτες, Ντίνο μου, ας ελπίσουμε ότι θα πάψει να είναι επίκαιρο στο κοντινό μέλλον. Και ότι θα είναι απλώς μια ποιητική μαρτυρία ενός εφιαλτικού παρελθόντος.

Καλό βράδυ και καλή βδομάδα.

Poet είπε...

Ναι, καλό μου ξωτικό, είμαι το καμάρι(!!) των χειραφετημένων γυναικών. Εξαιρώ τις μαντηλοφορούσες και τις πάσης φύσεως άλλες εθελόδουλες.

Και πού να είχες διαβάσει τη συνέχεια. Δηλαδή, το μυθιστόρημα Η εξαίσια ηδονή του βιασμού. Εκεί, φεγγαρόλουστη, τα ρίχνω πολύ χοντρά στα σαρκοβόρα. Γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις από τα βεριτάμπλ αρσενικά. Τις οποίες καταχώρησα δεόντως εκεί που δεν πιάνει μελάνι.

Δεν χρειάζεται όμως να με ευχαριστείς, ούτε να είσαι προστατευόμενο είδος. Απλώς να καταλάβετε όλες εσείς οι γυναίκες ότι υπάρχουν και άντρες που εξοργίζονται με αυτή την κατάσταση, άντρες που είναι σύμμαχοι στον αγώνα σας.

Poet είπε...

Σε ευχαριστώ, Έλενα.

Αφού δεν απολογούνται τα αρσενικά, ας απολογηθούν για λογαριασμό τους οι άντρες. Υπερασπίστηκα τα δικαιώματα των γυναικών σε κάθε φάση της ζωής μου και σε κάθε τομέα δραστηριότητας. Εμπράκτως. Απεχθάνομαι την εξουσία που ασκεί ο ισχυρός επί του αδύναμου. Η στάση μου είναι λοιπόν αυτονόητη. Όπως αυτονόητη είναι η ανθρώπινη ισότητα και αλληλεγγύη, φυσικά ανεξαρτήτως φύλου.

Καλό βράδυ.

το πετάλι είπε...

το πιο ωραίο ποίημα για τη γυναίκα!

55fm είπε...

Ύμνος στη γυναίκα το ποίημα σου,Τόλη μου!
Συγκινητική η ευαισθησία σου και η γενναιότητά σου...
Θυμάμαι με αυτό το ποίημα σε συνάντησα πριν ένα χρόνο!(το χρωστάω στο Νίκο)
Και αισθάνομαι πολύ τυχερή!
Την αγάπη μου σου στέλνω και τη βαθιά εκτίμησή μου!

Poet είπε...

Σ' ευχαριστώ, Νίκο μου. Ξέρω ότι έχεις την ίδια στάση με μένα. Και πως βρήκε την πλήρη δικαίωσή της στο πρόσωπο της Τζούλιας. Είστε τυχεροί και οι δύο.

Poet είπε...

Κι όμως δεν αισθάνομαι καθόλου γενναίος, Ουρανία μου. Απλώς με εξοργίζει η αδικία και δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό. Και, βέβαια, το έχω πληρώσει ακριβά.

Όπως το έχω πει και το έχω γράψει πολλές φορές, η γυναίκα είναι η πηγή της έμπνευσής μου. Γράφω για τη «φωτιά με τα θλιμμένα μάτια», το σύμβολο μιας άγνωστης καταγωγής κι ενός ανεξιχνίαστου προορισμού.

Κι εγώ θυμάμαι την αρχική γνωριμία μας. Κι εγώ αισθάνομαι τυχερός που συναντηθήκαμε, έστω και από μακριά. Να είσαι καλά.

IZA είπε...

Από την πρώτη φορά που διάβασα αυτό το ποίημα το καταχώρισα μέσα μου ως ένα από τ' αγαπημένα μου. `Ενα ευαίσθητο ποίημα από έναν άντρα που πορεύεται στη ζωή με μια ισότιμη σύντροφο. Η ιδανική σχέση των δύο φύλων. Η απάντηση σ' αυτούς που θυμούνται τη γυναίκα και τα δικαιώματά της μόνο μια μέρα το χρόνο και κάποιες ανόητες γυναίκες βγαίνουν να ξεσαλλώσουν από τη χαρά τους γι' αυτό. Φιλικούς χαιρετισμούς.

Poet είπε...

Το ξέρω, Μαρία μου, πώς έτσι είσαι κι εσύ και έτσι είναι η σχέση σου με τον σύντροφο της ζωής σου. Για μένα δεν υπάρχει άλλη σχέση παρά μόνο η ισότιμη με μια γυναίκα. Με μια δυναμική, χειραφετημένη, άξια σύντροφο για να μοιραστούμε τα πάντα. Το ψωμί μας, τις αγωνίες μας, τα λάθη και τα πάθη μας, τη ζωή μας. Μαζί να μεγαλώσουμε ένα παιδί, μια ελπίδα για τον κόσμο που ελπίζαμε και ποτέ δεν είδαμε. Αμετανόητοι όμως πάντα και στην ουτοπία.

Να είσαι καλά, καλό βράδυ.

Margo είπε...

Κάθε χρόνο να το δημοσιεύεις Τόλη, είναι ότι πιο όμορφο, ότι πιο αληθινό έχω διαβάσει, δώρο πραγματικά για όλες τις γυναίκες.
Να σαι καλά!

Poet είπε...

Και να θέλω να το ξεχάσω, δεν μπορώ Margo μου. Δεν μ' αφήνουν τα όσα διαβάζω ότι κάνουν στις γυναίκες τα ανθρωποειδή σε ισλαμικές χώρες και αλλού, δεν μ' αφήνουν τα όσα εξακολουθώ να βλέπω τριγύρω μου, δεν μ' αφήνουν και τα διάφορα στατιστικά στοιχεία για εγκλήματα κατά των γυναικών στην Ελλάδα που μου στέλνουν φίλες μαχητικές φεμινίστριες. Σκέφτομαι ακόμη το τι έχουν τραβήξει και πολλές φίλες εδώ στο διαδίκτυο, έστω κι αν δεν το εκφράζουν.

Με την ευκαιρία, να σου συστήσω να διαβάσεις το συγκλονιστικό μυθιστόρημα, Ευτυχία, του συνθέτη Ζουλφί Λιβανελί για τη μοίρα των γυναικών στα βάθη της Τουρκίας.

Καλή σου μέρα.