Απόψε διανυκτερεύει
η μοναξιά
μ όλα τα φώτα αναμμένα
σα γιορτή
με τα παράθυρα ορθάνοικτα
γιορταστικά
με μια μουσική ν ακούγεται
νοσταλγική
που θα μπορούσες να την πεις
θλιμμένη.
Όλα τριγύρω σκοτεινά
απόμακρα
ένα καράβι αναζητά απεγνωσμένα
ρότα
ένα φεγγάρι κατακόκκινο ψάχνει
μια γη
ένα αστέρι πέφτει χωρίς να ξέρει
το γιατί
ένα παιδί κλαίει για το χαμένο του
χαμόγελο.
Απόψε διανυκτερεύει
η μοναξιά
οι μνήμες περπατάνε στα πεζοδρόμια
άσκοπα
τα όνειρα μουσκεμένα κρύβονται σε υπόγεια
καταφύγια
ένα περιστέρι θρηνεί για το χαμένο του
ταίρι
δυο μάτια μετράν την απουσία μονάχα μ' ένα
δάκρυ.
Απόψε διανυκτερεύει
η μοναξιά
μονάχη με γκρίζα χρώματα κι έναν ατέλειωτο
χειμώνα
σ’ ένα πλακόστρωτο χαμογελά στο πέταγμα
των γλάρων.
Ανδρέας Καρακόκκινος
από το ιστολόγιο του ποιητή
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Ένα πολύ όμορφο ποίημα του Ανδρέα..
Η μοναξιά διανυκτερεύει γιατί ταξιδεύει η ψυχή στις μνήμες, και αυτό το ταξίδι δεν μπορεί να είναι παρά μοναχικό...
Καλό βράδυ Τόλη..
Υ.Γ.:Ωραίες οι αλλαγές στο blog..
Διαβάζοντας το ποίημα του Ανδρέα, τουλάχιστον νοιώθεις ότι όταν διανυκτερεύει η μοναξιά έχει πολλούς "πελάτες", σαν όλους εμάς που κάπου μέσα στο ποίημα του βρίσκουμε κάτι από τον εαυτό μας. Κι αυτό αν το σκεφτείς κρύβει μια άδηλη συντροφικότητα...
Καλό βράδυ και από μένα.
Είπαμε να φορέσουμε την ανοιξιάτικη ενδυμασία μας, Έλενα. Πιο αισιόδοξη παρά τη μοναξιά.
Πάντως, να πω ότι η πιο άγρια μοναξιά υπάρχει στις βόρειες χώρες. Θα θυμάσαι από το ωραίο τραγούδι των Μπήτλς το "οh, look at all those lonely people". Άνθρωποι που τηρούν μια ευγενική απόσταση από τους άλλους σε όλη τους τη ζωή και, συνεπώς, ζουν μόνοι και πεθαίνουν μόνοι.
Και, ναι, το ταξίδι της μνήμης είναι μοναχικό.
Καλό βράδυ.
Καλωσόρισες, Elli K. Ευφυής ο συνδυασμός του Ellis Island, κάποτε πύλης εισόδου των μεταναστών στις Η.Π.Α, με το όνομά σου. Και ελπιδοφόρος.
Ναι, η μοναξιά δεν έχει ποτέ κρίση και δεν γνωρίζει ύφεση. Διερωτώμαι όμως αν η παράδοξη συντροφικότητα στη μοναξιά μειώνει την αίσθησή της. Αν ναι, τότε το διαδίκτυο είναι ακόμη πιο πολύτιμο.
Καλό βράδυ.
Στην Έλενα και στη Έλλη θα έλεγα και ενα στίχο από τις "Ξένες χώρες" του Τόλη Νικηφόρου που νομίζω δίνει πολλές ερμηνείες.
"πίσω απ' την πόρτα ζει ο δικός μου κόσμος"
Στο Τόλη Νικηφόρου θα πω ένα ευχαριστώ για τις αναρτήσεις.
Καλημέρα, Ανδρέα. Νομίζω ότι και όταν τα ανάρτησες σου είχα πει ότι μου είχαν αρέσει αυτά τα ποιήματά σου. Υπάρχουν και άλλοι ποιητές που γνώρισα στο διαδίκτυο και θέλω να παρουσιάσω εδώ, έστω στοιχειωδώς, το προσεχές διάστημα.
Υπέροχη η ατμόσφαιρα του ποιήματός του φίλου μου Αντρέα.Εικόνες υποβλητικές που μεταδίδουν καίρια τα αισθήματα και σκέψεις του ποιητή.
Κανείς δεν ξέρει τι κρύβει ο άλλος μέσα στην καρδιά του, Γιάννη μου. Δεν μου φαίνεται μοναχικός ο Ανδρέας. Για να κατορθώσει όμως να δημιουργήσει αυτή την ατμόσφαιρα, θα πει ότι κι εκείνος δεν έχει γλυτώσει από την ασθένεια της εποχής μας.
Δημοσίευση σχολίου