Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Δυο πεταλούδες

Όλα λευκά. Ο τοίχος
το φαρδύ μαξιλάρι
το σεντόνι τ' απέραντο.
Σα βορεινό, χιονισμένο
τοπίο. Κι απ' την καρδιά
του λευκού να προβάλλει
κλειστό μπουμπούκι ροζ
το πρόσωπό της.

Άνοιξε
τα δυο μάτια κι ήταν
σαν να πετάξανε
δυο πεταλούδες
πάνω απ' το χιόνι.

Γιώργης Μανουσάκης
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό, η λέξη,
τεύχος 201, Ιούλιος - Σεπτέμβιος 2009

5 σχόλια:

ξωτικό είπε...

τι γλύκα κι αυτό και το προηγούμενο
σαν άρωμα απο ..μανουσάκι !!

μια πολύυυυυ γλυκιά καλησπέρα !

Margo είπε...

Πολύ όμορφα και τα δύο, η μαγεία της στιγμής, το άρωμα και το χρώμα της αγάπης σε χιονισμένο τοπίο!!!

..όμορφο βραδάκι σε όλους!

Poet είπε...

Ναι, φεγγαρόλουστη (παραλλαγή του «φεγγαρόφωτη»), ένα διακριτικό ποιητικό άρωμα.

Ναι, Μargo μου, η μαγεία της στιγμής και της αντίθεσης που αιχμαλωτίζεται στις λέξεις και έτσι αναβιώνει.

Καλό βράδυ και στις δυο σας.

55fm είπε...

Tι γλύκα και ομορφιά!
Πανέμορφες εικόνες ξετυλίγονται...
Καλή σου μέρα, Τόλη μου!

Poet είπε...

Καλή σου μέρα, Ουρανία μου. Έτσι είναι, σε λίγο οι πεταλούδες θα προσελκύσουν και την Έλενα που τις έχει ως έμβλημά της.