Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Μαγική εικόνα

Κοιτάω πίσω
κι όμως δεν φαίνεται
κανείς μπροστά μου.


Άνευ

Δεν ξαναβάζω
ζάχαρη στους στίχους μου.
Τους στρογγυλεύει.


Το στέκι

Μένει λαθραία
ανοιχτά τις Κυριακές
η μοναξιά μου.

Χάρης Μελιτάς
από τη συλλογή Γλώσσα λανθάνουσα,
45 χαϊκού με τίτλο, 2010

4 σχόλια:

Dinos-Art είπε...

Τόλη μου θυμίζουν παρόμοια του Χριστιανόπουλου στα "Μικρά Ποιήματα".
Καλό βράδυ.

Poet είπε...

Σου τα θυμίζουν γιατί είναι κι εκείνα σύντομα, Ντίνο μου. Δεν νομίζω όμως ότι ο Χριστιανόπουλος έχει γράψει Χαϊκού, τα οποία έχουν μια συγκεκριμένη τεχνική και περιεχόμενο.

Αντιγράφω:

«Τα χαϊκού είναι είδος ποίησης που πρωτοεμφανίστηκε στην Ιαπωνία τον δέκατο έκτο αιώνα και υιοθετήθηκε στην Ευρώπη στις αρχές του εικοστού. Από εκεί πέρασαν τον Ατλαντικό και έφτασαν να γίνουν πολύ δημοφιλή σε όλο τον Δυτικό κόσμο. Στην αυθεντική στιχουργική μορφή τους, τα χαϊκού είναι μικρά ποιήματα από 17 συλλαβές σε ένα ενιαίο στίχο. Τα χαϊκού συμπυκνώνουν ευφυΐα και σοφία, που εκφράζονται με λυρική, ή άλλοτε, χιουμοριστική διάθεση, ενώ συχνά υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης. Στα χαϊκού σημαντική θέση έχουν η φύση, οι εποχές και τα χρώματα, η ομορφιά των λέξεων και των αντιθέσεων, ενώ το νόημα κάποιες φορές αποκτά δευτερεύουσα σημασία».

Καλό βράδυ.

Margo είπε...

Τα χαϊκού των Γιαπωνέζων ακόμη και των νεότερων έχουν ένα άλλο χρώμα. Μου κάνει εντύπωση πώς σε ένα τόσο μικρό ποίημα μπορεί να ξεχωρίσει η ιδιοσυγκρασία του λαού. Τα Ελληνικά χαϊκού μου είναι πιο οικεία..
Καληνύχτα

Poet είπε...

Το θεωρώ απόλυτα φυσικό, Margo μου. Τι σχέση μπορεί να έχει η ελληνική, και γενικότερα η μεσογειακή ιδιοσυγκρασία, με την ιδιοσυγκρασία του πιο πειθαρχικού και στρατοκρατικού λαού του κόσμου;