Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Ισοπέδωση

Τούτη η άμμος
που αμέριμνα πατάς
υπήρξε βράχος.


Κισμέτ

Μην λογαριάζεις
πότε θα 'ρθει το τέλος
εκείνο ξέρει.


Μετεμψύχωση

Όσο γερνάω
διακρίνω στο γιο μου
τον πατέρα μου.


Κατόπιν εορτής

Ανακαλύπτω
μια χαμένη Κυριακή
κάθε Δευτέρα.


Χάρης Μελιτάς
από τη συλλογή Γλώσσα λανθάνουσα,
45 χαϊκού με τίτλο, 2010

6 σχόλια:

Dinos-Art είπε...

Πολύ ωραία τα μικρά αυτά ποιήματα Τόλη. Μικρά που λεν πολλά.
Καλό βράδυ.

Poet είπε...

Έτσι είναι, Ντίνο μου. Έχει μια αιρετική ματιά ο Χάρης Μελιτάς που αρκετές φορές με αιφνιδίασε ευχάριστα. Θα αναρτήσω αρκετά ακόμη από τα χαϊκού του.

Καλό βράδυ.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Καλημέρα Τόλη..
Όταν το μέγεθος είναι δυσανάλογο με την αξία... Μικρά αλλά πλούσια νοηματικά..

Poet είπε...

Καλημέρα, Έλενα. Είναι εξαιρετικά δύσκολη αυτή η μορφή ποίησης καθώς ακροβατεί ανάμεσα στην κοινοτοπία και την παραδοξολογία. Πιστεύω ότι ο Μελιτάς στέκεται όρθιος.

55fm είπε...

Tόλη μου, ο Μελιτάς στέκεται πράγματι όρθιος!
Σε φιλώ!
Καλό Σαββατοκύριακο!

Poet είπε...

Χαίρομαι που συμφωνούμε για μια φορά ακόμη, Ουρανία μου.

Καλό Σαββατοκύριακο.