Καθότανε στον κήπο και διάβαζε.
Σκυμμένος ο λαιμός, τα βλέφαρα χαμηλωμένα
το χέρι αφημένο στη δεξιά σελίδα.
Μια πεταλούδα ήρθε και κάθισε
στον ώμο της. Ο χρόνος είχε ακινητήσει
κι όλα αναδίνανε γαλήνη αιωνιότητας.
Κι άξαφνα το κεφάλι ανασηκώθηκε
το χέρι γύρισε το φύλλο του βιβλίου
η πεταλούδα πέταξε. Η στιγμή
θρυμματίστηκε.
Κι εγώ
που 'χα πιστέψει στην αιωνιότητά της!
Γιώργης Μανουσάκης
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό, η λέξη,
τεύχος 201, Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
όταν οι στιγμές αξίζουν...
η αιωνιότητα αρχίζει να χάνει
κάτι από το μύθο της...
εξαιρετικόί στίχοι!
καλημέρα Τόλη,
πολύ δουλειά έχει πέσει
και χάθηκα...
Μια ποιητική ζωγραφιά, Νίκο.
Χάθηκες και χαθήκατε και οι δύο. Ετοιμάζω επιστολή διαμαρτυρίας προς την αρμόδια διεύθυνση του Υπουργείου Παιδείας. Ή μήπως, στα πλαίσια των κινητοποιήσεων, θα πρέπει η παρέα των ιστολογίων να κατεβεί σε διαδήλωση, απαιτώντας την άμεση επιστροφή σας στην ποίηση;
Δημοσίευση σχολίου