Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
16 σχόλια:
κανείς δε μένει άτρωτος από την αγάπη Τόλη μου...
κι ας μην ενδίδουν...
υπάρχει ένα μυστικό στα χείλη τους την ώρα που φεύγουν...
καθώς μας το ψιθυρίζουν σε μια στιγμή συμπυκνωμένης αγάπης...
ξέρω πως το διάβασες κι εσύ αυτό το μυστικό στα χείλη του Γιωργάκη...
Τόλη μου, καλό ταξίδι στον αδερφό σου. Τέτοιες στιγμές όλα τα λόγια φαντάζουν φτωχά και τεττριμένα. Τι να πεις; `Eνα "ζωή σ' εσάς" ηχεί στ' αυτιά μου ψεύτικο από τόσες φορές που το έχω ακούσει να λέγεται τυπικά, χωρίς συναίσθημα. Τέτοιες στιγμές είναι προτιμότερη η σιωπή.
Καλό ταξίδι στον Γιώργο.
Θα μείνει στη μνήμη μου όπως τον ήξερα από παιδί.
Λυπάμαι... καλό του ταξίδι...
Σας ευχαριστώ θερμά, Τζούλια, Μαρία, Ντίνο, Margo. Χάθηκε ο μεγάλος μου αδερφός, ο ήρωας των παιδικών μου χρόνων.
Ναι, η σιωπή είναι προτιμότερη. Μερικές φορές όμως δεν μπορείς να την αντέξεις και θέλεις να κλάψεις ανοιχτά, να μοιραστείς τον πόνο με τους φίλους σου.
Κρατάω τις τελευταίες του λέξεις στο τηλέφωνο προχτές : «Θα τα ξαναπούμε». Τις κρατάω σαν υπόσχεση. Κάποτε θα τα ξαναπούμε, Γιωργάκη.
Για πάντα 'ατρωτοι από τηνμοναξιά και την αγάπη
αλλά και γαλήνιοι
στο περας του ταξιδιού..
Καλό του ταξίδι.να θυμάσαι τα καλύτερα!
Tόλη μου,
καλό του ταξίδι...
Την αγάπη μου σου στέλνω και μια ζεστή αγκαλιά.
Τους βλέπω να χαμογελούν, γαλήνιοι, τώρα που η καθημερινότητα δεν τους αγγίζει πια.
Για μας που μείναμε για λίγο ακόμα πίσω, ο πόνος ζωντανός.
Τόλη λυπαμαι. Τώρα το ειδα. Καλό ταξίδι στο Γιωργο στη πέρα όχθη.
Σας ευχαριστώ θερμά, Πέλα, Ουρανία, Αγγελικούλα, Ανδρέα. Και όλους τους άλλους φίλους για τα μηνύματα και τα τηλεφωνήματά τους.
Αντί της σιωπής τώρα, η μουσική. Αγγελικούλα, βάλε, σε παρακαλώ, ένα ωραίο κομμάτι για να θυμηθούμε ότι η ζωή συνεχίζεται. Όπως και η μνήμη.
Tώρα το είδα.. Λυπάμαι για αυτή σου την απώλεια Τόλη.
Να τον θυμάσαι πάντα.
Ένα βουβό αχ Τόλη μου και
μια μεγάλη αγκαλιά ...
(τι στα κομμάτια βγήκε παγανιά
π'ανάθεμά τον
απο χθές όλο τέτοια μαντάτα έρχονται)
μακάρι
"για πάντα άτρωτοι από τη μοναξιά" ας είναι
Έλενα και ξωτικό, σας ευχαριστώ θερμά. Το τραγουδούσαμε τότε αυτό και γελούσαμε. Τώρα φτάσαμε στην εποχή που "no news is good news".
Καλή σας μέρα με τη λιακάδα και το κρύο τώρα εδώ στη Θεσσαλονίκη.
POET, ολοένα πιο κοντά μας οι απώλειες της αγάπης .Κι αφού όλο τούτο θα συντελείται ερήμην μας , τουλάχιστον να μένουν πίσω ΠΑΝΤΑ οι νεότεροι .
Όσο για τους αγαπημένους που φεύγουν, συνέχεια επιστρέφουν , το ξέρεις .Και μας μιλούν και τους καλούμε γιατί η μνήμη έχει το βάλσαμο.
POET ,σου στέλνω την αγάπη μου .
POET, ολοένα πιο κοντά μας οι απώλειες της αγάπης .Κι αφού όλο τούτο θα συντελείται ερήμην μας , τουλάχιστον να μένουν πίσω ΠΑΝΤΑ οι νεότεροι .
Όσο για τους αγαπημένους που φεύγουν, συνέχεια επιστρέφουν , το ξέρεις .Και μας μιλούν και τους καλούμε γιατί η μνήμη έχει το βάλσαμο.
POET ,σου στέλνω την αγάπη μου .
Σ' ευχαριστώ θερμά, Υακίνθη μου. Ναι, να μένουν πάντα πίσω οι νεότεροι κατά τη φυσική τάξη των πραγμάτων αλλά και τη δική μας επιθυμία. Έτσι, μαζί με τον κύκλο της ζωής, θα συνεχίζεται και ο κύκλος της μνήμης, που είναι μια ζωή μυστική και ίσως κάποτε λυτρωτική.
Να είσαι καλά, καλό απόγευμα.
Δημοσίευση σχολίου