Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010

Memories - Ελένη Καραΐνδρου

Υπέροχο κομμάτι, από την μουσική επένδυση της ταινίας του Θόδωρου Αγγελόπουλου "Το λιβάδι που δακρύζει"

Ηχογραφημένο από τη δική μας Καμεράτα, υπό τη διεύθυνση του Δημήτρη Μυράτ, με τον Sergiu Nastasa, βιολί, τον Renato Ripo, βιολοντσέλλο και την Μαρία Μπιλντέα, άρπα.

Απολαύστε το.

10 σχόλια:

Appelsinpigen είπε...

ποσο μου αρέσει αυτό το κομμάτι...

αν κ η μουσική της Καραϊνδρου είναι τόσο μελαγχολική που δεν είναι για όλες τις ώρες...

επίσης, μου θυμισες το οτι η pandora παίζει πολύ ωραία αυτο το κομμάτι στο πιάνο :) :)

Poet είπε...

Είναι η στιγμή που το λιβάδι δεν ονειρεύεται αλλά θυμάται και δακρύζει. Θυμάται την αθωότητα, τη ματαιότητα της ζωής, το ανεκπλήρωτο του έρωτα.

Η μουσική της Καραϊνδρου μου παίρνει την καρδιά, ξωτικό της πόλης των φαντασμάτων. Ίσως γιατί ήμουν μελαγχολικός από παιδί. Πολύ θα ήθελα να ακούσω την Pandora να παίζει αυτό το κομμάτι στο πιάνο.

Appelsinpigen είπε...

επίσης ήταν εξαιρετική η μουσική για τη Σκόνη του Χρόνου...

ειδικά τα κομμάτια με ακκορντεόν με συγκινούν πολύ . . .

55fm είπε...

Συγκλονιστικό κομμάτι Τόλη μου!
Η Καραϊνδρου εξαιρετική!
Όλες οι μουσικές που μ΄αρέσουν ιδιαίτερα, έχουν ισχυρή δόση μελαγχολίας...
Αγγελικούλα μου,σε ευχαριστώ!
Πάντα κάνεις το θαύμα σου!
Φιλιά στην παρέα

Poet είπε...

Και βέβαια τα κομμάτια με ακκορντεόν είναι πολύ νοσταλγικά, Χριστίνα μου. Ακόμη και για νέα κορίτσια σαν κι εσένα. Έχουν μια ζεστασιά, ένα κέφι κι ένα πάθος μιας άλλης εποχής.

Poet είπε...

Η Αγγελικούλα των μουσικών θαυμάτων. Και η Mωβ των εικαστικών θαυμάτων, ένα δυνατό δίδυμο. Υπό την σκέπη μιας γλυκά μελαγχολικής Ουρανίας. Τι άλλο να ζητήσουμε;

Αγγελικούλα είπε...

Εδώ που τα λέμε, διαδικτυακοί μου φίλοι, η μετα-εορταστική μου μελαγχολία μου έδιεξε τον δρόμο για αυτό το κομμάτι. Ποίηση, ζωγραφική, μουσική, τα εκφράζουν όλα...

Καλό απόγευμα.

Appelsinpigen είπε...

αυτό το ξέρω από πρωτο χέραι, Ποιητή μυο :)

παίζω κι εγω ακκορντεόν :)

Poet είπε...

Η Αγγελικούλα σε μια από τις σπάνιες εμφανίσεις της. Και έχει δίκιο όπως πάντα.

Poet είπε...

Και το πολυταξιδεμένο και φυσικά πολυτάλαντο ξωτικό. Και ακκορντεόν !! Μα τι κορίτσι είσαι εσύ!!