Τα πατήματα των αλόγων

Έτσι είναι που ψηλαφώ συνωμοτικά
τα πατήματα των αλόγων.
Στο θόλο τ’ ουρανού ταξιδεύουν
όλα τα άλογα των αντρειωμένων της γης
οι οπλές τους ηχούν παράξενα τις νύχτες
έρημη η πόλη κι οι δρόμοι άφαντοι.
Έτσι είναι που ανεβαίνω μαζί τους
στο θόλο του ουρανού
έπαψα πια να κρύβομαι πίσω από τις πόρτες
ύμνοι και ικεσίες και φωνές μας ακολουθούν
κι εκείνα τα τραγούδια που ακούγαμε παιδιά.

Έτσι είναι που το τραγούδι της μητέρας επιστρέφει
χαρωπό
γυρνώ και πάλι με τα τραγούδια
που κουβαλούν στους ώμους οι αρματωλοί
να κι η αυλή μας να κι ο δρόμος να και το στενό
σε τούτο το στενό ξεψύχησε η ζωή μας
να κι ο Άη - Γιώργης
που όπου να ‘ναι θα φανεί
έφιππος
έφιπποι εισέρχονται
οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι του ουρανού
ολόλαμπρος εισέρχεται στα τοπία της νυχτός
ο στρατηλάτης άγιος
μαζί κι οι άγγελοι κι οι αρχάγγελοι του ουρανού.

Η μητέρα και πάλι τραγουδάει τον Άη-Γιώργη
τον καβαλλάρη
εμείς κλαίμε
μαζί μας κι ο άρχοντας του παραμυθιού
κι η κόρη η μονάκριβη
που πάει για τα σπίτια του δράκου
να κι ο καβαλλάρης
που φτάνει έφιππος με το κοντάρι του
όλα τα πτηνά φεύγουν μακριά πανικόβλητα
φεύγουν και τα ερπυστριοφόρα και τα άλλα πουλιά
έτσι είναι που ηχούν χαρμόσυνες οι καμπάνες του ύπνου
και το τραγούδι
με ένα τρόπο παιδικό, ανάλαφρο
της μητέρας.

7 Ιουνίου 2009

Νίκος Ορφανίδης
από τη συλλογή Τα Χαρωπά Τραγούδια της Μητέρας, 2009