Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Νταλκάς

Τον έρωτα σε λέξη μια πώς να τον καταφέρω,
πάντως πιο ταιριαστός μου φαίνεται ο σεβντάς,
όχι σεκλέτι ή ντέρτι. Αγρίως υποφέρω
μα στην αγάπη δεν χωράει «τάν ή επί τάς».
Δεν είναι δίλημμα η αγάπη, είναι σπαραγμός,
κι όταν μιλιέται κι όταν άρρητα πονάει.
Δεν είναι λίμνη η αγάπη, είναι ποταμός,
κι αν καμωθείς το βράχο, σε σαρώνει όπως ξεσπάει.
Σεβντάς λοιπόν, λαχτάρα που αγριεύει,
και ρήματα σοφίζεται και μουσική
όταν με το κενό και την απόσταση παλεύει,
κι ας ξέρει πως αγιάτρευτη η πληγή.
Νταλκάς, σεβντάς και ντέρτι και σεκλέτι
- α, γλώσσα ωραία, πλούσια η ελληνική.
Γλώσσα του έρωτα του κόσμου όλες οι γλώσσες
- κι όλες μαζί λαβαίνουν νόημα απ' τη σιωπή.

Παντελής Μπουκάλας
από τη συλλογή Ρήματα, ενότητα Ερωτήματα, 2009

19 σχόλια:

55fm είπε...

Υποκλίνομαι!
Αρχή και τέλος!
Καλό βράδυ!
Που πας... Τόλη, έχει και γλυκό φιλί!

Poet είπε...

Με κακομαθαίνεις, Ουρανία μου. Θα θέλω μετά κάθε βράδυ πριν πάω για ύπνο.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Πόσο αληθινό Τόλη..
Θα σταθώ στους εξής στίχους:
"Δεν είναι λίμνη η αγάπη, είναι ποταμός,
κι αν καμωθείς το βράχο, σε σαρώνει όπως ξεσπάει."
Συγκλονιστικοί...
Καλό βράδυ..

ξωτικό είπε...

δεν είναι δίλημμα η αγάπη;;
ή ζείς ή... κάνεις πως ζείς !

καλά πάρε μια γλυκιά κόκκινη καληνύχτα τώρα και άσε την ανάλυση.

Poet είπε...

Αν έχεις καμιά απορία, Έλενα, το ξωτικό είναι αυθεντία σε θέματα της αγάπης. Απ' το φεγγάρι του εκεί ψηλά τα βλέπει όλα. Γι' αυτό έχει κοκκινίσει.

Τι να πω εγώ που είμαι ένας απλός βράχος;

Καληνύχτα, κοριτσάκια.

απλο"Ποιηση" είπε...

καλημέρα, ποιητή μου

εδώ
τι να πω;

σηκώνω ψηλά τα χέρια
και σιωπώ...

Τζούλια Φορτούνη είπε...

"Δεν είναι λίμνη η αγάπη, είναι ποταμός
κι αν καμωθείς το βράχο, σε σαρώνει όπως ξεσπάει"

Τόλη μας αποτελείωσες σαββατιάτικα μ΄αυτό το ποίημα...
Τι να πω; από τα ωραιότερα ερωτικά που έχω διαβάσει...

την καλημέρα μου στην παρέα...

το πετάλι είπε...

μετά από αυτό, Τόλη μου,
νομίζω
ότι όποιος θελήσει να ξαναγράψει κάτι για τον έρωτα
θα πρέπει
να το σκεφτεί...
πολύ καλά
το θέμα...

Poet είπε...

Το να σωπάσεις είναι η τελική φάση της απλο-"Ποίησης". Και συμφωνία με την προτροπή του Νίκου.

Καλή σου μέρα, φίλε μου.

Poet είπε...

Εγώ πάντως σας είχα προειδοποιήσει, Τζούλια μου, και αμαρτίαν ουκ έχω. Να βαδίζετε πολύ προσεκτικά σ' αυτό το ερωτικό ναρκοπέδιο.

Καλή σου μέρα.

Poet είπε...

Αυτοί που έγραψαν τα άλλα 265 ερωτικά ποιήματα σ' αυτή την ανθολογία, Νίκο μου, σίγουρα δεν το είχαν σκεφτεί. Και οι αναρίθμητοι άλλοι. Όπως και όποιος ερωτεύεται και αφήνει την ψυχή του ελεύθερη να τραγουδήσει τον δικό του έρωτα. Ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους, τον μοναδικό δικό του έρωτα. Ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα, με το δικό του μοναδικό ερωτικό ποίημα.

Καλή σου μέρα.

KOSTAS PAP είπε...

Τα ποιήματα του Παντελή Μπουκάλα μου εν γένει αρέσουν. Μία μόνο επιφύλαξη έχω, για ορισμένα από αυτά, που την έχει εκφράσει για άλλους και ο ίδιος στο βιβλίο του "ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ". Είναι ένα ερώτημα που έχω γενικότερα για την ποίηση. Μπορεί η ποίηση να είναι μια απλή επανάληψη της καθημερινότητας ή πρέπει να την υπερβαίνει, ώστε να δίνει την δυνατότητα της ιδιαίτερης ερμηνείας κάθε αναγνώστη? Δεν πρέπει να απευθύνεται η ποίηση στους τεμπέληδες της γνώσης, αλλά σε αυτούς, που θα κάνουν το ιδιαίτερό τους δύσκολο ταξίδι μέσα από αυτό που έφυγε από τον ποιητή και έγινε και δικό τους? Η περίφημη μορφή που βρίσκει την γέννησή της? Πως αλλιώς θα ειπωθεί το αίσθημα της απώλειας ή του κέρδους (αγάπης)? Και έτσι η "λαϊκότροπη" εκδοχή του έρωτα σαν σεβντάς, νταλκάς, ντέρτι και σεκλέτι θα ταίριαζε ίσως σε ένα λαϊκό τραγούδι, με τη επανάληψη στις διάφορες μορφές της άμεσης αυτής έκφρασης της γλώσσας και σαν γλωσσολογική έρευνα. Εξ άλλου η λέξη ντέρτι (ψυχικόν άλγος, μεράκι, στενοχώρια, πόνος) δεν αναφέρεται κατ ευθείαν στον έρωτα όπως οι άλλες παρά μόνο κατά περίπτωση και η λέξη δεν έχει ίση βαρύτητα με τις άλλες.
Και, ενδεχομένως, ένα ποίημα, δεν μπορεί να μην έχει και απλούστερες παραστάσεις, που εντάσσονται όμως στο γενικότερο κλίμα του ποιήματος και δεν κυριαρχούν. Και αν η γλώσσα λαμβάνει νόημα από την σιωπή τότε πρέπει οι λέξεις να κρύβονται, αντί να προπορεύονται σαν κραυγές παράτονες, μέσα στην σιωπή.

Poet είπε...

Φίλε Κώστα Παπαποστόλου, είναι εύλογοι οι προβληματισμοί και τα ερωτήματά σου. Θα μπορούσα να προσθέσω κι εγώ μερικά ακόμη. Δεν είμαι όμως κριτικός ή θεωρητικός της ποίησης και είμαι εξαιρετικά επιφυλακτικός ως προς τις αναλύσεις και τα διάφορα «πρέπει».

Όταν βρίσκομαι σε ένα ανθισμένο λιβάδι, αφήνω την ψυχή μου ελεύθερη να απολαύσει τα χρώματα και τα αρώματα, την ομορφιά, και ελάχιστα με ενδιαφέρει η προέλευση, η σύσταση και η χρησιμότητα κάθε αγριολούλουδου.

Η ποίηση μπορεί να είναι οτιδήποτε και να απευθύνεται στον οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο. Αρκεί να είναι ποίηση. Ποίηση όπως έχει ορισθεί χιλιάδες φορές και δεν ορίζεται. Δεν ορίζεται και δεν προσδιορίζεται αλλά αναγνωρίζεται. Κι εγώ στον Παντελή Μπουκάλα, τόσο διαφορετικό ως ποιητή από μένα, αναγνωρίζω με χαρά αυτή την ιδιότητα.

το πετάλι είπε...

...η τελευταία πρόταση
είναι πολύ σημαντική

ελάχιστοι μπορούν να δουν το αντικείμενο που λατρεύουν έξω από τη δική τους αυθεντία

θέλει ανοιχτό μυαλό
ταπεινότητα
και μεγαλείο ψυχής...

Τόλη
είμαστε τυχεροί που εκτός από το ποιητικό ταλέντο
έχεις και όλα τα προηγούμενα
με αποτέλεσμα να απολαμβάνουμε ποιήματα... σαν τα τελευταία
και πολλά άλλα ακόμη...

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Νταλκάς..σεβντάς..και ντερτι
όπως και να το πεις.είναι ποταμός..χείμαρος που όταν φουσκώσει παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του!!!
Ηγλώσσα του έρωτα δεν έχει όρια όπως και να ειπωθεί δηλώνει το αδήλωτο.
Πολύ όμορφο και αγγίζει όσους ενοιωσαν τον χείμαρο και το πάλεμα μαζί του!!!Να'σαι καλά Ποιητή μου για τους θησαυρούς που μας χαρίζεις!!

Poet είπε...

Σε ευχαριστώ, Νίκο μου. Δεν μου πάει να παίξω το ευρύτατα διαδεδομένο παιχνίδι της υποτίμησης ή της αποσιώπησης των άλλων για να αναδειχθώ δήθεν εγώ.

Πολύτιμη είναι και η δική σου ειλικρίνεια και ευθυκρισία.

Poet είπε...

Οι θησαυροί της ποίησης ανήκουν σε όλους μας, Πέλα μου. Όταν δημοσιεύω ένα ποίημα που σας αρέσει, εγώ χαίρομαι διπλά. Γιατί ανακάλυψα κάτι ωραίο και γιατί μοιραζόμαστε την απόλαυση της ανάγνωσής του. Για να μην αναφέρω και την ευφροσύνη της μνήμης που έρχεται στην επιφάνεια.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Τόλη μου σήμερα ένα χρόνο μετά στον Παντελή Μπουκάλα απονεμήθηκε το βραβείο ποίησης 2010 για το έργο του με τίτλο «Ρήματα», εκδόσεις Άγρα.

Poet είπε...

Το είδα και χάρηκα, Τάσο μου. Βραβεύτηκε ένα πολύ ωραίο βιβλίο.