Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Κοντά στον κάθε ήλιο

Εμείς τα μυθόβια όντα οι ποιητές
που βλέπουμε τις ράχες
που βλέπουμε τις κορφές και λέμε βουνοκύματα
δεν θα καταλαγιάσουμε.
Από αγάπη στο αδέκαστο κενό
από αλλοφροσύνη για ένα ξέφωτο
θα περιπολούμε.
Τη χαραυγή τις πιο πολλές φορές κοιμόμαστε.
Κι όταν καμιά φορά μας τύχει
κατηφορίζοντας απ’ τις πολυκατοικίες
να πάμε κάπως μακριά να περπατήσουμε πέρα
και να κοιτάξουμε κανένα ηλιοβασίλεμα
το αποτέλεσμα τζίφος.
Έχουμε πρόχειρο το σκοτάδι
κι έχουμε πρόχειρο το φως – ανάλογα.
Πιστεύουμε σ’ ένα εκατομμύριο γητειές
αφιερωνόμαστε στους ίσκιους.
Έχουμε τη μανία να καρποφορήσουμε
κυριεύοντας τις λέξεις.
Τι κουφή ρουλέτα.
Και θέλουμε να ξεφουσκώσουμε τον ουρανό
Σα να ‘τανε παιχνίδι.
Τι είναι ρίγος;
Άντε να το πεις με λέξεις …
Ωστόσο πρέπει να προσγειωθεί κανείς
στη μεγαλόπρεπη κοινοτοπία του αέρα
να γίνει σαν την επανάληψη του χόρτου
κάτι σαν τα αστάθμητα και έξω κριτικής
δρασκελίσματα του πρώτου τυχόντος γάτου.
Είμαστε ακόμη στην προϊστορία του χιούμορ.
Είμαστε όμως τυχερά απελπισμένοι.
Έχουμε γαλάζιο αντικλείδι.
Έχουμε ξανά την Αττική.
Εκείνος που γράφει ποιήματα
είναι ακριβώς εκείνος
που περνά άφοβος από νεκροταφείο νύχτα.

Νίκος Καρούζος
από τη συλλογή Φαρέτριον, 1981

9 σχόλια:

Poet είπε...

Καλό μήνα και καλό χειμώνα σε όλους με αυτό το ποίημα του Νίκου Καρούζου που αποκαλύπτει τα μυστικά μας.

Είπες τίποτε, Ουρανία; Απλά επιφωνήματα; Το είχα φανταστεί.

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Τι καλλίρρυτον νάμα..όμως,
όταν η νύχτα γεννάει φως!
την καλησπέρα μου!

ξωτικό είπε...

Τι είναι ρίγος;
Άντε να το πεις με λέξεις …



ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Ποιητικό και αισιόδοξο !

55fm είπε...

Τόλη μου,όπως ακριβώς το φαντάστηκες!!!
Από αγάπη στο αδέκαστο κενό
από αλλοφροσύνη για ένα ξέφωτο
θα περιπολούμε...είναι γραμμένο στη μόνιμη γωνιά μου!
Τυχερά απελπισμένοι...γοητευτικότατη αντίφαση, μα τον ποιητή!
Σε φιλώ και σε αγκαλιάζω!
Καλό μήνα ποιητή μου!!!

Yiannis είπε...

Μου άρεσε πολύ ο επίλογος Τόλη.

Poet είπε...

Καλησπέρα, Πέλα.

Poet είπε...

Σηκώνω το γάντι, ξωτικό. Με λέξεις.

το προαιώνιο ρίγος

προφέρεται στη μοναξιά και τη σιγή.
στις παρυφές του ονείρου,
την ώρα που οι νεκροί
υφαίνουν έξω το σκοτάδι
και εισρέει από τις χαραμάδες
σαν κόκκινο κρασί η ανάσα τους.
με δέος προφέρεται η ποίηση,
καθώς προφέρει ανθίζοντας
ένα ξερό κλαδί το προαιώνιο ρίγος του

Καλό μήνα.

Poet είπε...

Ουρανία μου, θα πρέπει να το είχα δει στη μόνιμη γωνιά σου αλλά δεν το θυμόμουν. Απλώς πίστεψα ότι θα σου άρεσε πολύ αυτό το ποίημα του Καρούζου. Και δεν έκανα λάθος.

Να είσαι καλά. Για να περιπολούμε. Καλό μήνα, γλυκειά μου.

Poet είπε...

Κι εμένα, Γιάννη μου. Είναι μια ποιητική λάμψη.