Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Ψαύεις το πρόσωπό σου ...

Ψαύεις το πρόσωπό σου,
σκιές και είδωλα,
αέρας και μόνο αέρας,
επιστροφή στο πουθενά

*

Τίποτα δεν συγκράτησε
η πόλη.
Χείμαρρος ορμητικός
παρέσυρε τα πάντα.
Μόνος και ξένος
έμεινε
στο ίδιο του το σπίτι

*

Η απόφαση
ήταν ομόφωνη,
νεκρών και ζωντανών.
Στο μνήμα
η δεξίωση να γίνει,
να μην αδικηθεί
κανείς,
όλοι μαζί
να συμμετέχουν

Βασίλης Ιωαννίδης
από την ανέκδοτη συλλογή Συμπόσιο στο μνήμα

6 σχόλια:

Γεφυριστές είπε...

Δεν έχω καταλάβει πώς δεν σας έχω επισκεφθεί μέχρι σήμερα. Ίσως είναι η ανεφεύρετη ημέρα των 48 ωρών. Σας ευχαριστώ για όσα διάβασα στην e-ανθολογία σας.

Yiannis είπε...

Σπαρακτικά αληθινό κι ανθρώπινο το ποίημα του Ιωαννίδη.Με λιτότητα δίνει καίρια και ακαριαία το σοφό και πικρό του μήνυμα.Όμως η αρτιότητα της τέχνης του είναι το βάλσαμο στον ανθρώπινο πόνο που ζωγραφίζει.

Poet είπε...

Με το καλημέρα, έμαθα μια λέξη. Γεφυριστές λοιπόν, ευχαριστώ και καλωσορίσατε. Χαίρομαι κι εγώ που γνωριστήκαμε.

Τι θα του κόστιζε του πανάγαθου να κάνει τη μέρα των 48 ωρών; Ή εμάς 200 χρόνια νέους; Ή, τέλος πάντων, ένα ταψί γλυκά που να αδυνατίζει;

Λίγη φαντασία, κύριε παντοδύναμε. Κι αν είχες και ελάχιστο έστω έλεος, ακόμη καλύτερα.

Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα, φίλοι μου.

Poet είπε...

Και πάλι συμφωνώ μαζί σου, Γιάννη μου. Αυτός πιστεύω κι εγώ ότι είναι ο προορισμός της ποίησης.

Να είσαι καλά.

55fm είπε...

Aχ...απλότητα σπουδαία,πόση ουσία έχεις...
Τόσο απλό και τόσο σπουδαίο!
Καλημέρα!

Poet είπε...

Και τόσο δύσκολο, Ουρανία μου. Το απόσταγμα.

Την καλημέρα μου.