Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

χειμωνιάτικος ήλιος, 2

(ένας χειμωνιάτικος ήλιος δώρο από την Ίζα)

όπως ψηλά οι γκρίζες στέγες των σπιτιών
φωτίζονται νοσταλγικά
από τον ήλιο του χειμώνα
ακόμα βουτηγμένες στη βροχή

όπως το μακρινό βουνό
υψώνεται και αιωρείται πάνω στη θάλασσα
σχεδόν αγγίζει την ακτή
μέσα στη διαφάνεια του πρωινού αέρα

όπως τα μάτια της γάτας
ανθίζουν με μικρές φωτιές τη νύχτα
έτσι και το χαμόγελό σου μπουμπουκιάζει
ανάμεσα στους τοίχους και την άσφαλτο

είσαι ένα φύλλο πράσινο
με φλέβες νοτισμένες από τη βραδινή δροσιά
μια κίνηση ανάλαφρη που ζωντανεύει τη χαρά
ένα γλυκό του κουταλιού
ένα νερό στον δίσκο της γιαγιάς
μέσα στην κάτασπρη αυλή της συνοικίας

Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Ελεύθερος σκοπευτής, 1982


Winter Sun, 2

As, up high, the grey roofs of the houses
still drenched with rain
are lit nostalgically
by the winter sun

as the distant mountain
rises and hangs above the sea
nearly touching the shore
in the transparency of the morning air

as the eyes of the cat
make the night bloom with small fires
so also does your smile blossom
between the walls and the asphalt road.

You are a green leaf
with veins damp from the evening dew
a subtle gesture that revives joy
a spoonful of sweet preserve
a glass of water on grandma's tray
in the gleaming neighbourhood courtyard.

translated by Savas Patsalidis and Mark Plourde
published in The Amaranth, Bulletin No. 5 (1983)
of the Modern Greek Study Program, University of Toronto

10 σχόλια:

Yiannis είπε...

Πολύ όμορφη και ανθρώπινη ατμόσφαιρα Τόλη μου.Ωραία η σύγκριση ή η παρομοίωση.Γνωρίζω το μεταφραστή σου.¨Ημουν πρωτοετής φοιτητής στην αγγλική φιλολογία Θεσσαλονίκης και ο Σάββας τριτοετής.Μετά πήγε στον Καναδά και δεν τον ξαναείδα.Νομίζω είναι καθηγητής στο Αριστοτέλειο.

Poet είπε...

Έχω την εντύπωση ότι ο Σάββας Πατσαλίδης είναι καθηγητής θεατρολογίας στο Αριστοτέλειο, Γιάννη μου. Την εποχή εκείνη καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο ήταν ο ποιητής Γιώργος Δανιήλ. Έψαξα τώρα και βρήκα το τεύχος Νο. 5 του Amaranth που εξέδιδε ο Δανιήλ.

Η μετάφραση έχει ενδιαφέρον για τους αγγλομαθείς. Θεώρησα σκόπιμο να την παραθέσω γιατί νομίζω ότι έγινε με τον καλύτερο τρόπο από έναν Έλληνα και έναν Καναδό.

Κάτι ανάλογο είχε γίνει και στις Η.Π.Α. Η μεταπτυχιακή φοιτήτρια Δόμνα Παστουρματζή είχε μεταφράσει ποιήματά μου σε συνεργασία με τον καθηγητή της και γνωστό αμερικανό ποιητή, Michael Mott. Η Δόμνα είναι τώρα καθηγήτρια της αμερικανικής λογοτεχνίας στο Α.Π.Θ. και με εξέπληξε πολύ ευχάριστα όταν εμφανίστηκε πέρσι ξαφνικά στην παρουσίαση ενός βιβλίου μου στη Δ.Ε.Β.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Αν και πέρασαν μέρες πολλές, να μαι και πάλι πίσω στην αγαπημένη ποιητικά γωνιά μας. Γνωρίζεις Τόλη πόσο σε εκτιμώ ως άνθρωπο και ιδιαίτερα ως ποιητή. Όταν διαβάζω τόσο όμορφους στίχους όπως σε αυτό το ποίημα σου, τότε λυπάμαι πραγματικά για την αθέλητη απουσία μου.

Την καλημέρα μου σε όλους.

Υ.Γ. Τουλάχιστον μέσα σε όλες τις υποχρεώσεις μπόρεσα να προχωρήσω αρκετά και το φετινό χριστουγεννιάτικο διήγημα μου. Φυσικά θα είσαι ο πρώτος μαζί με την Λένα που θα το διαβάσουν ως ελάχιστο δείγμα της εκτίμησης μου.

Θα τα πούμε από κοντά την Κυριακή ελπίζω.

Poet είπε...

Τάσο μου, σε καταλαβαίνω αλλά μας λείπεις (το εγωιστικό). Μας λείπεις αλλά σε καταλαβαίνω (το πιο αλτρουιστικό).

Σε περιμένω την Κυριακή (είναι πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο, θα είναι εκεί και η συγγραφέας με το παράξενο όνομα), περιμένω και το διήγημά σου.

Να είσαι καλά.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

χειμωνιάτικος ήλιος...
κι από μόνες τους οι δυο λέξεις σου ζεσταίνουν την ψυχή...
ένα ποίημα από μόνες τους
μέσα στο ποίημα
και τις μαγικές εικόνες του

την καλησπέρα μου στην παρέα

Poet είπε...

Λατρεύω τη θαλπωρή του χειμωνιάτικου ήλιου, Τζούλια, όπως κι εσύ. Αυτό το ποίημα είναι το δεύτερο μιας σειράς τεσσάρων ποιημάτων με τον ίδιο τίτλο.

Και μια μικρή εξομολόγηση. Έγραψα το ποίημα για ένα κορίτσι στο γραφείο που μου άρεσε αλλά δεν είχαμε ποτέ κάποια ιδιαίτερη σχέση. Και κάποια άλλη φίλη στο γραφείο είχε πει τότε «ε, ναι, αυτό είναι η ..... , ένα γλυκό του κουταλιού...» (!!!)

55fm είπε...

Γλυκύτατα τα συναιασθήματα, μου βγάζει το ποίημα σου, Τόλη μου.
Η εξομολόγηση ήταν υπέροχο κέρασμα... με γλυκό του κουταλιού, σε δίσκο στολισμένο με κατάλευκη δαντέλα!
Καλημέρα.

Poet είπε...

Ήταν γλυκύτατο και το κορίτσι, Ουρανία μου.

Περίεργη η γεύση απ' τα γλυκά του κουταλιού που κάποτε σου προσφέρθηκαν και δεν τα δέχτηκες. Είναι ο μοναδικός λόγος, κατά τον Καζαντζάκη, που πας κατευθείαν στην Κόλαση.

Καλή σου μέρα.

Vicky Papaprodromou είπε...

Παρεμβαίνω στην κουβέντα σας γιατί εδώ έχουμε άλλη μια «σύμπτωση» και με τον Γιάννη και μ' εσένα, Τόλη. Ο Σάββας Πατσαλίδης είναι καθηγητής με ειδίκευση στο θέατρο και η Δόμνα Παστουρματζή βοηθός καθηγήτρια στο τμήμα αμερικανικής λογοτεχνίας στην αγγλική φιλολογία του Α.Π.Θ. Για του λόγου το αληθές, δείτε τη σελίδα http://www.enl.auth.gr/staff/findex.htm, όπου αναφέρεται αναλυτικά το προσωπικό του συγκεκριμένου τμήματος.

Η Δόμνα, Γιάννη, ήταν δική μου συμφοιτήτρια, στο ίδιο έτος και στο ίδιο τμήμα και πολύ φίλη τότε. Έκτοτε χαθήκαμε για χρόνια, αλλά κάτι μου λέει ότι θα ξαναβρεθούμε σύντομα. Τόλη, αν ξαναδείς τη Δόμνα τώρα κοντά, δώσε της, να χαρείς, τα χαιρετίσματά μου, όπως της τα έδωσαν και άλλοι κοινοί μας φίλοι πριν ένα χρόνο.

Poet είπε...

Τι ωραία που ταίριασε η εικόνα της ΙΖΑ με το ποίημα!