Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Η μόλις μουσική


Με το ακροτελεύτιο ποίημα αυτής της συλλογής, τελειώνει το συμπληρωματικό αφιέρωμα στην ποίηση του Ορέστη Αλεξάκη. Ενός σπουδαίου ποιητή κατά κοινή ομολογία.

Μην απορείς που δυσανασχετώ
ν’ ακολουθώ τα βήματά σου Μνήμη
Γνωρίζω την αλήθεια τι ωφελεί
αδιάκοπα σ’ αυτήν να μ’ επιστρέφεις;
Για ποιο σκοπό ο χορός των ερειπίων;
Η επαναβίωση τόσων χωρισμών;
Η εκταφή του ενταφιασμένου χρόνου;

Σώπασε … σώπασε .. η ψυχή κοιμάται
Μην την ξυπνάς … κουράστηκε να ελπίζει
Κουλουριασμένη μέσα στον εαυτό της
έχει αφεθεί στη μόλις μουσική

που η αίσθηση του μάταιου αναδίδει

Ορέστης Αλεξάκης
από τη συλλογή Το άλμπουμ των αποκομμάτων, 2009

5 σχόλια:

55fm είπε...

Ευχαριστώ τον ποιητή Ορέστη Αλεξάκη,για ότι ένιωσα και φαντάστηκα, διαβάζοντάς τον...
Ευχαριστώ και σένα Τόλη μου, για τις εξαιρετικές σου ποιητικές επιλογές!
Επειδή είμαι λάτρης της μουσικής, αφήνομαι στη μόλις μουσική, που η αίσθηση του μάταιου αναδίδει.
Σε βροχοφιλώ!

Yiannis είπε...

Και εγώ θα ήθελα να ευχαριστήσω και να συγχαρώ θερμά και τους δυο σας για τα πολύτιμα πνευματικά σας δώρα.

Poet είπε...

Σας ευχαριστώ κι εγώ με σειρά μου, Ουρανία και Γιάννη, εκ μέρους του Ορέστη Αλεξάκη για την ολόψυχη ανταπόκρισή σας στα ποιήματά του.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

αυτό το ποίημα έχει μέσα του όλες τις αγαπημένες μου λέξεις: χρόνος, μνήμη, ματαιότητα..
πώς να μην το αγαπήσω;

Poet είπε...

Δεν είναι δυνατόν να μην το αγαπήσεις. Όπως φαίνεται και από την τόσο ωραία εικόνα που σου ενέπνευσε.