Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009
Μες στην ακμή της θλίψης μου
Μες στην ακμή της θλίψης μου
Γέρνει σαν μαύρο νούφαρο
Η εκλεκτή μου.
Με αστροφώτιστα έρχεται πετράδια στο λαιμό
Και μυστικά φανάρια κάτω από τη γλώσσα.
Βγαίνει απ’ τη μνήμη μέσα του βουνού
Και τις βεντάλιες της στυφής πεδιάδας.
Χαίρε – φωνάζω – αψεγάδιαστη
Πριγκίπισσα του ποταμού
Κρυφέ μαγνήτη του άγριου δάσους.
Φέρε τα κατευναστικά τα λόγια σου
Και την ικμάδα των ματιών σου
Φέρε τις μεταξένιες ίνες σου
Και ύφανε την απόκοσμη αιώρα.
Σ’ αυτήν μονάχα θέλω τώρα να αποκοιμηθώ.
Σ’ αυτήν να δω το όνειρο που διηγούμαι κιόλας.
Κι όσοι μ’ ακούτε να θαυμάσετε
Τη μαγεμένη υφάντρα της ζωής μου
Που με χλωρό σκοινί κληματαριάς μ’ αργοκουνάει
Πέρα απ’ τον ύπνο.
Ηλίας Κεφάλας
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέο Επίπεδο,
τεύχος 33/5, Μάιος 2009
Γέρνει σαν μαύρο νούφαρο
Η εκλεκτή μου.
Με αστροφώτιστα έρχεται πετράδια στο λαιμό
Και μυστικά φανάρια κάτω από τη γλώσσα.
Βγαίνει απ’ τη μνήμη μέσα του βουνού
Και τις βεντάλιες της στυφής πεδιάδας.
Χαίρε – φωνάζω – αψεγάδιαστη
Πριγκίπισσα του ποταμού
Κρυφέ μαγνήτη του άγριου δάσους.
Φέρε τα κατευναστικά τα λόγια σου
Και την ικμάδα των ματιών σου
Φέρε τις μεταξένιες ίνες σου
Και ύφανε την απόκοσμη αιώρα.
Σ’ αυτήν μονάχα θέλω τώρα να αποκοιμηθώ.
Σ’ αυτήν να δω το όνειρο που διηγούμαι κιόλας.
Κι όσοι μ’ ακούτε να θαυμάσετε
Τη μαγεμένη υφάντρα της ζωής μου
Που με χλωρό σκοινί κληματαριάς μ’ αργοκουνάει
Πέρα απ’ τον ύπνο.
Ηλίας Κεφάλας
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέο Επίπεδο,
τεύχος 33/5, Μάιος 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
21 σχόλια:
Αφήνω πάντα τελευταίους τους σχολιασμούς στις δικές σου αναρτήσεις.Είναι που είναι κάθε φορά δύσκολες όπως κάθε τι που μιλά για την ανθρώπινη ειμαρμένη με τρόπο τέτοιο που μόνο στα ποιήματα χωρά.Δεν τον γνώριζα τον ποιητή τούτο αλλά αυτή η ακμή της θλίψης!Ακμή...της θλίψης,γλυπόπικρη χαρά..Καλό βράδυ Τόλη.
Ομορφοι στίχοι, με νατουραλιστικές εικόνες, που σε μεταφέρουν σε μαγικούς χώρους της ψυχής και της επιθυμίας
καλό βράδυ
Άλλη μια φορά, κλείνω τα μάτια κι ονειρεύομαι, πριν καν πάω για ύπνο.
Καλό βράδυ στην παρέα.
τι ομορφο που φανταζει ακομη κι αυτη τη δυσκολη ωρα.
σ ευχαριστω Ποιητη γι αυτα που μου μαθαινεις.
γι αυτα που μας μαθαινεις...
καλο ξημέρωμα απο μια Πατρα που την τραγουδανε τα τρυζονια τη νυχτα και τη λουζει ο Ήλιος των αστεριών της...
Ο Ηλίας Κεφάλας είναι ένας εξαιρετικός ποιητής, Όλγα, της γενιάς του 1970 ή τρίτης μεταπολεμικής γενιάς. Έζησε πολλά χρόνια στην Αθήνα και έχει από καιρό επιστρέψει στα πατρώα εδάφη, στο χωριό Μέλιγος των Τρικάλων. Τον θεωρώ ως έναν από τους πιο εκλεκτούς της γενιάς του και σου συνιστώ να διαβάσεις και τα άλλα ποιήματά του που έχω αναρτήσει εδώ.
Έτσι είναι Αλέξη. Ο Ηλίας Κεφάλας είναι κοντά στη γη και εμπνέεται από τις αρχέγονες δυνάμεις της δημιουργίας. Χώμα και ψυχή μαζί.
Καλό βράδυ.
Έτσι σε θέλω, Λίνα μου, και έτσι επιδιώκω να είσαι.
Καληνύχτα.
Ο καθένας μας έχει να δώσει κάτι στον άλλο, Χριστίνα μου. Ας το δώσουμε και ας το δεχτούμε όλοι μας με ανοιχτή καρδιά.
Αλλά, τι γυρεύει το ξωτικό της πόλης των φαντασμάτων στην Πάτρα; Τα μυστικά κιτάπια δεν αναφέρουν τίποτα για μετοίκηση ξωτικών.
Υ.Γ. Να υποπτευθώ ότι πρόκειται για το κοσμογονικό γεγονός του έρωτα;
Καλό ξημέρωμα.
στ αληθεια Ποιητη με εκπλησσεις...
μα δε ξερεις οτι το ξωτικο ειναι αιωνια ερωτευμενο με τα ταξιδια του?
με το δρόμο?!
σε καληνυχτώ από εδώ...!
αληθεια οι γρυλοι μου θυμιζουν τ αηδονια του Σεφερη στις Πλατρες!
λες να μην καταφερω να κοιμηθω?
μηπως να μετρησω τ αστρα? :)
Oμορφιά φυσική αψεγάδιαστη, ξεπηδάει από τους στίχους!
Τόλη μου καλημέρα!
Πραγματικά Τόλη ο ποιητής καταφέρνει να δημιουργήσει μια μαγευτική ατμόσφαιρα που δικαιώνει τον κόσμο της ομορφιάς και την ακμή της θλίψης από την απώλεια της.
Περνώ πολύ συχνά απο εδώ για να γλυκαθώ απ'το φώς των" μυστικών φαναριών κάτω απ'την γλώσσα "
των ποιητών.
Δεν το έχω εύκολο να σχολιάσω ποιητές
μόνο να δηλώσω την παρουσία μου ως ευχαριστώ γι αυτήν την ιστοσελίδα.
Τρομερό !!! Έλειπα όλη τη μέρα στη Βέροια για την τελική συνεδρίαση της επιτροπής του λογοτεχνικού διαγωνισμού και τι βρίσκω να με περιμένει εδώ τώρα που γύρισα; Εκτός από 102 διαφημιστικά μηνύματα, έναν ποιητή, μια Ουρανία και δυο ξωτικά!
Να σημειωθεί ότι με το ξωτικό Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου πήγα στη Βέροια και το ξωτικό Μαρία Ψαρά (βλ. κάτω δεξιά τα ποιητικά αποτυπώματά τους) ήταν ανάμεσα στους βραβευθέντες στην ποίηση (βγάζω είδηση).
Πρέπει να το δεχτώ. Η μοίρα μου είναι να ζω ανάμεσα σε ξωτικά και άλλα ουράνια πλάσματα.
Χριστινάκι μου, αν δεν είσαι αιώνια ερωτευμένο εσύ (με τα ταξίδια, ναι !!!) κι αν δεν μετράς τα άστρα, ποιος θα το κάνει; Και να τα μετράς καλά, σε παρακαλώ, γιατί όλο και κάποιο θα σου ξεφεύγει.
Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα ζηλότυπα να σε κρατήσω εδώ αλλά, φευ, τα ξωτικά διαλύονται στα ηλεκτρονικά μου χέρια σαν το όνειρο.
Καλό βράδυ με τη μουσική των αηδονιών και καλό μέτρημα.
Καλησπέρα, Ουρανία μου (το Όλγα έμεινε στον προεκλογικό αγώνα).
Το στερητικό μου σύνδρομο αντέχει ακόμη. Φρόντισε για μεγαλύτερη δόση ουρανού, σε παρακαλώ.
Χαίρομαι που σου αρέσει ο Ηλίας Κεφάλας, Γιάννη μου. Θα αναρτήσω αργότερα ένα ακόμη ποίημά του, ακόμη πιο ωραίο πιστεύω.
Τα ποιήματα ανήκουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, μα πιο πολύ στα ξωτικά που είναι εξόχως ποιητικά πλάσματα. Η τόσο ευπρόσδεκτη παρουσία σου εδώ λοιπόν είναι απόλυτα φυσιολογική.
Καλωσόρισες, ξωτικό. Εσύ και το κόκκινο φεγγάρι σου.
Τόλη μου,
δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μ΄αρέσει το όνομα που μου έδωσες!
Οι γονείς μου,τα αδέλφια μου και οι παιδικοί μου φίλοι με φωνάζουν Λόλα,αργότερα με το μεγάλωμα και τα επαγγελματικά, το Όλγα κυριάρχησε και τώρα το Ουρανία...
Πόσο σε χαίρομαι που δεν ησυχάζεις...
Καλό βράδυ!
Ξέρεις πότε αισθάνθηκα δικαιωμένος για το καινούριο όνομά σου; Όταν η Τζούλια μου έγραψε ότι είσαι στην πραγματικότητα ακριβώς όπως σε φαντάζομαι. Η ποιητική μου διαίσθηση λοιπόν δεν απατήθηκε. Αφού το χαίρεσαι κι εσύ, τι το ωραιότερο; Είμαι πλέον ένας ευτυχής godfather.
Για το ό,τι δεν ησυχάζω, παραθέτω αυτό που αναφώνησε παλιός συμμαθητής μου στην καφετέρια του Πανοράματος: «Καθόλου δεν έχεις αλλάξει, ρε μπαγάσα. Είσαι ακριβώς ο ίδιος όπως στα δεκαέξι μας χρόνια».
Ευτυχώς που δεν ησυχάζεις, Τ¨ολη. Δες πόσα ωραία πράγματα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε και να δούμε!
Ποίηση, πεζογραφία, μουσική, εικόνες...
Το καλύτερο γιατρικό για τη μοναξιά, για την ασχήμια και την αγριότητα που κυριαρχούν στον κόσμο.
Να είσαι καλά.
Πώς μπορώ να μη συμφωνήσω, Λίνα μου; Όλοι μας χρειαζόμαστε αυτή την ομορφιά. Για την απαρηγόρητη ψυχή μας.
Καλό ξημέρωμα.
Δημοσίευση σχολίου