Κάποτε θα πάρουμε ένα γράμμα, θα 'ναι από μιαν άλλη εποχή, θα το ακουμπήσουμε στο τραπέζι αμήχανοι, θα σκεφτούμε πόσο είμαστε ακόμα ξένοι, οι λέξεις θα 'χουν γίνει φαντάσματα, στο δρόμο θα βρίσκεις καμιά φορά ένα επισκεπτήριο, αλλά δε θα 'χουμε μνήμη, τα καφενεία άδεια σαν τοπία του υπερπέραν - και μόνον εγώ, τότε, ο τρελός θα σηκωθώ και θα φωνάξω «σύντροφοι», σαν να απαντάω στην ατέλειωτη αυτή σιωπή ...
Το ημερολόγιο θα δείχνει Οκτώβριο - με τα μαραμένα φύλλα και τις εξεγέρσεις.
Τάσος Λειβαδίτης
από τη συλλογή Ο τυφλός με τον λύχνο, 1983
Αναρτήσεις
21 σχόλια:
Όλα ξεχνούνται δυστυχώς και όταν ξαφνικά πάρουμε ένα γράμμα από μια άλλη εποχή (πολύ ωραία φράση), θυμηθούμε δηλαδή, θα διαπιστώσουμε, πως όλα έχουν χαθεί γιατί δεν προνοήσαμε γισ νσ μη γίνει αυτό
καλό βράδυ
ωραία επιλογή
Μη στεναχωριέσαι, Αλέξη, κάποτε όλα θα ξαναγεννηθούν, όλα θ' αρχίσουν και πάλι απ' την αρχή. Κάποιοι θα προφέρουν τη λέξη «σύντροφοι» με όλη την αλληλεγγύη της, την αγνότητα και την ομορφιά της. Και θα την τιμήσουν με την πράξη τους.
Καλό βράδυ.
κι επειδή πάντα κάποιο γράμμα από μια άλλη εποχή θα μας θυμίζει πάντα όσα χάθηκαν... τα μαραμένα φύλλα του κάθε Οκτώβρη ας είναι οι σελιδοδείκτες μιας συνεχούς πάλης, του αέναου παρόντος σ΄αυτή την παράξενη αλληλογραφία...
Καλησπέρα. Χαίρομαι που σε βρίσκω! Έχει όμορφα χρώματα εδώ και λέξεις ποιητικές γεμάτες ήχους!
Πολύ ωραία η εικόνα σου, Τζούλια, και κατάλληλο για την εποχή το Φθινόπωρο του Βιβάλντι.
Η ζωή είναι αγώνας. Ως τέλος. Καμία προδοσία, καμία διάψευση, τίποτα απολύτως δεν μπορεί αλλάξει αυτά που πιστεύουμε, αυτά που ονειρευόμαστε. Και τον ισόβιο αγώνα μας.
Καλωσόρισες, librarian. Αφού κάνεις βολτίτσες, κάποτε θα εμφανιζόσουν κι εδώ. Και μάλιστα τη μέρα που είχαμε Λέσχη Ανάγνωσης στη Βιβλιοθήκη της Άνω Τούμπας.
Έριξα μια ματιά στο ιστολόγιό σου. Πολύ ενδιαφέρον. Θα το διαβάσω με την άνεσή μου. Και το δικό μου σπίτι είναι ουσιαστικά μια μεγάλη βιβλιοθήκη.
Καλή συνέχεια. Καληνύχτα.
Αυτή η λέξη, "σύντροφοι" πανέμορφη αλλά λεηλατημένη με τόση βαρβαρότητα...
Τόλη μου,η επιλογή σου συγκλονιστική!
Καλορίζικη η φθινοπωρινή διακόσμηση στο λιβάδι!
Όμορφος, γεμάτος νοσταλγία και θαλπωρή ο πίνακας του Ντίνου, έδωσε ξεχωριστή νότα στη ζωηρή γειτονιά σου!
Η Τζούλια,με το ιδιαίτερο ταλέντο της,δημιούργησε την ανάλογη ατμόσφαιρα!
Καλημέρα και καλή βδομάδα!
Θά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη.
Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο
νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαντάφυλλα
νὰ τ᾿ ἀκούσει ἡ ἄνοιξη καὶ νά ῾ρχεται πιὸ γρήγορα
νὰ τὸ μάθουν τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ μὴν φοβοῦνται τὸ σκοτάδι,
νὰ τὸ λένε τὰ καλάμια στὶς ἀκροποταμιές, τὰ τρυγόνια πάνω στοὺς φράχτες
νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ πρωτεύουσες τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸ ξαναποῦνε μ ὅλες τὶς καμπάνες τους
νὰ τὸ κουβεντιάζουνε τὰ βράδια οἱ πλύστρες χαϊδεύοντας τὰ πρησμένα χέρια τους.
Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ
ποὺ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο
καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει.
Νὰ τ᾿ ἀκούσει ὁ χρόνος καὶ νὰ μὴν σ᾿ ἀγγίξει, ἀγάπη μου, ποτέ.
Λόγια του ποιητή κι αυτά, ποιητή μου...Καλημέρα σου.Καλό φθινόπωρο.Καλά ταξίδια να έχει η ψυχή μας.
Καλημέρα και καλή βδομάδα, Ουρανία μου. Όλες οι λέξεις έχουν την αξία που τους προσδίδουμε εμείς οι ίδιοι με την πράξη μας. Ακόμη και σε μια εποχή παρακμής σαν τη δική μας, υπάρχουν άνθρωποι που τις δικαιώνουν. Και παιδιά που, με αληθινή συγκίνηση, θα τις ανακαλύψουν και πάλι απ' την αρχή.
Συμφωνώ. Ωραία γειτονιά, τρομερή παρέα.
Πανηγυρική η επάνοδός σου, Όλγα μου, με το ωραιότατο αυτό ποίημα του Λειβαδίτη. Με την αιώνια άγρυπνη συνείδηση του κόσμου.
Καλημέρα, καλό φθινόπωρο και πάντα όρθια η ψυχή μας.
τα φθινοπωρινά χρώματα του λιβαδιού, οφείλονται κυρίως στον υπέροχο πίνακα του Ντίνου και δευτερευόντως στη Λίνα που τον έντυσε με τα γράμματα και σε μένα που έβαλα το φθινοπωρινό θέμα του Βιβάλντι (αφιερωμένο στο Ντίνο που του αρέσουν οι τέσσερις εποχές του μεγάλου συνθέτη)
...αλλά και στον Τόλη, που μας προτρέπει συνεχώς για αλλαγές...
Ο συνδυασμός αρμονικότατος!
θερμά συγχαρητήρια σε όλους!
Αποτέλεσμα άψογο!!!
Τζούλια,
Ευχαριστώ για το υπέροχο μελωδικό, νοσταλγικό φθινόπωρο του Vivaldi. Να σου πω την αλήθεια περίμενα να το ακούσω από στιγμή σε στιγμή.
Έτσι είναι Ντίνο μου...δημιουργείται μια "παράδοση" στο λιβάδι... κι αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ...
Μου αρέσει να κεντρίζω τη δημιουργική σας διάθεση, Τζούλια. Όχι ότι το έχετε και ιδιαίτερη ανάγκη.
Ήδη έχω ειδοποιήσει τον Ντίνο, Ουρανία μου, να ετοιμάζει το χειμερινό μας ένδυμα. Φυσικά κάνει τα ναζάκια του αλλά μόλις βάλει η Τζούλια τον Χειμώνα του Vivaldi, τι θα κάνει, θα εμπνευστεί.
Θα εμπνευστεί...
Ήδη τον φαντάζομαι μπροστά στο τελάρο του, να φλερτάρει με τα χρώματα!
Φιλί σε όλη την παρέα!
Μου δίνεις την ευκαιρία να πω ότι ο Ντίνος είναι εξαιρετικά εργατικός. Συνεχώς ζωγραφίζει. Aναφέρει μάλιστα το παράδειγμα του Πικάσο που, όταν τον ρώτησαν αν έχει πάντοτε έμπνευση, απάντησε: «όχι, βέβαια .. αλλά όταν έρθει η έμπνευση, καλύτερα να με βρει με το πινέλο στο χέρι».
Τι όμορφο !!!
Το Λιβάδι φόρεσε τα φθινοπωρινά του !
Ο πίνακας υπέροχος ,τα χρώματα ,τα γράμματα ,το χελιδόνι που ξενιτεύεται, τα λόγια που ζεσταίνουν την ψυχή .
Ρoet επιστρέφω από ένα άλλο λιβάδι γεμάτο από την παρουσία του μωρού που σημαίνει ήλιο , γιασεμί, ημισέληνες λέξεις, αστέρια, θάματα !!!
Στην οθόνη το φθινόπωρο δείχνει Οκτώβρη ,στον κόσμο ο πόνος δεν έχει εποχές ,στην καρδιά μας η ελπίδα δεν πρέπει να έχει φθινόπωρο .
Ορέστης Αλεξάκης , Τάσος Λειβαδίτης, τόσοι άλλοι εδώ και ταξιδεύουμε με τη βεβαιότητα πως όλα κάποτε θα ξαναγεννηθούν .
Συγχαρητήρια σε όλους για τον πίνακα .
"Τα χρώματα είναι μνήμη
τα χρώματα είναι φως"
Τι ωραία που τα λες, Υακίνθη μου! Πώς μπορεί κανείς να μην συμφωνήσει; Η ευγενική παρουσία σου είναι πολύτιμη για όλους μας.
ΠΟΙΗΤΗ, τιμή μου .
Απ΄την καρδιά μου ευχαριστώ.
Στον αστερισμό του εγγονού μου που βαπτίσαμε την Κυριακή δεν βαστώ να μη στείλω το ποίημα πρώτο του δώρο.
Μ΄αστέρια τα μαλλιά θα σου στολίσω
Τις νύχτες θα σου νανουρίζω αηδόνια
Στις αλφαβήτας σου τις ημισέληνες λέξεις
θα καταθέσω ότι σπούδασα ως τώρα.
Φυλακισμένη στα μικρά σου χέρια
θα συλλαβίζω το ευαγγέλιο της φωνής σου .
Και την ευχή μου φυλακτό θα σου φορέσω
για τις μικρές και τις μεγάλες μάχες .
Στον ερχομό σου τη ζωή ξανά θα υμνήσω
αξιωμένη ταπεινά στα θαύματά της .
Ευλογημένο της αγάπης νάσαι
λουλούδι μου , παιδί του ήλιου.
Κάθε καλό !
Καλημέρα, Υακίνθη.
Είναι μαγεία ένα μικρό παιδί με την εκθαμβωτική αθωότητά του. Βγάζει στην επιφάνεια όλα τα τρυφερά μας συναισθήματα. Κι εγώ έχω γράψει ποιήματα για τον γιο μου όταν ήταν μικρός και τόσο γλυκός.
Σ' ευχαριστώ λοιπόν που μας θυμίζεις τις μικρές/μεγάλες απλές χαρές της ζωής και τα καθημερινά θαύματα.
Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου