Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

Αντώνιος

Απολείπειν Κύριος …

Ωραία λοιπόν μας τα ‘πες Κωνσταντίνε …
Μες στο βαθύ μας πόνο να σταθούμε
περήφανοι καθώς ταιριάζει σ’ άνδρες
που η Μοίρα δεν μπόρεσε να καταβάλει.
Κι όπως θα ηχούν ψηλά οι αθέατες άρπες
«τα εξαίσια όργανα του μουσικού θιάσου»
δίχως κλαυθμούς και μάταιες ικεσίες
την πόλη αυτή που τόσον αγαπήσαμε
την πόλη αυτή που όλη η ζωή μας ήταν
όχι ασυγκίνητοι μα πάντως «ευπρεπείς»
για πάντα ν’ αποχωριστούμε.
Σάμπως ποτέ για μας να μην υπήρξε.

Όμως υπήρξε Κωνσταντίνε Υπήρξε
Με τα βαθιά της πάρκα τις μεγάλες
λαμπρές λεωφόρους με τα ωραία λουτρά της
τους αρωματισμένους της κοιτώνες
τα μαλακά σα χάδι ανάκλιντρά της
- μάρτυρες τόσων στεναγμών αγάπης …
Κι εξ άλλου δεν γεννιόμαστε ήρωες όλοι
Λίγοι έχουν σφραγισθεί μ’ αυτή τη βούλα
Οι άλλοι εμείς οι απείρως περισσότεροι
άνθρωποι απλοί του καθ’ ημέραν βίου
μεγαλωμένοι με το φόβο και τη στέρηση
και την ανίατη νοσταλγία για κάτι
που ωστόσο δεν γνωρίσαμε ποτέ
πώς να σταθούμε αράγιστοι μπροστά
στο φοβερό ναυάγιο των ονείρων;
Πώς να μη μας προδώσουν οι οφθαλμοί;
Να μη σαλέψει μέσα μας ο κόσμος;

Ορέστης Αλεξάκης
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πόρφυρας,
τεύχος 132, Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2002

10 σχόλια:

Αγγελικούλα είπε...

Πώς αλήθεια, πώς;

Τι όμορφο ποίημα, Τόλη!

Poet είπε...

Οδυνηρά ωραίος ο διάλογος του Ορέστη Αλεξάκη με τον Καβάφη, Λίνα, πάνω στο «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον», ένα από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα.

Ας πούμε όμως και κάτι διαφορετικό. Με τον πίνακα του Ντίνου και τη δική σου βοήθεια, το Λιβάδι ανανέωσε την εμφάνισή του. Ονειρεύεται τώρα μέσα στα χρώματα του φθινοπώρου.

Margo είπε...

Ωωωωω τι όμορφος πίνακας και πόσο ταιριάζει στο περιβάλλον του blog!!! Συγνώμη που δε μιλώ για το ποίημα αλλά πραγματικά μου απόσπασε όλη τη προσοχή. Όμορφο το Φθινόπωρο στο λιβάδι!
Καλό βραδάκι εύχομαι

το πετάλι είπε...

ευρηματικός ο διάλογος του Αλεξάκη με τον "Κωσταντίνο"
βλέπει το
"Απολείπειν ο θεός Αντώνιον"
από την άλλη πλευρά
διαφωνώντας μεν...
συμφωνώντας δε...

εξαιρετικός!

όσο για τον πίνακα του Ντίνου...
πανέμορφος!!!

τον έντυσε και η Λίνα ιδανικά με τις γραμματοσειρές της
και με τα λόγια τα δικά σου, Τόλη,
έχουμε ένα τέλειο

αποτέλεσμα...

Poet είπε...

Ευχαριστούμε, Margo μου. Το Λιβάδι ντύνεται στη γκαλερί Παπασπύρου. Και μάλιστα δωρεάν. Αναμένεται όμως να γίνει πάμπλουτος ο ζωγράφος μετά 50-100 χρόνια.

Καλό βράδυ.

Dinos-Art είπε...

Βέβαια και ο σημερινός κάτοχος του πίνακα που αναρτήθηκε!!!
Καληνύχτα.

Dinos-Art είπε...

Βέβαια και ο σημερινός κάτοχος του πίνακα που αναρτήθηκε!!!
Καληνύχτα.

Dinos-Art είπε...

Βέβαια και ο σημερινός κάτοχος του πίνακα που αναρτήθηκε!!!
Καληνύχτα.

Poet είπε...

Πρόκειται για ένα από τα εντελώς πρόσφατα ποιήματα του Ορέστη Αλεξάκη, Νίκο.

Ο Ορέστης κατάγεται από την Κέρκυρα και δικηγόρησε επί χρόνια στην Αθήνα. Είχαμε μια φιλική αλληλογραφία και ανταλλαγή βιβλίων επί είκοσι χρόνια, έως ότου ήρθε να μείνει στη Θεσσαλονίκη. Αιτία ο έρωτας. Τότε γνωριστήκαμε κι εμείς από κοντά και κάναμε παρέα. Πρόκειται για έναν θαυμάσιο άνθρωπο και πολύ σημαντικό ποιητή.

Αυτοί οι διάλογοι μεταξύ ποιητών δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Ακόμη κι όταν ο ένας από τους δύο έχει φύγει από χρόνια. Ο Καβάφης είναι βέβαια πρώτος στη λίστα των προτιμήσεων.

Χαίρομαι που σου άρεσε η νέα εμφάνισή μας. Λένε ότι από Δευτέρα θα κάνει κρύο και είπαμε να φορέσουμε κάτι πιο ζεστό. Όλοι μαζί βέβαια, μια και το Λιβάδι είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας.

Καληνύχτα.

Poet είπε...

Όπως ξέρεις, Ντίνο μου, είμαι μακροπρόθεσμος επενδυτής. Είναι τριάντα χρόνια που απέκτησα τον πίνακά σου και σε καμιά εκατοστή συνολικά πιστεύω ότι θα δικαιωθώ.
Τότε θα το γιορτάσουμε μαζί.