πώς ονομάζει η γη τον ουρανό
το έρημο νησί τον άδειο ορίζοντα
η νύχτα τη στιγμή που ξημερώνει;
ποια λέξη υπάρχει
για το σούρουπο στα μάτια σου
το μουσικό βελούδο στην αφή σου;
πώς λέγεται
το μονοπάτι στην παλάμη σου
το ουράνιο τόξο
στο χρώμα της φωνής σου
και το καμίνι στην ανάσα σου
μ’ όλα τ’ αρώματα το άγριο μέλι
που αναβλύζει στην επιδερμίδα σου;
πώς είναι ο ήχος
για τη λάμψη εκείνη
πώς τα φωνήεντα
που εκφράζουν το φτερούγισμα
τη μυστική πηγή που κάποτε μας γέννησε
και την ψυχή που 'γινε θάλασσα
και μας ενώνει;
ποια είναι η γλώσσα
που μιλάει το φως;
Τόλης Νικηφόρου
αδημοσίευτο, Ιούλιος 2009
Αναρτήσεις
14 σχόλια:
Ναι, πέρα από τις λέξεις...
Υπέροχο, Τόλη.
Μια λέξη. Τι πιο κοντά στο ανέκφραστο;
Σκέφτομαι πολλές φορές, Λίνα μου, πόσο μάταια παλεύουμε με μολύβι και χαρτί εμείς οι γραφιάδες. Ό,τι κι αν αποπειραθούμε να αρθρώσουμε δεν θα προσεγγίσει έστω και στο ελάχιστο την ποίηση που βρίσκεται σκορπισμένη απλόχερα τριγύρω μας παντού.
Φαντάσου λοιπόν πόσο δύσκολο είναι για όσους δεν έχουμε τη δωρεά...
Δύσκολο είναι για όλους, Λίνα μου. Η κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται ισόβια αφοσίωση και σκληρή δουλειά για να ανθίσει το λίγο ή το πολύ που μας δόθηκε. Αφοσίωση σχεδόν θρησκευτική σε μια αρχικά αόριστη παρόρμηση που σταδιακά την αντιλαμβάνεσαι ως απαράβατη εσωτερική εντολή. Και η μοναδική ανταμοιβή για όλο αυτόν τον αγώνα είναι η αίσθηση ότι φάνηκες συνεπής, ότι έκανες εκείνο που ήσουν ταγμένος να κάνεις.
Όμως η ισόβια αφοσίωση χαρίζει αυτές τις λέξεις σου.
Κι όπως λέει ο Ελύτης
"Κάθε λέξη κι απο 'να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος"
Λόγια, πολλά λόγια. Ακατάβλητη, αέναη ανάγκη του ανθρώπου. Μα η πιο δυνατή γλώσσα που εκφράζει με απόλυτη σαφήνεια τις μεγάλες αρχαίες αλήθειες, είναι τελικά η σιωπή...
πέρα από τις λέξεις είναι το φως
ο έναστρς ουρανός που βλέπω πάνω α΄πό το πέλαγος αυτή τη στιγμή
πέρα από τις λέξεις είναι όλη η αλήθεια...
μας μάγεψες πάλι Τόλη...
με τις λέξεις σου αυτές...τις πέρα από τις λέξεις...
Χωρίς να το ξέρεις, Ανδρέα, πέτυχες διάνα. Το χελιδόνι είναι το αγαπημένο μου πουλί ... και σημαίνει πολλά, πάρα πολλά για μένα.
Φυσικά, Γιώτα μου, φυσικά. Είμαστε ακόμη εντελώς πρωτόγονοι, σε μια αρχική φάση της εξελικτικής διαδικασίας. Όταν με το καλό φτάσουμε σε ένα υψηλότερο επίπεδο νοημοσύνης, δεν θα χρειαζόμαστε πια τη γλώσσα, αυτή τη στοιχειώδη μορφή επικοινωνίας. Θα εκφραζόμαστε και θα επικοινωνούμε απευθείας με το πνεύμα και με
την ψυχή. Για την ώρα και όσο ακόμη βρισκόμαστε στα βάθη της σπηλιάς, μας είναι απαραίτητες αυτές οι ανεπαρκείς λέξεις.
Χαίρομαι που το ποίημα έφτασε ως το γραφικό Αργοστόλι και που σου άρεσε, Τζούλια μου. Προσφέρεται και το (πέρα απ' τις λέξεις) μαγευτικό περιβάλλον. Ε, τώρα, άμα ζηλέψω λιγάκι, θα φταίω εγώ;
και ποια είν' η γλώσσα που δύναται να λυθεί και να μιλήσει για αυτά τα λόγια σου;
Θα έλεγα η γλώσσα της ψυχής, Χαρά. Όταν μεταγγίζεται στο σώμα, ιδίως στα μάτια, στα χείλη, σε ολόκληρο το πρόσωπο αλλά και στις κινήσεις των χεριών.
Είμαι ένας καθαρά βιωματικός ποιητής και πεζογράφος. Έζησα πολλά και έγραψα πολλά. Ακόμη και οι μυθιστορηματικές κατασκευές μου είναι μεταλλαγμένες εμπειρίες μου.
Ιδίως όμως στο απόσταγμα που είναι η ποίηση και στο καταλυτικό συναίσθημα που είναι ο έρωτας, προσπαθώ να συλλάβω και να εκφράσω το ανεπαίσθητο εκείνο που καθρεφτίζεται τη στιγμή της έκστασης. Προσπαθώ μάταια βέβαια, όπως και όλοι οι ποιητές, γιατί αυτό είναι κάτι που δεν εκφράζεται με το ατελές γλωσσικό μας όργανο.
Στην προσπάθεια αυτή αναλώνεται η ζωή μας και δεν μένει παρά να προσβλέπουμε στην ουτοπία.
Υπέροχο, Τόλη. Τόσο όμορφο, που με κάνει να ζηλεύω εκείνη για την οποία το έγραψες.
Άντε τώρα, μετά τα όσα έγραψα στη Χαρά παραπάνω, να σε πείσω ότι πρόκειται για φανταστικό πρόσωπο!
Και ότι αποτελεί σύνθεση των ιδιοτήτων διαφόρων γυναικών που γνώρισα στο μακρινό παρελθόν.
Πάντως, αν ήταν πραγματική, Μαρία μου, θα ήταν ένα υπέροχο πλάσμα. Και θα έσπευδα να της στείλω το σχόλιο σου με την απαίτηση να με παντρευτεί αμέσως. Παρακάμπτοντας τις ασήμαντες λεπτομέρειες όπως ηλικία, προσγείωση στην καθημερινή ρουτίνα, διγαμία κ.α.
Δημοσίευση σχολίου