Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

γυμνή ν' ακούγεται ακέραια η ψυχή


Πρώτα, στο χάος ο κόσμος σαν λευκό χαρτί. Ύστερα, ένα σήμαντρο, ένα φως μες στην ομίχλη, η ψυχή. Η καταγωγή του ονείρου, η καταγωγή της ποίησης. Τα υπόλοιπα δεν είναι παρά μια φυσική διαδικασία.

7 σχόλια:

το πετάλι είπε...

"η δημιουγία της ποίησης"
θα ονόμαζα αυτό το μικρό θαύμα

πολύ "ουτοπικό"
για να είναι αληθινό...

Ανδρέας Καρακόκκινος είπε...

Η ψυχή γυμνή γεννάει τ' όνειρο και τη ποίηση. Νομίζω συμφωνώ απόλυτα με τη σκέψη σου,Τόλη. Και θα έχω την αδεια σου όταν το υποστείλεις να το αναρτήσω εγώ στο blog δεξιά.

Poet είπε...

Όλα είναι ουτοπικά, Νίκο μου, μέχρι να γίνουν απτή πραγματικότητα. Κατά έναν ορισμό, «ο ποιητής είναι ο ιερέας του αόρατου». Που και ο ίδιος μόλις θαμπά διακρίνει. Διαισθητικά.

Poet είπε...

Φυσικά την έχεις, Ανδρέα μου. Αν και δεν χρειάζεται. Όλα τα ποιήματα είναι ανθρώπινη κοινοκτημοσύνη.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

και φυσικά..."γυμνή ν΄ακούγεται ακέραια η ψυχή"...

από τους πιο δυνατούς στίχους στην ελληνική ποίηση

55fm είπε...

γυμνή ν' ακούγεται ακέραια η ψυχή...
Ποιητή μου,πάντα με την άδειά σου,
το γράφω σε έναν αγαπημένο μου καθρέφτη!
Καλημέρα!

Poet είπε...

Πραγματικά θα ήταν αφόρητα ανιαρός ο κόσμος χωρίς το γυναικείο πλάσμα. Και τα ιστολόγια χωρίς εσάς, κορίτσια.