Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

οι πάντα απαρηγόρητοι

«ετούτοι οι παρηγορητές του κόσμου, οι πάντα απαρηγόρητοι».

Μετά τον Οδυσσέα Ελύτη, μετά τον Γιώργο Σεφέρη, διανυκτερεύει ο Γιάννης Ρίτσος. Διανυκτερεύει η ποίηση, διανυκτερεύουν οι ποιητές. Και η μοναξιά. Που όμως τώρα γίνεται κάπως λιγότερη. Για όλους μας.

4 σχόλια:

55fm είπε...

Με συγκινεί ο Ρίτσος...
Τα τετράδια των μαθηματικών του ήταν γεμάτα με ήλιους και λουλούδια.
"Έφτιαχνα μαργαρίτες και παπαρούνες σβήνοντας τους αριθμούς"έλεγε..!
Να είσαι καλά, Τόλη μου!

Poet είπε...

Και ποιον δεν έχει συγκινήσει ο Ρίτσος, Ουρανία μου; Όλοι με τα ποιήματά του μεγαλώσαμε, μάθαμε την καταγωγή μας, ονειρευτήκαμε, αγωνιστήκαμε.

Για να έρχονται κάποιοι μικρόψυχοι τώρα και να διαγράφουν όλα. Εκείνα που δεν διαγράφονται και δεν θα διαγραφούν ποτέ.

Air είπε...

Σ’ αυτή την πόλη
κατοικούν από χρόνια οι ποιητές. Βαδίζουν άηχα με σταυρωμένα χέρια,
θυμούνται αόριστα, λησμονημένα γεγονότα, λέξεις ,τοπία,
ετούτοι οι παρηγορητές του κόσμου, οι πάντα απαρηγόρητοι, κυνηγημένοι
απ’ τα σκυλιά, τους ανθρώπους, τους σκόρους, τα ποντίκια, τ’ αστέρια
κυνηγημένοι κι απ’ τις ίδιες τους τις ειπωμένες ή ανείπωτες λέξεις



Οι λέξεις, οι αμίλητες λέξεις , μόνη συντροφιά μας (Συνηθισμένες αντιφάσεις)

Καλημέρα Νοσφεράτε!

Poet είπε...

Καλωσόρισες, αέρινη, στο φτωχικό μας. Μήπως έκανες λάθος στο όνομα όμως; Εκτός αν απευθύνεις (ευπρόσδεκτο) χαιρετισμό σε κάποιον φίλο.

Οι συνηθισμένες και οι ασυνήθιστες αντιφάσεις κυβερνούν τη ζωή. Η ίδια η ζωή μας είναι μια κολοσσιαία αντίφαση. Και ο θάνατος η τελική αντίφαση μιας ύπαρξης που κανείς ως τώρα δεν ανακάλυψε το νόημά της.

Η ομορφιά είναι μια αντίφαση σε ένα θηριώδη κόσμο. Και, φυσικά, οι ποίηση. Οι ειπωμένες λέξεις δεν είναι παρά το ελάχιστο της ποίησης. Όλη η ποίηση αποπειράται να εκφράσει το ανέκφραστο, όπως ο άνθρωπος αποπειράται να προσεγγίσει την ουτοπία. Το ανέκφραστο και η ουτοπία μας επιτρέπουν να ανεχόμαστε αυτή τη θλιβερή παράσταση που εκτυλίσσεται τριγύρω μας από την αρχή του κόσμου.

Καλή σου μέρα.