Το βιβλίο που δεν γράφτηκε ποτέ
το ξεφυλλίζει κάποιος μέσα μου τις νύχτες
ακούω το θρόισμα των απαλών σελίδων του
μυρίζω το άρωμα του μουχλιασμένου του χαρτιού
αφουγκράζομαι τον φλοίσβο της μελάνης
πίσω από τις γραμματοσειρές του.
Οι ιστορίες του αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα
οι τόποι διαρρέουν
οι ήρωες αυτοκαταστρέφονται
κανείς δεν φτάνει στο τέλος του βιβλίου
ξεβράζονται στη πορεία και κυλούν
με τη μορφή ζεστών δακρύων από τα μάτια μου
με τη μορφή ιδεογραμμάτων που αχνίζουν στον αέρα.
Κάποιος καίει πότε-πότε
τα φύλλα του βιβλίου για να ζεσταθεί
καίει τα γκρίζα κύτταρα του εγκεφάλου μου
έξω λευκή σαν χιονοθύελλα η σιωπή του χαρτιού
μέσα η κόλαση των λέξεων.
Το βιβλίο που δεν γράφτηκε ποτέ
με περιμένει κάθε νύχτα
δίπλα στο ραγισμένο φως του πορτατίφ
πάνω στο σκεβρωμένο κομοδίνο
κάτω απ’ το δέρμα.
Κατερίνα Καριζώνη
από την ανέκδοτη συλλογή Ρεσάλτο, 2008
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Όσα ποιήματα της Κατερίνας έχω διαβάσει, εκφράζουν μοναδικά όλα τα δύσκολα που περνάμε νομίζω όλοι οι άνθρωποι, όπως η μοναξιά, η απώλεια, η αγάπη, όλα εκείνα που δεν τολμήσαμε και μας στοιχειώνουν, τις άδειες σελίδες της ζωής μας.. Αυτή η γωνιά έχει γίνει για μένα μια μεγάλη βιβλιοθήκη σημαντικών ποιητών με καλά επιλεγμένα έργα τους! Νιώθω την ανάγκη να πω ευχαριστώ άλλη μια φορά.
Καλή σου μέρα!
Υ.Γ. Με αφορμή ένα σχόλιό σου σε άλλο blog, θα' θελα να σου πω Τόλη μου, ότι κάθε φορά που αναφέρεσαι στις ρίζες σου γίνεται πιο μεγάλη η απορία μου και το παράπονο.. γιατί ο παππούς και η γιαγιά μου που γεννήθηκαν και έζησαν στη Σμύρνη δεν μιλάνε ποτέ για τη πατρίδα τους; Έφυγαν με το διωγμό.. ο παππούς είναι 98 και ποτέ δεν αναφέρεται σε αυτή τη γοητευτική πόλη, σαν να μην υπήρξε γι αυτόν ποτέ!
Αστείρευτη πηγή από ευαίσθητες και δυνατές εικόνες η ποίηση της Καριζώνη. Μια άλλη εκδοχή για το πώς θα φανταζόταν κάποιος την ποίηση!
Margo μου, σε ευχαριστώ εκ μέρους της Κατερίνας και εκ μέρους όλων των άλλων ποιητών που έχω τη χαρά να φιλοξενώ εδώ. Ο καλλιεργημένος, ο ευαίσθητος και δεκτικός αναγνώστης είναι εξαιρετικά πολύτιμος.
Όσο για την επιλογή των ποιητών και των ποιημάτων, κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ μέσα στο χάος των χιλιάδων και χιλιάδων. Υπάρχουν πολλές πρακτικές δυσκολίες και έχω επιβραδύνει τον ρυθμό δημοσίευσης των ποιημάτων για να σας δώσω τη δυνατότητα να τα διαβάζετε πιο άνετα. Παρά την πρόθεσή μου, λοιπόν, να ολοκληρωθούν αρχικά οι θεματικές ανθολογίες ως τον Ιούνιο, φοβάμαι ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο (μήνες και ίσως χρόνια) μπροστά μας. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι αποφάσισα να κάνω μια ευρύτερη ανθολόγηση του κάθε ποιητή.
Η Σμύρνη τώρα και οι άλλες χαμένες πατρίδες. Το μόνο που μπορώ να υποθέσω για τον παππού σου και τη γιαγιά σου είναι ότι η μνήμη τους είναι γεμάτη φαντάσματα, γεμάτη βουβή νοσταλγία για τον απωλεσθέντα παράδεισο. Δεν μιλάνε γιατί είναι εξαιρετικά οδυνηρό.
Όπως έχω αναφέρει, εγώ μεγάλωσα με τις ιστορίες από το Σαλιχλί, τη Σμύρνη και τη μικρασιατική εκστρατεία. Ο πατέρας μου δεν δίσταζε να μιλήσει για όλα αλλά ποτέ δεν θέλησε να επισκεφτεί τη δική του πατρίδα. Για τον ίδιο λόγο νομίζω. Το ίδιο και η μητέρα μου. Μου μιλούσε για τη Σωζόπολη, ούτε σκέψη όμως να ξαναπάει στη μικρή πόλη των παιδικών της χρόνων.
Έτσι, και οι δύο άφησαν σε μένα τις εικόνες της φαντασίας μου και τη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν γνώρισα και ποτέ δεν έζησα. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Και μόνο που λες «μια άλλη εκδοχή», Alba, είναι πολύ τιμητικό για την Κατερίνα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να κατακτήσει κανείς μια δική του φωνή στην ποίηση.
Δημοσίευση σχολίου