Παλιά λιωμένα απ’ τις πεζοπορίες
παπούτσια μου
που με οδηγείτε πάντα στους γκρεμούς
σε λάθος δρόμους που βγάζουν στο σκοτάδι
σε σπίτια που ερήμωσαν μες στις φωτογραφίες τους.
Άσπλαχνα, μπερδεμένα μέσα στην πολυκοσμία,
παπούτσια μου
φτιαγμένα μόνο για αποχωρισμούς
γι’ αυτούς που περιφέρονται δίχως ελπίδα
έξω απ’ τους χάρτες του καλοκαιριού.
Παπούτσια που δεν με πάτε πουθενά
παρά μονάχα σε πόλεις που απομακρύνονται
σε ανθρώπους που πεθαίνουν μόλις του αγγίζεις
σε έρωτες που σβήνουν πριν να γεννηθούν.
Κι όμως σας είχα φορέσει κάποτε
σε ηλιόλουστες μέρες
σε διαδρομές κοντά στα κάστρα
της παράκτιας πόλης
κι άλλοτε πλάι στη κηλίδα της θάλασσας
κάτω απ’ τον ουρανό
κάποιας εφήμερης αγάπης.
Παλιά, λιωμένα απ’ τις πεζοπορίες
παπούτσια μου
που ονειρευτήκατε ταξίδια.
Κατερίνα Καριζώνη
από την ανέκδοτη συλλογή Ρεσάλτο, 2008
Αναρτήσεις
14 σχόλια:
Ένα απλό και ταπεινό εξάρτημα, το παπούτσι, πόσο ωραία το δένει βιωματικά η Κατερίνα.
Βέβαια στην καταναλωτική μας κοινωνία (ως πότε;)δεν λειτουργεί σαν ανάγκη υπόδησης αλλά σαν επίδειξη.
Στις δύσκολες μέρες, όταν ήμουν παιδάκι και κυκλοφορούσαμε με τρύπια και χιλιομπαλωμένα παπούτσια, με συντάραξε (ίσως και με παρηγόρησε)όταν διάβασα κάπου "έκλαιγα γιατί δεν είχα παπούτσια, μέχρι που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια¨.
Α, μπα, υπάρχουν και ξυπόλυποι; Προφανώς δεν το είχε ακούσει η κυρία Ιμέλντα Μάρκος που διατηρούσε 3.000 ζευγάρια παπούτσια στη συλλογή της.
Κι εμένα μου άρεσε το ποίημα της Κατερίνας, Ντίνο. Μια διαφορετική ματιά σε κάτι κοινό και καθημερινό.
Ξυπόλυτοι ή ξυπόλυποι; «Που με πάει, που με πάει αυτό το ποίημα», έλεγε ο Σταύρος Βαβούρης, «που με πάει, που με πάει αυτό το λάθος», διερωτώμαι τώρα εγώ.
Υπέροχο και αυτό το ποίημα. Δένει με μοναδική ευαισθησία και ομορφιά τα ταπεινα πολυφορεμένα παπούτσια με τους δρόμους της ψυχής.
Χαίρομαι που σου αρέσουν τόσο πολύ τα ποιήματα της Κατερίνας, Alba. Με την απουσία πολλών φίλων λόγω του Πάσχα, φοβόμουν ότι δεν θα τους δίνονταν η προσοχή που τους αξίζει. Υπάρχει, βέβαια, πάντα η δυνατότητα μιας συνολικής ανασκόπησης των ποιημάτων που ανθολογούνται.
Χαιρετίζω την όμορφη παρέα!
Πιστή στην παράδοση, γιόρτασα αυτές τις μέρες μαγειρεύοντας για την οικογένεια(μαμά 87,μπαμπάς 96) και τους μοναχικούς φίλους!
Έκλεισε το τριήμερο των εορταστικών εκδηλώσεων και επιτέλους απολαμβάνω τις υπέροχες μουσικές και τις υπέροχες αναρτήσεις του Τόλη!
Μ΄αρέσει το ταξίδι των παπουτσιών..!
ΟΛΓΑ του Χαρταετού της Ηλιούπολης!
Εγώ πάλι κάνω ακόμα οικονομία στα παπούτσια. Ευτυχώς που υπάρχει και η ποίηση, για να ταξιδεύουμε τουλάχιστον με το νου!
Την καλησπέρα μου.
Όπου να 'ναι επιστρέφουν και οι υπόλοιποι εορταστικοί αποστάτες, Όλγα. Τουλάχιστον σώοι και αβλαβείς.
Επιτέλους γιατί είχε πέσει πολλή μοναξιά στα ιστολόγια. Και ποιος να μας μαγειρέψει εδώ !
Να τα εκατοστήσουν οι γονείς σου!
Και με τα μαγικά φτερωτά μας υποδήματα, Λίνα. Που κοστίζουν πανάκριβα ή τίποτα.
Θα έλεγα και πανάκριβα και τίποτα. Κι αυτό τα κάνει θεϊκά!
κι άλλος
"αποστάτης του Πάσχα"
γύρισε
οι ποδηλατάδες
και το καθημερινό περπάτημα στη λιμνοθάλασσα
έλαβαν τέλος
τα παλιά παπούτσια έλιωσαν
και αποσύρθηκαν
φορτωμένα αναμνήσεις
Μεσολογγίτικες...
το περπάτημα συνεχίζεται
στο "λιβάδι"
με καινούρια
παπούτσια...
χρόνια πολλά και καλά! στην όμορφη παρέα!
Χρόνια πολλά και καλά, Νίκο, σε σένα, τη Τζούλια, τη Νεφέλη και τον Στέφανο.
Φαντάζομαι πόσο ωραία περάσατε και χαίρομαι. Ευτυχώς όμως που γυρίσατε τώρα γιατί στη σκοπιά ήμασταν μόνο η Λίνα (αν και τραυματισμένη) κι εγώ.
Ήμουν κι εγώ (παρ'ολίγον τραυματισμένος).
Χρόνια καλά στους νεοαφιχθέντες.
Ομορφο γλυκό και πονεμένο το ποίημα της Κατερίνας.
Δημοσίευση σχολίου