Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Να λοιπόν τι ονειρεύεται το λιβάδι


Όπως είχα αναφέρει στην επιστολή μου προς τους αναγνώστες, το ποίημα στην εικόνα του ιστολογίου ήταν διαφορετικό από τον τίτλο του ποιήματός μου που αποτελεί και το όνομα του ιστολογίου. Ήταν καιρός λοιπόν ο τίτλος να βρει το ποίημά του και το λιβάδι το δικό του όνειρο.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Προεκτείνοντας το κείμενο θα κάνω μια ευχή. Να βρει και τ΄όνειρο την πραγματικότητα που του ταιριάζει.

Καλημέρα Ποιητή μου!

Poet είπε...

Τι άλλο θα φτερούγιζε από το κουτί της Πανδώρας παρά η παρήγορη ελπίδα; Δεν είναι όμως γραμμένο στα μυστικά κιτάπια τ' ουρανού.

«Τα όνειρα που μείναν όνειρα κι έτσι διατήρησαν το άρωμα του ονείρου στα μαγεμένα στενοσόκακα της μνήμης».

Καλή σου μέρα, Λίλιαν.

Margo είπε...

Δε μας αφήνεις σε ησυχία Τόλη, σε συναντάμε ακόμη και τα όνειρά μας:)
Είναι πολύ όμορφο και εκτός του ότι ήρθε στη "θέση" του,ταίριαξε απόλυτα με την εικόνα και τις μουσικές σου!

Τζούλια Φορτούνη είπε...

τι άλλο μπορεί να ονειρεύεται ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη;

απο τα αγαπημένα μου ποιήματα...

Poet είπε...

Με αναγκάζεις τώρα, Margo, να αποκαλύψω ένα από τα μυστικά μου. Σε μια προηγούμενη ζωή, πολύ πριν γίνω «ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεται», ήμουν ο δονκιχωτικός αέρας που γυρίζει τους ανεμόμυλους στη Μύκονο. Πώς να σας αφήσω λοιπόν σε ησυχία; Ιδίως εσένα.

Ύστερα όμως συνάντησα τη Λίνα και τη Τζούλια, τις εικόνες τους και τις μουσικές τους που ταιριάζουν με τα ποιήματά μου. Κι από στοιχειό της φύσης έγινα γαλήνη και όνειρο της ουτοπίας.

Poet είπε...

Πολλά μπορεί να ονειρεύεται ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη, Τζούλια. Όλα απόλυτα και όλα απραγματοποίητα. Πλάσματα και πράγματα ενός άλλου κόσμου.

Από τις αγαπημένες μου αναγνώστριες...