Τίποτα δεν είναι τόσο απατηλό
τόσο ελκυστικό
όσο η αγκαλιά της θάλασσας
και η δική σου
Φύκια κυκλώνουν το πρόσωπο
κι αλμύρα το κορμί μου
και το τραγούδι των ανέμων
καλπάζει σε ακτές φευγαλέες
σε κάθε μας συνάντηση
που είναι ονειρική
ούτε δροσιά δεν γεύτηκα
ούτε το χάδι των ματιών σου
Μόνο η περιρρέουσα λύπη μένει
χέρια που με πνίγουν το βράδυ
Μια μέρα όλα θα ειπωθούν
κατά πώς πρέπει
και σαν τα χιόνια λιώσουν
θ’ ανοίξουν οι δρόμοι
για αγκαλιές
περιχαρείς που επιζήσαμε
μετά από τόσους θανάτους
δικούς μας
Μαρία Καρδάτου
από τη συλλογή Ούτε δροσιά, 2002
Αναρτήσεις
10 σχόλια:
"Τίποτα δεν είναι τόσο απατηλό
τόσο ελκυστικό
όσο η αγκαλιά της θάλασσας
και η δική σου"
αγκαλιά
πλανεύτρα
αγάπη
που "πνίγει"
(Τόλη καλησπέρα,
το ένα καλύτερο από το άλλο,
εξαιρετική η Μαρία Καρδάτου)
Νίκο, σε χάσαμε!
Χαίρομαι που σου αρέσουν τα ποιήματα της Μαρίας. Και οι επιλογές μου από τις συλλογές της.
Ταιριαστή και η εικόνα της Τζούλιας. Χωρίς να γνωρίζει τη Μαρία, την έκανε ξανθιά και ωραία όπως είναι.
Το τελευταίο για να ενημερώνονται και οι αναγνώστες.
οι πολλές σχολικές δραστηριότητες
των τελευταίων εβδομάδων,
είναι η αιτία που "χάθηκα από τα σχόλια",
μια γρήγορη ματιά όμως...
την έριχνα στα blogakia...
την ανοιξιάτικη
καλημέρα μου
σε όλη την όμορφη παρέα!
Kαλημέρα Τόλη,καλημέρα Νίκο από την
ηλιόλουστη Ηλιούπολη!
Είναι μια καθαρή μέρα, ο ήλιος τη φωτίζει υπέροχα, με λίγο κρύο τόσο όσο να νιώθεις υγιής και ζωντανός!
Οι ποιητικές επιλογές σου ιδιαίτερα όμορφες και πράγματι είναι συγκλονιστικό να μη γνωρίζεις το πρόσωπο, αλλά να το φαντάζεσαι έτσι ακριβώς όπως είναι..!
ΟΛΓΑ
...περιχαρείς που επιζήσαμε
μετά από τόσους θανάτους
δικούς μας...
τι πιο όμορφα λόγια για να ξεκινήσει κανείς μια νέα μέρα...
την καλημέρα μου στην παρέα
Άνοιξη πραγματικά σήμερα, Νίκο. Στο Χαϊδάρι, στην Ηλιούπολη, στη Θεσσαλονίκη. Έκανα μια βόλτα στην Αριστοτέλους και στα πέριξ και τη χάρηκα. Σκυλάκια, γατάκια, κοριτσάκια, όλα χαρούμενα. Και μετά τρύπωσα στα βιβλιοπωλεία και έψαχνα πάλι ποιητικά βιβλία, ο αδιόρθωτος.
Παντού, παντού είναι η άνοιξη! Σε τραβάει έξω από το σπίτι, έξω από το καβούκι σου να περπατήσεις, να χαζέψεις, να... να...
Κι ας περιμένει η δουλειά ακάμωτη στο σατανικό μηχάνημα...
Καλά κάνεις και ψάχνεις ποιητικά βιβλία, Τόλη! Περιμένουμε!
Άνοιξη και χαρταετός πάνε μαζί, Όλγα. Σκέφτομαι μήπως θα πρέπει να δίνω και μια φυσική περιγραφή των ποιητών και ιδίως των ποιητριών που ανθολογούνται. Για τους άλλους, βέβαια, που δεν διαθέτουν εξωαισθητηριακή αντίληψη όπως η Τζούλια.
Ας μείνουμε στο «περιχαρείς», Τζούλια. Το ανοιξιάτικο. Και στην ψυχική πινακοθήκη σου.
Μια μετάφραση του να ... να ..., παρακαλώ Λίνα.
Λοιπόν, σήμερα αγόρασα τρία ποιητικά βιβλία. Θανάσης Γεωργιάδης, Γιώργης Παυλόπουλος, Δήμητρα Χριστοδούλου. Θα τα διαβάσω και θα προγραμματίσω τη δημοσίευση των ποιημάτων τους.
Εσείς υπομονή. Δεν έχει τέλος αυτή η ανθολογία.
Δημοσίευση σχολίου