Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Μανόλης Αναγνωστάκης


Ο Λευκός Πύργος της Θεσσαλονίκης δεν χρειάζεται συστάσεις. Μίλησε για μια τραγική εποχή με τρόπο μοναδικό και ύστερα σώπασε για πάντα. Το ποιήματά του όμως θα διανυκτερεύουν για πάντα. Ιδίως μια ακόμη σκοτεινή περίοδο σαν τη δική μας.

Ο επίλογος της μιας γενιάς γίνεται ο πρόλογος της άλλης. Είναι παράξενο κι όμως νομοτελειακό. Και ίσως παρήγορο.

8 σχόλια:

Τζούλια Φορτούνη είπε...

αν όχι προφητικοί...
συγκλονιστικοί οι δυο τελευταίοι στίχοι
...
λωτός της αναγέννησης
επίλογος ή πρόλογος;

...
πολύ όμορφη η εικόνα σου Λίνα...

Poet είπε...

Λωτός της επανόδου σου και σίγουρα πρόλογος, Τζούλια. Μετά τις εκδηλώσεις των μαθητών σου και λίγο πριν την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας, διπλά εορταστικός.

Dinos-Art είπε...

"Εορτασμός για την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας", σε πείσμα των ψευτοκουλτουριάρηδων που μπερδεύουν τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό, που φάσκουν και αντιφάσκουν, από τη μια κατά της παγκοσμιοποίησης και από την άλλη ξεπούλημα των παρακαταθηκών. Αυτών που επί χούντας δραπέτευσαν στα Παρίσια, τάχα για αντίσταση (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις), αφήνοντας όλους μας να σηκώνουμε εδώ τον σταυρό της ύβρης και του μαρτυρίου. Μετά επανέκαμψαν εξαργυρώνοντας την "αντίστασή" τους με βουλευτικές και υπουργικές θέσεις. Ψηλά το κεφάλι δάσκαλοι, μεταλαμπαδεύστε στη νεολαία τις παρακαταθήκες αγώνων για το πως έφτασε η Ελλάδα να είναι γεωγραφικά όπως σήμερα. Ένας λόγος παραπάνω, η αρκούδα και το τσακάλι παραμονεύουν γύρω μας και η υπερατλαντική ύαινα οσμίζεται να αποτελειώσει τα απομεινάρια.
Μην όταν έρθει, ο μη γένοιτο,προ των πυλών νέος αγώνας, αναφωνήσουν τα παιδιά και εγγόνια μας το περιβόητο "pourquoi" των Γάλλων, κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ποτισμένα με τα ανιστόρητα των ψευτοκουλτουριάρηδων. Συγγνώμη για τον θυμό, αλλά μου την έδωσε όταν προ ολίγου άκουγα σε κρατικό ραδιόφωνο τις δηλώσεις τους.

Poet είπε...

Eγώ πάντως είδα την παρέλαση, Ντίνο. Και πολύ τη χάρηκα. Πρώτη σειρά, κρατώντας σημαιούλα και μαζί με τους συμμαθητές μου της 6ης αταξίας. Μετά η κυρία Τζούλια, η δασκάλα μας, μας πήρε και παγωτό.

Αγγελικούλα είπε...

Ευχαριστώ, Τζούλια, χαίρομαι που ξαναήρθες! Μας έλλειψες.

Dinos-Art είπε...

Τόλη η εικόνα που έδωσες εξανέμισε τον θυμό μου.

Poet είπε...

Χαίρομαι, Ντίνο, αυτός ήταν και ο σκοπός μου.

Οφείλω όμως να αναφέρω ότι η μικρή Λίνα δεν ήρθε στην παρέλαση. Προτίμησε, λέει, να κοιτάζει τις γατούλες σου.

Αγγελικούλα είπε...

Μα με το νερό που έρριχνε, ήταν για τζάκι και χουζούρι! Οι γάτες ξέρουν τι κάνουν...