Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
αν όχι προφητικοί...
συγκλονιστικοί οι δυο τελευταίοι στίχοι
...
λωτός της αναγέννησης
επίλογος ή πρόλογος;
...
πολύ όμορφη η εικόνα σου Λίνα...
Λωτός της επανόδου σου και σίγουρα πρόλογος, Τζούλια. Μετά τις εκδηλώσεις των μαθητών σου και λίγο πριν την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας, διπλά εορταστικός.
"Εορτασμός για την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας", σε πείσμα των ψευτοκουλτουριάρηδων που μπερδεύουν τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό, που φάσκουν και αντιφάσκουν, από τη μια κατά της παγκοσμιοποίησης και από την άλλη ξεπούλημα των παρακαταθηκών. Αυτών που επί χούντας δραπέτευσαν στα Παρίσια, τάχα για αντίσταση (εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις), αφήνοντας όλους μας να σηκώνουμε εδώ τον σταυρό της ύβρης και του μαρτυρίου. Μετά επανέκαμψαν εξαργυρώνοντας την "αντίστασή" τους με βουλευτικές και υπουργικές θέσεις. Ψηλά το κεφάλι δάσκαλοι, μεταλαμπαδεύστε στη νεολαία τις παρακαταθήκες αγώνων για το πως έφτασε η Ελλάδα να είναι γεωγραφικά όπως σήμερα. Ένας λόγος παραπάνω, η αρκούδα και το τσακάλι παραμονεύουν γύρω μας και η υπερατλαντική ύαινα οσμίζεται να αποτελειώσει τα απομεινάρια.
Μην όταν έρθει, ο μη γένοιτο,προ των πυλών νέος αγώνας, αναφωνήσουν τα παιδιά και εγγόνια μας το περιβόητο "pourquoi" των Γάλλων, κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ποτισμένα με τα ανιστόρητα των ψευτοκουλτουριάρηδων. Συγγνώμη για τον θυμό, αλλά μου την έδωσε όταν προ ολίγου άκουγα σε κρατικό ραδιόφωνο τις δηλώσεις τους.
Eγώ πάντως είδα την παρέλαση, Ντίνο. Και πολύ τη χάρηκα. Πρώτη σειρά, κρατώντας σημαιούλα και μαζί με τους συμμαθητές μου της 6ης αταξίας. Μετά η κυρία Τζούλια, η δασκάλα μας, μας πήρε και παγωτό.
Ευχαριστώ, Τζούλια, χαίρομαι που ξαναήρθες! Μας έλλειψες.
Τόλη η εικόνα που έδωσες εξανέμισε τον θυμό μου.
Χαίρομαι, Ντίνο, αυτός ήταν και ο σκοπός μου.
Οφείλω όμως να αναφέρω ότι η μικρή Λίνα δεν ήρθε στην παρέλαση. Προτίμησε, λέει, να κοιτάζει τις γατούλες σου.
Μα με το νερό που έρριχνε, ήταν για τζάκι και χουζούρι! Οι γάτες ξέρουν τι κάνουν...
Δημοσίευση σχολίου