μετά ένας αέρας και η βροχή
που ποτέ δεν γεμίζει
τα μεγάλα πιθάρια.
Τις νύχτες το ίδιο όνειρο
και τη μέρα σταγόνα νερό.
Έτσι κύλησαν τα χρόνια.
Κάθε νύχτα εκείνος
ο μάγος βροχοποιός
να χτυπάει το ρόπτρο,
και τη μέρα σταγόνα νερό.
Το σώμα της να καίγεται.
Μαρία Καρδάτου
από τη συλλογή Το αγκίστρι, 1994
8 σχόλια:
όμορφο...
ταιριαζει με τοση βροχή...
:)
Καλο σου βραδυ!!
ΥΠΕΡΟΧΟ!!Και τη μέρα σταγόνα νερό..
Αέρας και βροχή που μας κράτησαν ξύπνιους όλη τη νύχτα, παρέα όμως με την ποίηση!
Αυτός ο μάγος βροχοποιός ευτυχώς μερικές φορές γεμίζει τα μεγάλα πιθάρια...
Πολύ όμορφο!!!
Λιβάδι χωρίς ξωτικό δεν γίνεται. Να το με το πειρατικό καράβι του. Κι αν βρέχει, έχει αυτό τις Ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, έχει και τη δική του ομπρέλα.
Christine, the Elf, καλησπέρα.
Όλγα μου, όχι μια σταγόνα, ένα ποτάμι σου αξίζει.
Επιτέλους, νίκησε και μια φορά η ποίηση τις μεταφράσεις σου, φιλαράκι.
«Ο κάθε θάμνος φλέγεται ένθεος», κορίτσι του Αιγαίου. Και δίπλα τα μεγάλα πιθάρια γεμίζουν νερό. Μα η δίψα μας δεν σβήνει ούτε με το νερό ούτε με τη φλόγα.
Δημοσίευση σχολίου