Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Η παρακμή


Αν γράφω ποιήματα είναι γιατί το ξέρω
Όλα τ' αλφάβητα του κόσμου έχουνε λιώσει
Όλες οι λέξεις κι όλ' οι στίχοι έχουν τελειώσει
Οι μέρες το κουτσό τους πόδι μού χτυπάει την πόρτα
Το λυσσασμένο σάλιο τους το γυάλινο τους γέλιο
Και τα ποιήματα
Τ' ασημικό που δε θα το πουλήσω
- Ποιος τ' αγόραζε; -
Μια προδομένη υπόθεση λοιπόν
Μια πλήρης ήττα.

Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Σκοτεινός έρωτας, 1977

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι λεβεντιά να αγωνίζεσαι για μια ήττα.

Poet είπε...

Συμφωνώ. Όλοι χαμένοι είμαστε από χέρι. Γράφουμε πάνω το νερό. Ποιος όμως έχει το σθένος να αντικρύσει tη μοίρα του στα μάτια και να συνεχίσει να αγωνίζεται ως το τέλος;

Αγγελικούλα είπε...

Λίγοι μόνο...

Τζούλια Φορτούνη είπε...

δεν υπάρχει ήττα στον αγώνα..
απλώς διαφορετικά έπαθλα...

Poet είπε...

Όπως ο ίδιος ο αγώνας.

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Ποτέ μια ήττα δεν είναι πλήρης ήττα, αν με επίγνωση έχεις σ'αυτήν παραδοθεί.Συχνά δε συμβαίνει τέτοιες ήττες, να είναι νίκες ζηλευτές απ' τους λίγους που τολμούν.Καληνύχτα Poet μου

Poet είπε...

Noμίζω ότι όλοι συμφωνούμε. Εμπρός λοιπόν για μια ένδοξη ήττα. Η δόξα από τον αγώνα, η ήττα από το πεπρωμένο.