4
Πάνω στον στίχο που θα γράψω ακροβατώ
Πάνω στον στίχο που 'χω γράψει ισορροπώ
Ένα κλαδί γερό είναι το ποίημα
Που δένω πότε πότε εκεί την κούνια μου
Να αιωρούμαι πάνω από το μαύρο.
5
Εδώ δεν βρίσκεται καθόλου ένα ποίημα
Συντριβάνι ονείρου, ελιξίριον αγάπης -
Η φιλοπαίγμων μου μονάχα φαντασία
Που ακροβατεί από τη λέξη Εδώ
Ως την τελεία μετά τη λέξη Καληνύχτα.
8
Ποιήματά μου εσείς
Ποιο συρματόσκοινο μας έχει ενώσει έως θανάτου
Εσείς, περικοκλάδες σ' ένα πύργο που θα πέσει,
Ποιήματά μου σας μισώ
Με το καταραμένο μίσος που 'χουμε στον εαυτό μας.
9
Αυτό το ποίημα
Είναι μια χτισμένη σκάλα
-Όπως και τ' άλλα βέβαια, μια σκάλα-
Για ν' ανεβείτε ως την ψηλή της την κορφή
Να δείτε, πίσω απ΄τις γραμμές, τη νύχτα που ανατέλλει.
10
Εδώ ήτανε κάποτε ένα ποίημα
Εμπόδιο του καιρού, φτερό των πόθων.
Ερείπιο κατάντησε
Μια μαύρη τρύπα κι άσκημη κατάντησε
Τέσσερεις πέντε στίχοι που καπνίζουν.
Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Ποίηση μες στην ποίηση, 1977
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Λόγω ενός ιδιαίτερα φορτωμένου Σαββατοκύριακου, τώρα είδα το ποίημα που διανυκτερεύει. Νομίζω ότι είναι ό,τι πιο όμορφο δικό σου έχω διαβάσει, Τόλη. Καλό σου βράδυ.
"Ένα κλαδί γερό είναι το ποίημα
Που δένω πότε πότε εκεί την κούνια μου
Να αιωρούμαι πάνω από το μαύρο."
καταφύγιο είναι το ποίημα
τον βοηθά να ξεφέυγει
από ότι τον κατατρώει
τον ίδιο του τον εαυτό ίσως
(το πρώτο τετράστιχο
όπως και το 9 είναι μοναδικά,
εμπνευσμένη η εικόνα)
Απ΄όλα τα ωραία που διάβασα θα σταθώ στο οκτώ γιατί εκεί ο ποιητής δεν γυροφέρνει τον στίχο με μελαγχολικές δονήσεις.
Δίνει μια και τον γκρεμίζει μαζί με τον εαυτό του.
Σ΄ευχαριστούμε Ποιητή μου.
Ευχαριστώ, Μαρία μου. Και ελπίζω να σε κάνω να το ξαναπείς αυτό στο μέλλον. Καλό σου βράδυ.
Nαι, Νίκο μου. Βγάζει το φαρμάκι απ' την ψυχή του. Γιατί η αυτοκαταστροφικότητα των ποιητών είναι παροιμιώδης.
Μου αρέσει η ευθύτητά σου, Λίλιαν. Και οι άμεσες και δραστικές λύσεις που επιλέγεις.
Δημοσίευση σχολίου