Βρέχει....
Χτες που ξανακοίταξε το ρολόι η ίδια ώρα ήταν.
Οι παρόντες παρόντες ακόμα
και οι απόντες συνεπείς στην απουσία τους.
Κάποιος γελάει δίπλα.
Είναι άλλος. Πάντα είναι άλλος.
Κάποιος κλαίει μέσα.
Είναι πολύ μέσα. Δεν ακούγεται.
Μια κόρνα αυτοκινήτου σκίζει τη σιωπή.
Είναι ασθενοφόρο; Πυροσβεστική;
Γαμήλια πομπή;
Δεν ξεχωρίζει. Μοιάζουν όλα ίδια.
Έπεσε κι αυτή η ζάχαρη στο πλακάκι.
«Μην την σκουπίζεις! Πάτα την».
Και ποιός παίρνει τηλέφωνο τέτοια ώρα;
Το καλώδιο είναι κομμένο.
Ντριιιν...Ντριιιν....
Η τηλεόραση παίζει μόνη της στο σαλόνι.
Τα φώτα αναβοσβήνουν.
Θα έρθει κανείς απόψε;
Θα φύγει κανείς;
Βιάσου Άννα!
Το τρένο έρχεται..........
Χτες που ξανακοίταξε το ρολόι η ίδια ώρα ήταν.
Οι παρόντες παρόντες ακόμα
και οι απόντες συνεπείς στην απουσία τους.
Κάποιος γελάει δίπλα.
Είναι άλλος. Πάντα είναι άλλος.
Κάποιος κλαίει μέσα.
Είναι πολύ μέσα. Δεν ακούγεται.
Μια κόρνα αυτοκινήτου σκίζει τη σιωπή.
Είναι ασθενοφόρο; Πυροσβεστική;
Γαμήλια πομπή;
Δεν ξεχωρίζει. Μοιάζουν όλα ίδια.
Έπεσε κι αυτή η ζάχαρη στο πλακάκι.
«Μην την σκουπίζεις! Πάτα την».
Και ποιός παίρνει τηλέφωνο τέτοια ώρα;
Το καλώδιο είναι κομμένο.
Ντριιιν...Ντριιιν....
Η τηλεόραση παίζει μόνη της στο σαλόνι.
Τα φώτα αναβοσβήνουν.
Θα έρθει κανείς απόψε;
Θα φύγει κανείς;
Βιάσου Άννα!
Το τρένο έρχεται..........
Λίλιαν Μπουράνη
Δημοσιευμένο στο ιστολόγιο της ποιήτριας
pandora's bookmarks
Αναρτήσεις
17 σχόλια:
«...θα έρθει κανείς απόψε;... οι απόντες συνεπείς στην απουσία τους ...»
Τhe endless time of never coming back.
Τώρα μόλις κατάλαβα ότι η Λίλιαν Μπουράνη είναι η αγαπημένη μου pandora του ιστολογίου που διαβάζω καθημερινά! Συγκεκριμένα μου το είπε η Carpe diem. Πραγματικά μια πολύ ευχάριστη έκπληξη!...
Mα, σου το είχα πει κι εγώ χτες στο «Μη», το είχα αναφέρει και στην αρχική παρουσίαση της Λίλιαν στις 23 του μηνός. Καταλαβαίνω όμως. Νοσοκομείο, σπίτι, παιδιά, ιστολόγια, χίλια δυο άλλα, πού να τα προλάβεις όλα !
Όχι, όχι, δεν έχει να κάνει με τις πολλές μου ασχολίες! Αυτά που μου γράφεις τα διαβάζω πάντα προσεκτικά. Μου έλεγες ότι την ήξερες ως Πανδώρα. Πού να φανταστώ ότι ήταν η pandora των ιστολογίων! Την αρχική παρουσίαση ομολογώ ότι δεν την είχα διαβάσει γιατί το ποίημα "Σαχάρα" δεν μου άρεσε ιδιαίτερα και προσπέρασα (άδικα εντελώς και το βιογραφικό σημείωμα). Είναι το bias, όπως έχω αναφέρει παλιότερα, που επηρεάζει τη σκέψη και τη συμπεριφορά μας.
Το υπέροχο ποίημα για το παπούτσι, στο pandora's bookmarks το έχεις δει;
Σ' ευχαριστούμε για άλλη μια φορά που κυριολεκτικά μας ανοίγεις δρόμους προς τους νέους δημιουργούς...
Πάντα πίστευα ότι θα μου είναι δύσκολο να θυμάμαι ποιήματα. Όμως δεν είναι έτσι. Τώρα που διαβάζω ξανά τα ποιήματα της Λίλιαν βλέπω ότι τα θυμάμαι λέξη προς λέξη, ακόμα έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάτι δικό της ανάμεσα σε άλλα. Θα χαρώ όταν έρθει η στιγμή να εκδοθεί η δουλειά της. Με το καλό Pandora. Σε ευχαριστούμε Poet! Την καλησπέρα μου.
Eγώ σας ευχαριστώ, κορίτσια, για τα καλά σας λόγια. Οφείλονται όμως ευχαριστίες και στη Λίνα για την αφανή αλλά σημαντική εργασία της, αλλά και στη Μωβ για μια ακόμη υπέροχη ρομαντική εικόνα.
Αυτός ο συγκλονιστικός στίχος: ...Είναι πολύ μέσα, δεν ακούγεται..
Πότε θα' ρθει εκείνη η μέρα που το μέσα με το έξω θα συναντηθούν;
Συμφωνώ κι εγώ.Της Λίλιαν η γραφή πρέπει να εκδοθεί.Μες στη λιτότητα της έκφρασης είναι κοφτερά εύστοχη, έκκεντρη, ακριβής.Καλό βράδυ σε όλους
Maria Jose, πρώτα πρώτα να πω ότι έχω λάβει τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας από τη Λατινική Αμερική. Υποστηρίζουν ότι είσαι δική τους (χορεύτρια του φλαμένγκο, μουσικός ή τραγουδίστρια) και ουδεμία σχέση έχεις με τη Μαρία Χωσέ. Τι να πω τώρα σ' αυτούς τους φανατικούς αναγνώστες του ιστολογίου σου (αφού μάλιστα κατά βάθος συμφωνώ μαζί τους);
Αποδεικνύεται για μια φορά ακόμη πόσο προσωπική υπόθεση είναι η ποίηση. Εμένα μου άρεσε πολύ το ποίημα «Σαχάρα», γι' αυτό και το ανάρτησα πρώτο στην παρουσίαση.
Έχω διαβάσει προσεκτικά δυο φορές όλα τα ποιήματα της Λίλιαν και έχω κάνει τις επιλογές μου. Αναπόφευκτα με τα δικά μου προσωπικά κριτήρια. Kαι βρίσκομαι στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να σου χαλάσω τώρα το χατίρι. Next time.
Συμφωνώ μαζί σου, Margo του Αιγαίου, ότι η Λίλιαν ήδη έχει τη δική της φωνή. Πολύ σημαντικό αυτό για κάθε δημιουργό. Και θυμάσαι μάλιστα τα ποιήματά της λέξη προς λέξη. Αρχίζω να ζηλεύω την Πανδώρα.
Λίλιαν, να μας κρατήσεις ενήμερους για την έκδοση του βιβλίου σου.
Κι ενώ έγραφα τις άλλες απαντήσεις, εμφανίστηκε μια τρίτη φίλη μου, η Carpe diem. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι σας θυμάμαι πάντοτε ως τριάδα. Maria Jose, Carpe diem και Margo. Διερωτώμαι γιατί.
Το επιβεβαιώνετε τώρα με την αγάπη σας για τα ποιήματα της Πανδώρας.
Pandora and the holy trinity. Αυθόρμητα αυτό.
Βιάσου Άννα!
Το τρένο έρχεται..........
Νομίζω ότι σε αυτό το τρένο είναι η ευκαιρία της κάθε Άννας.
Καλωσόρισες, George. Eπιτέλους κι ένας Σαλονικιός.
Εξαρτάται από τον συνωστισμό στον σταθμό.
ανήκω κι εγώ στους fans της Πανδώρας
Τόλη,
αναμένω τις επόμενες επιλογές σου...
Κάνε με λοιπόν να χάσω το τρένο...
Τα τρένα πάντα κάτι παίρνουν μαζί τους.
Γενάρη του '60, σαν φύλαγα σκοπιά μεσάνυχτα (τι σύμπτωση, Γενάρη μεσάνυχτα και τώρα!!) στην Κατερίνη, εκεί αψηλά στο Κολοκούρι κι ολόφωτο φίδι έστριβε για Σαλονίκη, μούπαιρνε τη χαρά και μ'άφηνε τη νοσταλγία.
Παιδιά, ένας ένας και μην σπρώχνεστε. Για όλους έχει ο μπαχτσές.
Νίκο, το επόμενο ποίημα αύριο το πρωί γιατί τώρα χασμουριέμαι αγρίως.
Λίνα, μια ζωή χάνεις το τρένο χωρίς δική μου βοήθεια και γι' αυτό δεν σε έχουμε δει ακόμη στη Θεσσαλονίκη.
Ε, ναι, Ντίνο μου, τα τρένα είναι εξόχως ρομαντικά. Ιδίως όταν ήταν ακόμη τραίνα. Τσουφ, τσουφ, τσουφ, ουουουουου ....
τσαφ-τσουφ, τσαφ-τσουφ
ήταν ρομαντικά
να τα βλέπεις μόνο,
γιατί άμα ήσουν μέσα
άκουγες το τσαφ και έλεγες θα ακούσω το τσουφ ή θα χαλάσει πάλι, το ευλογημένο!
ρώτα κι εμένα στο στρατό κάτι
10ωρα με το τρένο Αθήνα-Τρίπολη...
Δημοσίευση σχολίου