Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009
Μη
Μου μιλάς
κι η φωνή σου με ανατριχιάζει
στην παύση της τελείας.
Μη μιλάς!
Με ακουμπάς
κι αφού δεν έχω επιδερμίδα
ματώνεις τα αγγεία μου.
Μην με ακουμπάς!
Με κοιτάζεις στα μάτια
και μπορεί να πνιγείς
αν κατεβάσουν όλα τους τα δάκρυα.
Μην με κοιτάς!
Φεύγεις
μα δεν σε είδα
να έρχεσαι ποτέ.
Φύγε!
Λίλιαν Μπουράνη
Δημοσιευμένο στο ιστολόγιο της ποιήτριας
pandora's bookmarks
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Ακόμα ένα πανέμορφο ποίημα.
...Με κοιτάζεις στα μάτια και μπορεί να πνιγείς αν κατεβάσουν όλα τους τα δάκρυα...
Τόλη, πες μας περισσότερα για τη Λίλιαν.
Τώρα πες μου, Maria Jose, μπορώ εγώ να σου χαλάσω χατίρι; Θα κάνω τις συνταρακτικές αποκαλύψεις μου.
Πρώτα όμως θα συστήσω σε όλους
τους αναγνώστες του ιστολογίου να ψάξουν στο δικό σου ιστολόγιο για να διαπιστώσουν πόσο χαριτωμένα περιγράφεις τη βάπτισή σου από σκέτη Μaria σε Μaria Jose. Φίλοι μου, θα εκπλαγείτε.
Με τη Λίλιαν λοιπόν γνωριζόμαστε από πολύ παλιά. Θα είναι τρεις, τέσσερις, όχι, πέντε μέρες. Βεβαίως, ακόμη πιο παλιά τη γνώριζα ως Πανδώρα. Φαντάζομαι ότι θα είναι, ας πούμε 44 ετών, και ότι θα έχει μια κορούλα, ας πούμε εννιά ετών. Είναι μια ευφυής, δυναμική και αξιοπρεπής γυναίκα, με αίσθηση του χιούμορ. Και, βέβαια, μια καλή ποιήτρια.
Τα υπόλοιπα, Maria Jose μου, είναι λίγο πιο κάτω στο βιογραφικό που η Λίλιαν είχε την καλοσύνη να μου στείλει.
Μη μιλάς...μίλα μου...
μην μ΄ακουμπάς...άγγιξέ με
μη με κοιτάς...κοίταξέ με
φύγε...μη φύγεις!
η ένταση των αντιθέτων σου συναρπαστική Λίλιαν...
Φίλη μωβ είχα αποφασίσει να μην μιλώ συχνά όμως δεν άντεξα στο σχόλιό σου.
Με απογύμνωσες τόσο όμορφα.
Σ΄ευχαριστώ.
Εδώ χρειάζεται μία διευκρίνιση. Επειδή εμείς τα αρσενικά χαμπάρι δεν έχουμε από γυναικεία ψυχολογία, τις απογυμνώσεις εν γένει τις έχει αναλάβει η Μωβ. Έτσι, στον ποιητικό άρτο προστίθενται και τα ωραία θεάματα.
Εικόνα με εκπληκτικά εύστοχη λιτότητα εκφράζει με τρόπο ιδανικό το ποίημα. Μπράβο, Μωβ.
Δημοσίευση σχολίου