Σύνθεση εικόνας της Λίνας
ΙΠΠΕΑΣ ΔΙΑΝΥΕΙ 12,5 χλμ. την ώρα
και καταδιώκει πεζό που αναχώρησε
πολλά χρόνια πριν και περπατεί ακόμη.
Μετά από πόσες ώρες ο ιππέας θα φτάσει τον πεζό
και σε ποια απόσταση
από το σημείο της αναχωρήσεώς του θα τον φονεύσει;
ΛΥΣΗ
Ο ΠΕΖΟΣ, όλο αυτό το μακρύ καιρό,
έχει λιπάνει ένα σωρό βουνά
και φύτεψε ρουμάνια δέντρα,
αλλά ο ιππέας ούτε καθυστερεί ούτε θαυμάζει.
Έτσι θα φτάσει τον πεζό σε Χι ώρες
και θα διανύσει 12,5 επί Χι χιλιόμετρα.
Ο θεματοθέτης σκόπιμα
δεν θα μας δίνει ταχύτητα για τον πεζό
γιατί δεν είναι σταθερός.
Μπορεί να πελεκά
στο μονοπάτι κάποιες ώρες, ύστερα ξεκουράζεται,
θαυμάζει τα φυτά,
τα φουσκωμένα μες στην άνοιξη οπωροφόρα δέντρα.
Αλλά να πάρουμε συμβατικά
για τον πεζό πως διανύει 5 χλμ. την ώρα.
Έχουμε 12,5 επί Χι = 5 επί (Χι+πολλά χρόνια).
Λύνουμε την εξίσωση.
Για το δεύτερο ερώτημα, δεν έχουμε καθόλου στοιχεία.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΠΟΛΛΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ
πως όλα αυτά τα χρόνια της ταλαιπωρίας,
θα σκληρύνει ο σβέρκος του πεζού
και το μαχαίρι του ιππέα θα σκουριάσει.
Δεν είναι όμως έτσι.
Αυτοί που νομίζουν πως ίσως δεν φονεύσει τον πεζό,
δεν ξέρουν τι λένε∙ … Κανείς ιππέας,
εστεμμένος ή τραγιασκοφόρος,
δεν λυπάται το λουλουδάκι του αγρού.
Mανόλης Ξεξάκης
από τη συλλογή Βιβλία μαθηματικών, ενότητα Ασκήσεις,
συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1972 - 2006, 2008
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Υπέροχο!!!
Υπέροχο! Τί άλλο να πω;
Συγχαρητήρια!
Ευγενική απάντηση οικοδεσπότη: Καλωσόρισες στο φτωχικό μας, Λίτσα Πατεράκη.
Αυθόρμητη απάντηση αναρχοαυτόνομου: Ωχ, μπλέξαμε άσχημα. Άναρχες φλόγες και ένας ακόμη Σκορπιός εδώ ! Και, επιπλέον, Ρίμες στο Χάος.
Άλλες τρελαίνονται για τους ιππείς, Λίτσα μου, ιδίως για τους εστεμμένους. Καλά, ας είναι και γιαπάκια. Κι εσύ ακόμα με τα λουλουδάκια του αγρού;
Κι εμένα μου άρεσε πολύ αυτό το ποίημα όταν το πρωτάκουσα από τον Μανόλη στην εκδήλωση εκείνη στην Εταιρία Μακεδονικών Σπουδών πριν (να το πω;) τριάντα χρόνια τώρα.
Ελπίζω να μας παρακολουθεί ο Μανόλης για να εισπράξει τα συγχαρητήρια.
Ποια απ΄τις δυο σας έκανε αυτή την καταπληκτική εικόνα, η Λίνα ή η Μωβ; Να ομολογήσει αμέσως.
Υπέροχα τραγική φιγούρα ο πεζός. Χάνεται σε άνιση μάχη εν τω μέσω της ομορφιάς που ο ίδιος νοιάστηκε και φρόντισε.
Έξοχη η γραφή του Μανόλη Ξεξάκη.
Ο θεός, αυτό διαβάσαμε, είναι
ένα μέρος κι ένα δεύτερο, σκόρπια:
με το θάνατο
όλων των θερισμένων
γίνεται ένα και βλασταίνει.
Προς τα εκεί
μας οδηγεί το βλέμμα,
με τούτο το
μισό
έχουμε πάρε-δώσε
Paul Celan
Του κανενός το ρόδο
Καλημέρα..
Όσο διαβάζω τον Μανόλη Ξεξάκη τόσο ανακαλύπτω τη ποιητική πλευρά των μαθηματικών. Και για να παραφράσω δυό στίχους του από το πρώτο αξίωμα "φυγάδευσε σε λόφους
τέλειων στίχων" Τελικά η ποίηση είναι παντού, ακόμα και στους αριθμούς χάρη στην ομορφιά της ποίησης του Μανόλη.
Να είσαι καλά φίλε μου Τόλη να μας γνωρίσεις τους άξιους ποιητές που δεν ξέρουμε
Η αλήθεια είναι ότι νιώθω λίγο άβολα ανάμεσα σε τόσους ποιητές όμως θα πω και εγώ με το δικό μου τρόπο, ότι μου κάνει εντύπωση πόσοι πολλοί τρόποι υπάρχουν να δώσει κάποιος ποιητικά εικόνες και μυνήματα. Το συγκεκριμένο ακούγεται τραγικό και άδικο για τον πεζό αλλά δεν με ξενίζει δυστυχώς καθόλου, αφού η τραγικότητα συμβαδίζει με τον άνθρωπο που ως μέρος της φύσης ακολουθεί τους "κανόνες της" όπως και τα ζώα.
Καλημέρα, Maria Jose, Carpe diem, τραγικέ ποιητή Paul Celan, Aνδρέα και Margo.
H αιώνια ιστορία. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό «σε άνιση μάχη κι αγώνα». Κι όμως κάποτε όλα επανέρχονται στο ένα που τα γέννησε, εκεί που δεν υπάρχουν ιππείς και πεζοί, εστεμμένοι και τραγιασκοφόροι. Στην αρμονία της ταύτισης των πάντων.
Και πάλι από το ένα πηγάζει η ποίηση κι ανθίζει παντού, σε χίλια αρώματα, σε χίλιες μουσικές και χρώματα. Ο κωδικός της (πυρ αγέννητον και αείζωον) δεν αποκρυπτογραφείται.
Εμείς θα γνωρίσουμε και πολλούς άλλους άξιους ποιητές, πολλά άλλα λουλουδάκια του αγρού (ή του βουνού). Οι ιππείς ας αρκεστούν στα αλλότρια που τους αποφέρει η ατιμία και ο φόνος.
Δημοσίευση σχολίου