Γεια

Ύστερα ψιθύρισε «Γεια»
μια λέξη όπως αντίο
με κείνο το Γάμα σε ορθή γωνία
γιατί έπρεπε να γίνει το ορθόν, το πρέπον
κι ας ήταν η στιγμή οξεία
και το άλφα στο τέλος,
που έμοιαζε αχόρταγο κι αμήχανο,
ωστόσο αποφασισμένο ν' ανεμίσει
στον ανέκφραστο ορίζοντα.
Το σπίτι, η αυλή, το γιασεμί
βουβοί μάρτυρες της θλιβερής εικόνας.
Κι όσο απομακρύνονταν τόσο έλαμπε
μέσα στο φως του καυτού μεσημεριού.

Μελίτα Τόκα-Καραχάλιου
από τη συλλογή Αποικία κοχυλιών, 2008