ΚΑΠΟΤΕ ΤΡΙΓΥΡΙΖΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ
στα στέκια των φοιτητών.
Μα τώρα, που ανήκω;
Πώς τα περνούν οι όμοιοί μου;
Θαρρώ πως είμαι μόνο φούρναρης
των μαθηματικών
ψήνω στο φροντιστήριο συνέχεια
προβλήματα ολοστρόγγυλα,
μπαγκέτες τρικολόρε ολικής.
Πουλώ μαζί με το ψωμί των μαθηματικών
κι ελπίδες για τα μέλλοντα.
Επιβιώνω. και έχω, χρόνια τώρα,
δίπλα μου τα λογχοφόρα νιάτα ...
Έχω μαθήτριες που απορούν
με θεία χάρη για το δάσκαλο.
Λένε : διδάσκει υπέροχα και κατανοητά
όλα τα μυστικά των αριθμών.
Όμως εγώ πιστεύω ανίκητα και θαυμαστά
μόνο τα μυστικά στα σώματα, που βλέπω
να αναπτύσσονται γεμάτα εκρηκτικά.
Μανόλης Ξεξάκης
από την ενότητα Λημνίσκοι,
συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1972 - 2006, 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
το ελληνικό σχολείο σε όλο του το μεγαλείο.
"ψήνω στο φροντιστήριο συνέχεια
προβλήματα ολοστρόγγυλα,
μπαγκέτες τρικολόρε ολικής.
Πουλώ μαζί με το ψωμί των μαθηματικών
κι ελπίδες για τα μέλλοντα".
προβλήματα-τύποι-εξισώσεις, ξεκομμένα από τη φιλοσοφία των μαθηματικών καμία σύνδεση με τη ζωή την ίδια.
γραμματικές-συντακτικά-χρονικές και εγκλιτικές αντικαταστάσεις, όλα απ' έξω κι ανακατωτά. τί είπε ο Πλάτωνας; ο Αριστοτέλης; ο Ηράκλειτος; ποία η ουσία των λόγων τους;
α! όχι! αυτά δεν έχουν σημασία!
κλίντε ρήματα, ουσιαστικά, αντωνυμίες και επίθετα.
υποκείμενο-αντικείμενο-κατηγορούμενο.
αυτά πρέπει να ξέρετε! αυτά είναι η ελληνική γλώσσα!
και τα υπόλοιπα;
την εφηβία ποιός την λαμβάνει υπόψιν;
τις ψυχοσυναισθηματικές αλλαγές που συντελούνται, την ανάγκη για κίνηση, για έκφραση και δημιουργία πώς θα την καλλιεργήσει ο έφηβος μαθητής;
α! δεν είμαστε καλά!
σκάστε και λύστε ασκήσεις, κλίνετε ανώμαλα ρήματα, ασκήσεις φυσικοχημείας, μάθετε απέξω βιολογίες-ιστορίες, τρέξτε γιατί χανόμαστε έρχονται οι εξετάσεις!
"Όμως εγώ πιστεύω ανίκητα και θαυμαστά
μόνο τα μυστικά στα σώματα, που βλέπω
να αναπτύσσονται γεμάτα εκρηκτικά".
αυτά τα σώματα τα εφηβικά, καταπιεσμένα ψυχοσυναισθηματικά, ευνουχισμένα πνευματικά και φυλακισμένα κινητικά,
έχουν δυνάμεις-ελατήρια συμπιεσμένα,
που ενίοτε απελευθερώνονται...απρογραμμάτιστα...
άναρχα...αυτόνομα...και τότε...
έρχεται η έκρηξη!!!
ποιός να φταίει άραγε;
(μάλλον οι πέτρες που είναι σκληρές - οι άτιμες - και θρυμματίζουν τα τζάμια)
(Ή μήπως τα τζάμια που είναι εύθραυστα και σπάνε με τη μία;)
Μετά το «ακτιβιστής», να μια ωραία λέξη ακόμη, «αγκιτάτορας» !!!
Ομολογώ ότι το μίγμα είναι εκρηκτικό. Αναρχοαυτόνομο ιστολόγιο, ποίηση που από τη φύση της είναι τέχνη επαναστατική, απόηχοι εφηβείας, ευαίσθητοι και ευσυνείδητοι δάσκαλοι. Ίσως και ένα χελιδόνι που δεν αποδημεί και μπαίνει ξαφνικά απ' το παράθυρο ...
Μπααααμ !
Είσαι νέος - το ξέρω- και δεν υπάρχει τίποτε.
Λαοί, έθνη. ελευθερίες, τίποτε. Όμως είσαι. Και την ώρα που φεύγεις με το ' να πόδι σου έρχεσαι με το άλλο. Ερωτοφωτόσχιστος. Περνάς θέλεις δε θέλεις. Αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα. Εναντίον μας. Οσο η φωνή σου αντέχει.
Πως της παρθένας το τζιτζίκι όταν το πιάνεις. Πάλλονται κάτω από το δέρμα σου οι μυώνες. Η τα ζώα που πίνουν κι ύστερα κοιτούν
Πως σβήνουν την αθλιότητα: ίδια εσύ
Παραλαμβάνεις απ' τους Δίες τον κεραυνό. Και ο κόσμος σου υπακούει. Εμπρός λοιπόν.
Από σένα εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή
Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι
"Ο μικρός Ναυτίλος" του ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ
Mπράβο Οδυσσέα Ελύτη και μπράβο Carpe diem.
Μου ήρθε ξαφνικά. Δεν είναι εδώ "The Dead Poets Society" αλλά "The Living with the Dead Poets Society". Οι νεκροί με τους ζωντανούς, ζωντανοί για πάντα. Μια γροθιά, μια λάμψη. Μια μουσική. Αιωνιότητα.
apsogo..!
Δημοσίευση σχολίου