Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Μονόλογος της Ηλέκτρας


Αιφνιδίως με γοήτευε η ιδέα
πως μπορούσα να εξωθήσω
πρόσωπα και πράγματα σαν λόγχη.
πως ήταν δυνατό να πάρω σχήμα λαιμητόμου
πάνω από ένοχους αυχένες
ότι μπορούσα να υψωθώ,
σαν κυπαρίσσι σκοτεινή
σαν πεπρωμένο ανέφικτη.

Η ιδέα, ότι μπορούσα να διασχίσω αδιάφορη
μ’ ένα σατανικό αδιόρατο χαμόγελο
πλήθη λυσσαλέα και μαινόμενα εναντίον μου
με διέλυε.
Με διαπερνούσε, με σπασμούς σχεδόν ηδονικούς,

η σκέψη πως μπορούσα
να βρεθώ στο τελευταίο σκαλοπάτι του ικριώματος
περιφρονητική
ενώ ένας όχλος θαμπωμένος
του κάκου θα περίμενε ως το τέλος
να ξεσπάσω σε λυγμούς.

Αιφνιδίως με γοήτευε
ναι, μ’ έκανε τρελή η ιδέα
πως ήταν δυνατό να πάρω μιαν απόχρωση
τεφρού αμετάκλητου
σκιάζοντας κι αφανίζοντας το φως του ήλιου
που τους είχε τόσο ανάψει και μεθύσει.

Σταύρος Βαβούρης
από τη συλλογή Οι Ατρείδες της φωτιάς

και της σιωπής, 1964

3 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αιφνιδίως με γοήτευε..


Kαλημερα και καλη βδομαδα

Τζούλια Φορτούνη είπε...

και τι πιο γοητευτικό από το αιφνίδιο;
και πιο αιφνίδιο από το αμετάκλητο;
το ανέφικτο...ενός γοητευτικού πεπρωμένου...

υπέροχο ποίημα...
σαν αστραπή θάμπωσε τα μάτια μου...

Poet είπε...

και τι πιο γοητευτικό από το πεπρωμένο και το αμετάκλητο που συνοδεύεται από μια τέτοια μουσική ... σ' ευχαριστούμε, μωβ ...