Σύνθεση εικόνας της Μωβνομίζει πως συνέχεια τρώω ψάρια
και νιαουρίζει κάτω απ' το γραφείο
πεινασμένος για τ' αποφάγια
αρπάζει με στόμα ορθάνοιχτο
τα υπολείμματα που του πετάω
και μόλις μπουκώνει
τρέχει γρήγορα για να ταΐσει
τον μεγαλύτερο αδερφό του
στην κουζίνα
κι όταν αδειάζει
παρατηρώ στο βλέμμα του
την αγωνία της πείνας
τον τρόμο του κενού
κάτι έχει πάρει προφανώς
απ' την κενοδοξία μου
καθώς πασχίζει υστερικά
να μη μείνει ποτέ νηστικός
πάντα να καταβροχθίζει
λάθη και αποτυχίες
-τα σκισμένα χαρτιά μου -
ο κάλαθος των αχρήστων
Στάθης Κουτσούνης
από τη συλλογή Έντομα στην εντατική, 2008
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
τα περισσότερα ποιήματα τελικά
τα έχουν διαβάσει οι κάλαθοι των αχρήστων...
τσαλακωμένα χαρτάκια
σχισμένα με τα νύχια
της αδηγάγας έμπνευσης...
μια κυριακάτικη καλησπέρα
Καλησπέρα, Μωβ.
Ο πεινασμένος γάτος είναι απαραίτητος και ευεργετικός. Αν δεν υπήρχε αυτός, δεν θα υπήρχε και η τέχνη του λόγου. Ή αλλιώς, για να μάθει κανείς να γράφει, πρέπει πρώτα να μάθει να σκίζει. Δέκα πετάς στο καλάθι των αχρήστων και ένα μένει.
Όσο μείνει. Γιατί υπάρχει και ένας άλλος αιώνια πεινασμένος γάτος, ένας γάτος ανελέητος. Αυτός που τελικά όλους και όλα θα τα καταβροχθίσει.
Ο χαρτοφάγος και στιχοφάγος καλαθόγατος... ενδιαφέρον ποίημα.
Μ' αρέσει η οπτική και η (αυτο)κριτική του Στάθη Κουτσούνη στην τρίτη και την τέταρτη στροφή.
Θα αναρτήσω σύντομα ένα ακόμη ποίημά του. Πιστεύω ότι και σε κείνο θα βρεις ενδιαφέρουσα την οπτική του. Όπως και στο από καιρό πρώτο δημοσιευμένο.
Ναι, μόλις διάβασα και σχολίασα το προηγούμενο.
Δεν το είχα δει. Ευχαριστώ που μου το είπες.
Δημοσίευση σχολίου