Κλείνω αυτό το μικρό αφιέρωμα στον Omar Khayyam με δύο μόνο τετράστιχα, που νομίζω ότι τα λένε όλα. Για τις χαμένες αγάπες. Και για κείνους που ίσως αύριο ξαναγαπήσουν. Καλό βράδυ !
Yet Ah, that Spring should vanish with the Rose!
That Youth's sweet-scented Manuscript should close!
The Nightingale that in the branches sang,
Ah, whence, and whither flown again, who knows!
Ah Love! could you and I with Him conspire
To grasp this sorry Scheme of Things entire,
Would not we shatter it to bits - and then
Re-mould it nearer to the Heart's Desire!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Κι όμως, η αγάοη μπορεί να έρθει από κει που δεν το περιμένεις, ν' ανθίσει ξανά το ρόδο και τ' αηδόνι να σκορπίσει τη γλυκιά μουσική του. Κι όσο κρατήσει.
Σ' ευχαριστώ γι' αυτά τα τετράστιχα του Khayyam, Poet.
Ναι, έτσι συμβαίνει πολλές φορές. Η αγάπη έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Τυλίγει τα χέρια της στους ώμους σου και σου ψιθυρίζει λόγια μαγικά. Όταν είσαι ανοιχτός στο θαύμα.
Είμαστε ακόμη στην αρχή, καλή μου.
Μακρινή κι αγαπημένη φίλη μου.
Εκτός από τους έλληνες ποιητές, θα μιλήσουμε και για όλους τους άλλους. Θα περιηγηθούμε την παγκόσμια ποίηση. Θα αναλύψουμε μυστικά και θαύματα. Λόγο διαφορετικό σε χίλιες γλώσσες που κατά βάθος είναι ο ίδιος. Κατά βάθος είναι η ψυχή μας. Αυτή που ταπεινώθηκε, εξευτελίστηκε, πετάχτηκε στον βούρκο. Μέσα από την ποίηση, θα ξαναγεννηθεί. Αγνή, καθαρή και ωραία όσο ποτέ. Και ως το τέλος.
Που "ίσως" αυριο ξαναγαπήσουν ε?
Αυτο το ίσως ειναι που χαλάει ολο τον κόσμο μας..
Και η βεβαιότητα εκφράζεται καμιά φορά με το «ίσως». Μια μικρή επιφύλαξη για το κάθε τι από τα χρόνια της ζωής μου στο Λονδίνο.
Και, τελικά, πώς να αντισταθεί το όποιο «ίσως» μπροστά στην ανάγκη της καρδιάς να αγαπήσει και να αγαπηθεί;
Δημοσίευση σχολίου