Ντίνου Παπασπύρου "Σπίτια στην Πάνω Πόλη" (2000)
Το μυρωδιόφωνο έπαιζε παλιές αξέχαστες ευωδίες
Χιλιάδες παιδιά πλημμύριζαν τις σελίδες του δρόμου
Κόκκινες μπάλες σκαρφάλωναν ορμητικά τους τοίχους
Οι γειτονιές ταξίδευαν πάνω σε στρώματα βασιλικού
γαρυφαλλιάς παπλώματα και γινωμένα ρόδια
Σκλαβώνει ένοπλη η μνήμη την νεκρή ζωή
Φωνές, μυρίσματα, τρεχαλητά, τσιμπήματα και πάρε-δώσε
Όμως καθώς ο καιρός υφαίνει τα νομίσματά του
καθώς ο καρπός μελετά την ωρίμανσή του
και ο μοχθηρός μπακάλης καιροφυλακτεί και τρέμει
όσους ταΐζει ο μάγερας το νόστιμο φαΐ
Έτσι
χαλά η βελονιά στο παλιοΰφασμα του χρόνου
σπάει η πετονιά, το δόλωμα δεν πιάνει
σαπίζει η μαύρη η μηλιά μέσα στα παραμύθια
και μόνοι μας πια πρέπει να απαιτήσουμε
τις δικές μας μυρουδιές
από τη συλλογή Δρόμοι της μελάνης, 2005
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου