«Από την οδό Ανθέων (Ο παλιός αλευρόμυλος Αλατίνι)»
Του Ντίνου Παπασπύρου (2008)
Τώρα που ερήμωσαν οι δρόμοι
για ένα ακόμη ματς του μπάσκετ
στο ξαφνικό κρύο του Δεκέμβρη
οι κήποι της ψυχής μου χάθηκαν
μαζί με προσφιλή πρόσωπα
πάνω σε ξεχασμένους όρμους γλεντιού
παλιούς ψαρότοπους για άσφαλτο
σε μια παγωμένη οδό
που οδεύει στη νύχτα με κίτρινα φώτα
στη διεύθυνση του Χορταΐτη ανέμου
όλο ψυχρές βιτρίνες που μισοκοιμούνται
φαστ φουντ και λαμπρά αυτοκίνητα
Από τότε που εγκατέλειψες την ποίηση, Μαρία
το καφέ αυτό μοιάζει ωχρό πλοίο
που φεύγει φωτισμένο για άγονες πια γραμμές
για τη Λέσβο των ποιητών
κουβαλώντας χυδαίους μνηστήρες
στις συντεταγμένες μια άναρθρης νύχτας
απάνθισμα κακόφωνο που δεν ολοκληρώθηκε
σε διάλογο και γι' αυτό μας χώρισε
κι εγώ χρόνια κατεστραμμένος από την έμπνευση
βηματοδοτώ στίχους δίπλα στο τζάμι
εμπιστεύομαι σηματοδότες του ουρανού
Δεν ξέρω γιατί τις κρύες νύχτες του χειμώνα
κοιτώ το παγωμένο φεγγάρι που ταξιδεύει
μετρώ τα χρόνια με τη λάμψη του Πολικού
καθώς απέτυχα να σε γιατρέψω
θύμα ψυχωτικό μιας μεγάλης ομορφιάς
Μαρία, άστρο στο στερέωμα...
Μάριος Μαρίνος Χαραλάμπους
από τη συλλογή Οδός Ανθέων, 1992
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου