Αγάπη

Θα 'ρθεις,
ντυμένη
την ομίχλη,
υδάτινη
γραμμή,
πικρός,
τρίκλωνος
πόνος,
θαμπή
χαραματιά
της οδύνης.
Θα 'ρθεις
έν' απόγεμα
σαν ετούτο,
στάσιμο,
ανώνυμο,
περιντυμένη
την πικρία
και την εγκατάλειψη,
απ' το μυστικό
δρόμο
της θάλασσας,
απ' τα θολά
σκαλοπάτια
της βροχής
ή
απ' τα ορεσίβια
μονοπάτια,

αγάπη !
γυμνή
ελπίδα
στο βυθό
των ονείρων.

Άνθος Φιλητάς
από τη συλλογή Η αποσύνθεση της γαλήνης, 1985

Πηγή: Translatum, Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης