μνήμη ζώου

είχα στα χέρια μου φρούτα. τα έστιψα μέσα στο
στόμα μου και είπα : φως. και είπα : ζω. κι έγινα
το ζώο που είμαι. από τότε πεινώ. δεν μου φτάνουν
τα μικρά τρυφερά απογεύματα. μουγκρίζω. κυλιέμαι
πάνω στους στίχους μου. ψάχνω για την τροφή μου.
κι έρχεται από μακριά. από την εποχή των σπηλαίων.
ροκ ερπετά και τρίτωνες με καλούν με το όνομά μου.
πέφτω μέσα στον κρατήρα σου. ανοίγω το στόμα
και πίνω. κλείνω τα μάτια. χλιμιντρίζω. λόγχες
κι ακόντια με τρυπούν μα δεν πονώ. με σπέρνει
ηφαιστείου γέννα. χίλια αυγά για χίλια χρόνια
σε μία μέρα σε μία ώρα. δροσίζει. βαθιά μέσα στη
μνήμη η λάβα κινείται προς τον ουρανό

Μυρτώ Αναγνωστοπούλου
από τη συλλογή Το ζώο που κρύβω
και άλλα πλάσματα, 1988