Το ανυπάκουο ποίημα

Σε καμιά περίπτωση
δεν μπορείς να φανταστείς
πόσο ανυπάκουο, αναρχικό κι αυθάδικο
μπορεί να αποδειχτεί
ένα ποίημα.
Εκεί που ετοιμάζεις
με πολλήν επιμέλεια,
τα λογοτεχνικά σου ευρήματα,
εκείνο
αυτο-διαλύεται αναπάντεχα
και μένουν οι λέξεις
να αιωρούνται
α-π-ε-λ-π-ι-σ-μ-έ-ν-α
ανάμεσα στα δάχτυλά σου.

Και καθώς απομακρύνονται
όλες οι πιθανότητες
μα και όλες οι προοπτικές
να συνεργαστείς
και να επικοινωνήσεις μαζί του
εκείνο ανασυντάσσεται
για να δηλώσει φρενιασμένα
δια στόματος Στρατηγού
Σιμόν Χοσέ Αντόνιο δε λα Σαντίσιμα
Τρινιδάδ Μπολιβάρ υ Παλάσιος
πως «καμιά ήττα δεν είναι τελική».
Γι αυτό ακριβώς το λόγο
δε θέλει πια να δεσμεύεται.
Θέλει να έχει απλά
τις δικές του υπόγειες και υπέργειες διαδρομές.

Και με την περηφάνεια του αετού
άπλωσε,
δεξιά και αριστερά,
σαν φτερούγες τις λέξεις που
και κίνησε να αποθησαυρίσει
όλες εκείνες τις ψυχολογικές αντιστάσεις
που θα το οδηγήσουν
στην τελική νίκη.

Ντίνα Παγιάση - Κατσούρη
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ακτή, τεύχ. 30, άνοιξη 1997