Στον Νίκο Εγγονόπουλο
Ο Ιωάννης Βενιαμίν δ' Αρκόζι που πέθανε -
«εν ζωή» - και αναστήθηκε μόλις νυχτώνει
κάθε βράδυ σφάζει τα κοπάδια του - γίδια βόδια και
πρόβατα πολλά - πνίγει όλα τα πουλιά του αδειάζει
τα ποτάμια του κα πάνω στον κατάμαυρο σταυρό
που 'χει στημένο καταμεσίς στο δωμάτιό του
σταυρώνει την αγαπημένη του. Ύστερα κάθεται μπρος
στ' ανοιχτό παράθυρο καπνίζοντας την πίπα του
φτωχός και δακρυσμένος και σκέφτεται να 'χε
κι αυτός κοπάδια βόδια γίδια και πρόβατα πολλά
να 'χε ποτάμια με γρήγορα ολοκάθαρα νερά
να θαύμαζε κι αυτός το φτερούγισμα των πουλιών
να χαίρονταν κι αυτός τη ζεστή ανάσα της γυναίκας.
Μίλτος Σαχτούρης
από τη συλλογή Παραλογαίς, 1948
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Το μοναδικό ερώτημα που υπάρχει και που δεν πρόκειται να απαντηθεί ποτέ είναι ποιοι είμαστε. Από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε. Ποια είναι η καταγωγή και η πατρίδα μας. Και, παράλληλα με την επιθυμία της ζωής και της δημιουργίας, γιατί υπάρχει μέσα μας αυτή η βαθύτατη επιθυμία του θανάτου.
Μήπως είναι οι ρίζες μας, ο χαμένος παράδεισος της αθωότητας που μας καλεί; Να φύγουμε από την επίγεια κόλαση της ατιμίας και του φόνου, και να απομείνουμε μόνο ψυχή και φως. Ψυχή και φως για πάντα.
Δημοσίευση σχολίου