Εκ νεκρών

Τι θα πει έχω μια ιδέα.
Στο υπόγειο που ζεις με άδειο πιάτο
Δεν έχεις τίποτα.
Είσαι μια φλούδα στο πεζοδρόμιο
που την έλιωσε το παπούτσι.

Η ιδέα είναι ο σπόρος της πράξης
Που θα τολμήσεις
Κι η πράξη ένας πέτρινος τοίχος
Που θα πρέπει να τον σκάψεις με τα νύχια
Για να φτάσεις εκείνο που δεν έγινες.

Έχεις κουράγιο να γεμίσεις ένα σακί υπομονή
Και να χαθείς στο δάσος;
Έχεις στόμα να φωνάξεις παρών
Και να σε κρεμάσουν για αιρετικό;

Μεταθανάτια αμοιβή δεν υπάρχει
Μόνο το αρνητικό μιας φωτογραφίας
θα μείνει μέσα σου.
Σαν ισόβιος πόνος.

Μένης Καλαντζόπουλος
δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ακτή,
τεύχ. 35, καλοκαίρι 1998