Πότε-πότε μας θυμάται το μέλλον
όσο μακριά κι αν βρίσκεται,
όλο και κάποιο μήνυμα λαβαίνουμε,
γραμμένο πάντα βιαστικά
γιατί διαρκώς αναχωρεί
για πιο μακριά ακόμα.
Τι να το κάνεις;
Γραφτά που μένουνε αδιάβαστα.
Κανείς δεν ξέρει από μας
να διαβάσει τι γράφει το μέλλον.
Παρεκτός κάτι ελάχιστες
γραμματιζούμενες ελπίδες.
Τρέχα γύρευε.
όσο μακριά κι αν βρίσκεται,
όλο και κάποιο μήνυμα λαβαίνουμε,
γραμμένο πάντα βιαστικά
γιατί διαρκώς αναχωρεί
για πιο μακριά ακόμα.
Τι να το κάνεις;
Γραφτά που μένουνε αδιάβαστα.
Κανείς δεν ξέρει από μας
να διαβάσει τι γράφει το μέλλον.
Παρεκτός κάτι ελάχιστες
γραμματιζούμενες ελπίδες.
Τρέχα γύρευε.
Κική Δημουλά
από τη συλλογή Το τελευταίο σώμα μου, 1981
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Προτείνω να υπάρχει για κάθε ποιητή ένα σύντομο αλλά περιεκτικό εισαγωγικό σημείωμα με πληροφορίες για το έργο του ή κάποιο αντιπροσωπευτικό απόσπασμα κριτικής αποτίμησής του (όπου είναι δυνατόν). π.χ. για την Κική Δημουλά αντιγράφω ένα μικρό αποσπασμα από το εισαγωγικό σημείωμα παρουσίασης των ποιημάτων της στο σχολικό βιβλίο ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Θεωρητικής Κατεύθυνσης Γ΄ Λυκείου:
Σε μια ομιλία της για την ποίηση η Δημουλά όρισε ως εξής το ποίημα: «Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δένδρο. Αυτό είναι το ποίημα».
Πράγματι η ποίηση της Δημουλά ανθεί πάνω στο άνυδρο έδαφος της απουσίας, της απώλειας, της συναισθηματικής ματαίωσης και, προκειμένου για τα μετά από τη συλλογή «Χαίρε ποτέ» ποιήματά της, πάνω στο έδαφος της απουσίας του αγαπημένου προσώπου. Αυτή τη στέρηση κι αυτή την απουσία αναπληρώνει επιτυγχάνοντας μέσα στο χώρο της ποίησης την επικοινωνία με ένα εσύ, με τον άλλον που λείπει, επικοινωνία που η πραγματικότητα αρνείται. Και από αυτή την άποψη η ποίηση της ΔΗΜΟΥΛΑ, όσο πικρά συναισθηματικά φορτία κι αν κουβαλά, στην ουσία επιτυγχάνει την κάθαρση και τη λύτρωση.
Ποιήματα (1952), ΕΡΕΒΟΣ (1956), ΕΡΗΜΗΝ, ΕΠΙ ΤΑ ΙΧΝΗ (1963), ΤΟ ΛΙΓΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (1971), ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ (1971), ΧΑΙΡΕ ΠΟΤΕ (1988), Η ΕΦΗΒΕΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ (1994), ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΜΑΖΙ (1998), ΠΟΙΗΜΑΤΑ (συγκεντρωτική έκδοση), ΗΧΟΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΕΩΝ, ΧΛΟΗ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ (2005), ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΑΜΕ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΩΣ (2008)
Σε ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες προτάσεις σου, Τάσο. Ξέρω ότι έχεις ιδιαίτερη αδυναμία στην ποίηση της Κικής Δημουλά.
Πρόθεσή μου είναι τελικά να υπάρχει ένα συντομότατο βιογραφικό σημείωμα και πλήρης εργογραφία για κάθε ποιητή. Κριτική αποτίμηση όχι.
Ας κρίνουν ελεύθερα οι αναγνώστες της ανθολογίας.
Πρέπει να λάβεις υπόψη σου και τον τεράστιο όγκο αυτής της εργασίας.
Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή και ασφαλώς προηγούνται τα ποιήματα. Αυτού του είδους οι χρήσιμες πληροφορίες αναγκαστικά θα ακολουθήσουν, εάν και εφόσον έχω τον χρόνο και τις δυνάμεις.
Θα ήθελα να προσθέσω, Τάσο μου, ότι ενδιαφέρουσες πληροφορίες από αξιόπιστες πηγές, όπως αυτές που παραθέτεις, είναι πολύ ευπρόσδεκτες. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι συμπληρώνουν τη δική μου εργασία και μπορεί να δώσουν αφορμή για συζήτηση με άλλους αναγνώστες.
Θα χαρώ λοιπόν αν έχεις τη διάθεση να κάνεις κάτι ανάλογο και για άλλους ποιητές.
Δημοσίευση σχολίου